Urycz, na wsch. Jamielnica, na płd. Kruszelnica, na zach. Sopot i Dołhe pow. drohobycki. Wieś loży w dorzeczu Dniestru za pośrednictwem Stryja. Płynie on prawie środkiem obszaru z Dołhego, na płd. wsch. do Kruszelnicy i zabiera w obrębie wsi z obu boków liczne dopływy, z których najznaczniejsze są od prawego brzegu pot. Dolanowski, powstający na płd. granicy z lesistych gór Kizia i Jasieńca 885 mi, i pot. Zarzecze, płynący wzdłuż granicy płd. wsch. , a od lew. brzegu Zeniów, płynący wzdłuż granicy Dołhego od płn. na płd. ; Urycz, płynący od płn. zach. , zasilony od lew. brzegu wodami pot. Hatnego i pot. Sokolego, a wpadający do Stryja w samym środku obszaru, i Jamielnica, płynąca od płn. na płd. Zabudowania wiejskie leżą w środku obszaru, na lew. brzegu Stryja i w dolinie Urycza. Na płn. wsch. leży las z wznies. 666 mt. Na lewym brzegu Stryja wznoszą się na praw. brzegu pot. Dalnowskiego, Leszkin werch do 751 mt. , a na wsch. od niego na lew. brzegu pot. Dalnowskiego, Kluczy na werch do 734 mt. Własn. więk. ma roli or. 301, łąk i ogr. 236, past. 242, lasu 1544; własn. ran. roli or. 1143, łąk i ogr. 1658, past. 337, lasu 132 mr. Las składa się z drzew bukowych, jodłowych i smerekowych. Dawny właściciel wsi Konstanty Stanisław Pietruski, znany naturalista, założył w r. 1835 sad, zawierający 200 gatunków jabłoni, 80 gatunków grusz, 45 gatunków drzew śliwowych, 20 gatunków czerech i wisień i 75 gatunków angielskich agrestów, z których wyrabiał dobre i długotrwałe wino. Hodował on także jedwabniki. Swojego czasu słynęły jego zbiory krajowych zwierząt, ptactwa i owadów w żywych i zachowanych egzemplarzach Muzeum natury we Lwowie, Pol W. Pisma, wydanie zbiorowe, t. X, str. 257 i 264. W P. znajduje się glina na cegłę przydatna, wapno, margiel i ruda żelazna. W 1880 r. było tu 295 dm. w gm. a 5 na obszarze dwor. ; 1364 mk. w gm. , 47 na obsz. dwor. , między nimi 21 wyzn. rz. kat. , 1328 gr. kat. , 35 izrael. , 27 innych wyznań; 30 Polaków, 1349 Rusin. , 32 Niemc. Ludność należy do górskiego rodu Bojków. Par. rz. kat. w Skolem, gr. kat. w miejscu, dek. skolski, archidyec. lwowska. We wsi jest cerkiew p. w. św. Dymitra, szkoła etat. jednokl. , gorzelnia, browar, młyn i tartak. Zdaniem Bielowskiego Rkp. Ossol. , 2410, t. II, str. 75 pochodzi nazwa Podhorodec stąd, iż leżały one pod grodem Tustaniem dzis. Urycz, dawniej Łowczowo. O tej wsi spotykamy wzmianki w dokumentach Władysław Jagiełło darował w r. 1397 wieś Podhorodczcze Iwanowi Frankowiczowi i Iwanowi Stawiszczycowi, a darowiznę tę potwierdził Kazimierz IV w r. 1469 dyplomataryusz Stadnickiego, Rkp. Ossol. , 2264, str. 345. Zygmunt I potwierdza w r. 1535 donacyą wsi Podhorodcze zrobioną poprzednio na rzecz Piotra Kmity, jako ważną i prawną 1. c, str. 336. Błyszczyński darował w r, 1541 Podhorodce wraz z zamkiem Tustany dzisiejszym Uryczem Janowi, panu na Tarnowie, a to mocą zapisu, datowanego w Przemyślu po św. Stanisławie Rkp. Oss. , 2410, t. II, str. 75. Siarczyński wspomina Rkp. Ossol. , 1829, że pokazują tu pieczarę, która miała być niegdyś pustelniczem mieszkaniem. Por. Opis gospodarstw galicyjskich w zastosowaniu do pasma gór Karpackich, a mianowicie do Podhorodec, p. K. St. Pietruskiego w Rozpr. galicyj. tow. gosp. , Lwów, t. II, 1847, str. 128 do 162 i Skutki mrozu, czyli spostrzeżcnia, robione na drze wach owocowych, uszkodzonych przez nadzwyczajne mrozy w dniach 11, 20 i 29 grudnia 1885 r. , p. St. K. Pietruvskiego w Rozpr. tow. gosp. , 1858, t. 23, str. 109 do 115. Lu. Dz. Podhorodno, wś cerkiewna nad rz. Wyżwą, przy linii dr. żel. nadwiślańskiej, pow. włodzimierski, odl 11 w. na wschód od Lubomli, st dr. żel. nadwiślańskiej; ob. Arch. J. Z R. , cz. VI, t. 1 214. Podhorodyszcze, rus. Pidhorodyszcze, wś, pow. bobrecki, 11, 4 klm. na płn. wsch. od sądu pow. i urz. tel. w Bóbrce, 1 klm. od urz. poczt. w Romanowie, 10 klm. na wschód od st. kol. w Starem Siole. Na płn. wsch. i wsch. leży Romanów, na płd. Wołowe, na zachód Hryniów i Kocurów, na płn. Kocurów. Wzdłuż granicy płd. wsch. płynie Biały Potok, dopływ Boberki. Wody z płn. części obszaru zabiera pot. Kocurowski. Zabudowania wiejskie leżą na płn. wschód; na płn. zach. grupa domów i młyn Panczyna. W płd. zach. stronie wsi leży osada Monasterek al. Monaster. Płd. część wsi zajmuje las Podhorodyszcze, ze szczytem 461 mt. Wś leży na płn. stokach Gołogór. Własn. więk. Alfreda hr. Potockiego ma roli or. 2, łąk i ogr. 1, lasu 1047; wł. mn. roli or. 798, łąk i ogr. 240, pastwisk 112 mr. W r. 1880 było 165 dm. w gm. a 3 na obsz. dwor. , 963 mk. w gminie, 17 na obsz. dwor. 20 wyzn. rz. kat. , 773 gr. kat. , 181 izrael. , 6 innych wyznań; 204 Polak. , 766 Rusin. , 10 Niemc. Par. rzym. kat. w Bóbrce, gr. kat. w Romanowie. We wsi jest cerkiew pod w. Wzniesienia św. Krzyża, szkoła etat. jednokl. i kasa pożyczk. gm. z kapit. 2485 zł. Dawniej był tu monaster bazyliański. Ihumen tutejszy był na soborze w Uniowie w r, 1711. Rewizya ihumenów z r. 1724 pisze. Monaster podhorodyski za prawami JWP. Sieniawskiego, hetm. w. kor, ihumen o. Isaja Dunajewski za patentem JW. o. At. Szeptyckiego E. L. Zakonników 5, tamtejsi postrzyżeńcy, okrom Teofila z Trembowli. Monaster ten przyłączono

Podhorodno

Podhorod