stej linii, ale tylko prawowitym katolikom. Glich ma być wolny od tłoki i czynszu, po winien jednak wszystko zboże dla folwarku w P. i w Koźminie darmo i bez mierzenia na mace dobrze mleć, meszne zaś i kontrybucyą według zwyczaju i tenoru starych przywilejów dawać. Na św. Marcin ma odstawiać 1 łaszt żyta i l0 korcy owsa; powinien dalej strzedz grobli; gdyby ją z jego winy woda miała przerwać, musi ją własnym kosztem naprawić. Sluzę będzie utrzymywał w dobrym stanie; jeżeli potrzeba, powinien nową wystawić, do czego dostarczymy ludzi, będzie też strzegł, pod karą, kraty, aby ryby nie odpłynęły. Na opał dostanie 2 obalone buki, drzewo zaś budulcowe powinien sobie sam kupić, gdyż mamy tylko mało lasów. W młynie nie wolno mu sprzedawać ani piwa, ani gorzałki, nie powinien też dozwalać aby to czynili ci, co przychodzą z mieliwem. Wszyscy ludzie mieszkający w kluczu pogódzkim, są zobowiązani u niego dać mleć, dopóki ma wodę; gdy mu jej zabraknie, powinien nam o tem dać znać. Może swą posiadłość także sprzedać za naszem zezwoleniem i za opłatą dziesiątego grosza ob. Zeitsch. des Westpr. Gesch. Ver. , 1886, str. 167. Tutejszą karczmę posiadał krótko przed r. 1758 Jakób Mierzwicki, lecz ponieważ nie mógł swoich długów zapłacić, odebrał mu ją opat Ignacy Czapski i nadał ją na dożywocie Mikołajewskiemu. Ale ponieważ syn Mierzwickiego zebrał tyle pieniędzy, ile starczyło na zapłacenie długów i kupienie karczmy, dla tego wyznaczył komisyą celem zbadania praw obu do karczmy. Komisya orzekła, że Mierzwicki powinien wprzód Mikołajewskiemu zwrócić te 100 fi, które tenże za ów zapis dożywotni klasztorowi był zapłacił. Wtedy opat Hieronim Turno wystawił Mierzwickiemu dnia 16 grudnia 1758 r. nowy przywilej na karczmę dla niego i jego spadkobierców po mieczu i kądzieli. Wolno mu też szynkować pańskie piwo i gorzałkę ale na dobrą miarę, obcych zaś trunków nie wolno mu szynkować. Może też chleb piec i wszystko mieć co dla swej wygody potrzebują podróżnicy. Na św. Marcin będzie płacił 6 fi. , 1 parę kur i według zwyczaju dziesiątą gęś; będzie przez 2 dni siano kosił, 2 dni zboże; przez jeden dzień zaś pomagać powinien przy zwózce, nadto dwa razy do Gdańska jechać; do innych prac nie jest zobowiązany, chyba z własnej woli. Każda 18ta beczka piwa do niego się należy. Podatki i meszne będzie płacił tak jak inni, tak samo przy naprawianiu mostów, do ponoszenia innych ciężarów gminy i do płacenia podatków za swoje bydło, będzie zobowiązany jako i drudzy. Budynki powinien czysto i w dobrym stanie utrzymywać; drzewo ku temu potrzebne od nas dostanie. Za naszem zezwoleniem może karczmę także sprzedać ob. Zeitsch. d. Westpr. G. V. , 1886, str. 168. R. 1765 pozwolił opat Tokarzewski słu dze swemu Wojtkowi Krzyżyńskiemu wykar czować sobie półtora morga zarośli nad sta wem, by miał na starość gdzie głowę skłonić. Czynszu powinien był płacić 1 zł. 15 gr, ob. Opactwo peplińskie, str. 393. Relacya pru skiej komisyi katastrowej z r, 1772 opiewa że tu oprócz folwarku są tylko chałupnicy, którzy mieszkają w pańskich strzechach i są wszyscy katolicy. Mają każdy ogródek i 3 6 mr. roli. Oprócz tego jest tu młynarz, posiada jący 2 włóki i karczmarz z 1 włóką. Młynarz wysiewa 20 korcy żyta, 2 jęczmienia, 10 ow sa, karczmarz połowę tego; zbierają tylko dru gie ziarno. Wiele roli leży co rok dla nieuro dzajnej gleby odłogiem. Czynszu płaci mły narz 3 fi. i 60 korcy żyta, . 10 owsa i 7 fi. kontrybucyi; karczmarz zaś czynszu 6 fl. , ale ani mesznego, ani kontrybucyi ob. Zeit schrift d. W. G. V. , 1886, str. 167. Po ka sacie klasztorów zamienił rząd tutejszy folwark na domenę. 2. P. Nowe, niem. Neu Pogutken Kętrz. , wś zaginiona, zwała się pierwotnie Kowalki, albo według Kętrz. Kowalikowo. Le żała w pow. kościerskim pomiędzy Pogódkami a Garczynem, przy lesie, na prawo od drogi wsie te łączącej. Przed kilku laty przeniósł dzierżawca pogódzkiej domeny ostatnią chału pę, przypominającą tę dużą wś do Pogódek, bo ziemia na której wś ta stała, należy do do meny. Powiadają, że Kowalki zostały spalo ne przez Szwedów, resztę później ogień zni szczył według relacyi z miejsca zaczer pniętych. Kś. Fr. Pogolnie, pow. święciański, ob. Natritis 2. Pogolonie, zaśc, pow. święciański, w 2 okr. pol. , gm. i okr. wiejski Kukuciszki, o 8 w. od gminy, 3 dusze rewiz. ; należy do dóbr Prusakiszki, Jałowieckich. Pogolsza, fol. szl. nad rzką Olesznicą, pow, oszmiański, w 1 okr. pol. , o 13 w. od Oszmiany, 1 dm. , 25 mk. kat. Pogołonie, fol. szl. nad jez. Gołona, pow. wileński, w 3 okr. pol. , o 67 mk. od Wilna, 1 dm. , 24 mk. kat. Pogoń 1. wś nad jez. Licheńskiem i os. leś. , pow. koniński, gm. Gosławice, par. Lieheń, odl. od Konina 25 w. ; ma 7 dm. , 115 mk. , 12 os. , 252 mr. Wchodziła w skład dóbr Gosławice. Os. leś. 1 dm. , 8 mk. 2. P. , kol, pow. kolski, gm. Piotrkowice, par. Lubstow, odl. od Koła 28 w. , ma 10 dm. , 88 mk. , 81 mr. Powstała na obszarze dobr Lubstów. 3. P. , fol. , pow. wieluński, gm. Konopnica, par. Osiaków, odl. od Wielunia 19 w. , 1 dm. , 7 mk. Wchodzi w skład dóbr Bębnów. 4. P. , młyn, pow. sieradzki, gm. Gruszczyce, par. Wójków, odl. od Sieradza 18 w. , 1 dm. , 1 mk. Br. Ch. Pogolnie Pogolnie Pogolonie Pogolsza Pogołonie