ła Wiśniowiockiego i w 1761 r. przez Augusta III W Xfl w. P. należał do ks. Zbara; skich, potem do Nielubowiczów. Po podziale Rzpltej zajęty na własność skarbu, a w 1802 r. d. 18 października przez cesarza Aleksandra I nadany feldmarszałkowi ks. Mikołajowi Rep ninowiWołkońskiemu, ale wkrótce drogą kupna przeszedł do Cierpickich. Dobra P. wraz z fol Gubin mają 3037 dzies, gruntu; młyny, propinacya, rybołóstwo. Okolica P. na kilka I wiorst kwadratowych nieco podniosła, śród nizin lesistych i niedostępnych; grunta wybor1 ne, łąk niezmierna ilość; lud trudni się, oprócz I rolnictwa, flisactwem i rybactwem. O P. znajdujemy wzmianki w dokum. ogłoszonych w Pamiat. Kij. Arch. Kom. , i IV, cz. 2 130, 143. 10. P. , P mko z zarządem gminnym, wś i dobra nad rz. Słuczą, pow. słucki, w 1 okr. pol. starobińskim, par. kat. Słuck o 35 w. . Niegdyś dziedzictwo ks. Słuckich Olelkowiczów, od 1617 r. przez wiano ostatniej z rodu ks Zofii własność ks. Radziwiłłów, a od pierwszej ćwierci b. stulecia przez wiano ks. Stefanii Radziwiłłówny własność ks. Wittgensteina. W czasie utworzenia się t, zw. Neubur skich dóbr ob, wchodził Pohost w ich skład i wtedy trzymali go w zastawie Leszczyńscy. Wieś ma 54 osad pełnonadziałowych; mko 78 osad, przeważnie żydowskich, cerkiew p. w. św. Jana Chrzciciela, szkółkę gminną z fiilią we wsi Deresinie. Mko nieposiada żadnych przywilejów. Gmina składa się z 9 okręgów wiejskich starostw, obejmuje 620 osad włościańskich, zasiedlonych przez 3734 włościan, którym przy uwolnieniu w 1861 r. od poddaństwa nadzielono 13703 dzies. ziemi. Gmina należy do 2 okręgu sądowego i 1 rewiru powołanych do służby wojskowej; graniczy od północy z gm. carewską, od wschodu z gm. zabołocką, od połudana i zachodu z gm. starobińską, ma obszaru około 20 w. kw. ; miejsco wośó w części poleska, nizinna, w części nieco falista i mniej lesista, mianowicie w części od strony zach. Dobra, około 256 włók, w gruntach lekkich ale urodzajnych, łąk nadrzecznych i błotnistych obfitość. Znajduje się tu młyn i duża gorzelnia. Obecnie dzierżawi dobra znany gospodarz Otton Bochwio i prowadzi tu staranne gospodarstwo. Lud trudni się gospodarstwom i pszczolnlctwem, tudzież hoduje dużo drobnego bydła. 11. P. , zwane też Podborszczyzna al. Komoroszczyzna, dobra, pow. drysieński. W 1621 r. były własnością Jana Stankiewicza Podborskiego, który posiadał nadto dobra Niszcze, Polzia, Rukszenie i Osinówkę. W 1668 r. P. należał do Stanisława Podborskiego, po bezdzietnej śmierci którego przeszły dobra na jego siostry Annę Aleksandrowę Szołuchową i Maryannę Adamowe Łosmińską, z których Anna Szołuchową, spłaciwszy długi brata, objęła P. i Polzin, Łośmińska zaś zrzekła się swej części na rzecz siostry. Po śmierci męża Anna Szołuchową wyszła powtórnie za Kaspra Ciołka Komorowskiego i sprzedała w 1690 r. P. Samuelowi Szczyttowi, podczaszemu połockiemu, za 8000 złp. W 1700 r. Szczytt sprzedał P. bratu swemu Konstantemu i Krystynie z Korsaków Szczyttom również za 8000 złp. ; od nich przeszedł do ich syna Jana, kasztelana inflanckiego. J. Krz. A. Jel. A. K. Ł. Pohrcbeme, uroczysko między Nieznanowem i Połoniczną, pow. Kamionka Strumiłowa, w lesie sosnowym połonieckim. W miejscu tem odkryto w 1782 r. groby pogańskie Schneider, Materyały rękopiśmienne w mu zeum Ossolińskich. Lu. Dz. Pohrebica 1. mała rzeczka w pow. bobrujskim, dopływająca do Orossy u jej źródeł, w okolicy wsi Fodoresie. 2. P. al. Pahrebna, mała rzeczką, dopływ Suły, w pow. mińskim; zaczyna się w lesistych moczarach pomiędzy wsiami Litwa i Żydowicze; płynie w kierunku południowym koło wsi Szpaki, Wosowo i ubiegłszy po za tą ostatnią parę wiorst, ucho dzi od praw. brzegu do Suły. Bieg bystry, po między wzgórzami. A. Jd Pohrebinki, st. poczt, w pow. orszańskim, na szosie kijowskiej, o 18 w. od st. Dymanowo w gub. witebskiej i 19 w. od st. Hryszany. Pohrebszcze, wś nad rz. Cną, pow. borysowski, w 2 okr. pol, łohojskim, gm. jurewska, ma 6 osad pełnonadziałowych; grunta lekkie, dobre, łąki obfite, miejscowość lesista. Pohreby I. wś nad Rosią, pow. taraszczański, na pograniczu powiatu skwirskiego, w pięknem położeniu, o 5 w. od Kaszperówki, ma 401 rak. , 868 dzies ziemi, młyn wodny krupczatny; cerkiew p. w. św. Onufrego, wzniesiona w 1777 r. , uposażona jest 42 dzies, ziemi. W pobliżu wsi znajdują się dawne mogiły i wały. Należała do klucza tetyjowskiego, z którego Kaszperówkę i P. odprzedał hr. Anastazy Ostrowski Tomaszowi Potockiemu, a ten Leonowi Świejkowskiem u ze Szpanowa w pow. bracławskim, 2. P. , w dokum. Pohrebe, wś przy ujściu Barachcianki do Stuhny, pow. wasylkowski, na wprost wsi Chambików w pow. kijowskim, na wschód od Wasylkowa a na płn. wschód od Białejcerkwi, ma 663 mk. Cerkiew drewniana W wiedeńska, wzniesiona w 1845 r. , na miejsce dawniejszej, opisanej w wizycie dziekana białocerkiewakiego z 1746 r. Pod wsią znajdują się wały, ciągnące się od wsi Olszanki. Ob. Arch. J. Z R. , cz. I, t. 3 785, 786. 3. P. , wś nad rz. Desną, pow. osterski gub. Iczernihowskiej, na płn, zachód do mka Brową

Pohrebenne

Pohrebica

Pohrebinki

Pohreby