600 mk. , w tem 401 rz. tat. , 6 izr. Cerkiew parafialna pounicka, dawniej filia par. Typin, istniała już w 1725 r. W 1870 r. fol. P. rozl. mr. 1487 gr. or. i ogr. mr. 525, łąk mr. 81, lasu mr. 856, zarośli mr. 14, nieuż. mr. 12; las nieurządzony. Wś P. os. 96, z gr. mr. 942. W 1874 r. założoną została na obszarze dóbr P. kolonia przez ludność przybyłą z Galicyi, ma ona 156 dm. , 1047 mr. gruntu, 190 mr. la su. We wsi i kol. mieszka 6 cieśli, 30 tkaczy, 4 kołodziei, 4 szewców, 1 rymarz, 6 stolarzy, 1 garncarz, 6 stelmachów, 6 traczy, 6 bedna rzy, 2 kowali. Włościanie mają 10 pasiek, do 100 uli. Lud więcej przemysłowy niż rolni czy, ziemia żyzna. W 1827 roku było 84 domów, 519 mieszkańców; wś należała do para fii Typin. F. S. Br. Ch. Podhorce 1. wś, pow. kijowski, odl. o 24 w. od Kijowa a o 4 w. od Chodosówki, rozłożona na stokach gór Kozich, ciągnących się od Kijowa do Trypola, Jedna z nich, nazywająca się Winnica i stercząca przy samej wiosce, obfituje w glinę, z której mieszkańcy wypalają garnki i cegłę; często także przy wydobywaniu gliny trafia się bursztyn kopalny. Ma 1215 mk. , z nich 15 żydów. Cerkiew parafialna p, w. sw. Michała, drewniana, wzniesiona w 1742 r. , szkółka, magazyn zapasowy. Pola nadzwyczaj górzyste, rozmaitej urodzajności. Między górami wiele ogrodów, najwięcej czereśniowych. Góry wznoszące się pod wsią noszą nazwy; Krucza, Tkaczewa Góra, Wysoki Garb, Winnica. 2. P. , wś nad Stubłą, pow. rówieński, na zachd od Równa; ob. Arch. J. Z. R. , cz. VI, t. 1, dodatki 55, 56. Podhorce, nazwa rzeki Zbrucza. Podhorce 1. rus. Pidhirci, wś, pow. bobrecki, 24 klm. na płd. zach. od Bobrki, 15 klm. na płn. zach. od sądu pow. i st. kol. w Chodorowie, 4 klm. od urz. poczt. w Brzozdowcach. Wsch. i płd, część wsi przypiera do Turzanowiec, część zach. do Brzeziny pow. źydaczowski. Zabudowania wiejskie leżą na lew. brzegu Dniestru. W 1880 r. było 27 dm. , 212 mk. 36 rz. kat. , 172 gr. kat. , 4 izrael. ; 4 Niemc, 208 Rusinów. Par. rz. kat. w Brzozdowcach, gr. kat. w Stańkowcach. We wsi jest cerkiew p. w. św. Mikołaja. Siarczyński Rkp. Ossol. , 1829 wspomina, że Lew, ks. ruski, nadał tę wieś Iwanowi Czaplicowi, a dar ten zatwierdził Jagiełło w 1421 r. Z P. pochodzili Korytkowscy herbu Jelita ob. Brzozdowce. 2. P. , wś, pow. stryjski, 8 klm. na wschód od sądu pow. , st. kol, urz. poczt. i tel. w Stryju. Na płn. leży Tatarsko, na płn. wschód Komarów, na wschód Oleksice Stare i Nowe i Jaroczyce, na płd. wschód Lotatniki, na płd. i płd. zach. Strzałków, na zach. Wierczany. Wody zabiera pot. Żyżawa, płynąca przez płn. zach. część obszaru. Zabudowania wiejskie leżą w środku obszaru. Na wschód od nich leży las Królewsczyzna na płd. las Kopań, a na płn. wznosi się wzgórze do 322 mt. Własn. więk. br. Brunickich ma roli or. 119, łąk i ogr. 217, past. 90, lasu 516; wł. mn. roli or. 238, łąk i ogr. 151, past. 122, lasu 211 mr. W 1880 r. było 81 dm. , 488 mk 42 rz. kat. , 409 gr. kat. , 24 izrael, 13 innych; 26 Niemców, 28 Polaków, 427 Rusinów 5 innej narodow. . Par. rz. kat. w Żulinie, gr. kat. w miejscu, dek. stryjski. Do tej par. należą Wierczany. We wsi jest cerkiew p. w. św. Trójcy, kaplica, w której się niekiedy msza św. odprawia, i szkoła filialna. Niegdyś był tu zamek warowny, a Andrzej Krzeczowski, stolnik przemyski, ze swą żoną Anną Kazanowską założyli byli w 1637 r. kościół łaciński, którego dotacyą przeniesiono w 1802 r. do kościoła w Źulinie Lit. Sbornyk, 1872 1873, str. 490. 3. P. , wś, pow. złoczowski, 17 kim. na płn. wsch. od Złoczowa, 8 klm. od Oleska, 15 klm. od kol. i urz. tel. w Ożydowie, około 17 klm. od Brodów, urz. poczt. w miejscu. Na płn. leży Pobocz, na zach. Hucisko Oleskie, Olesko, Chwałów i Zahorce, na płn. Czechy i Kadłubiska, na wsch. Jasionów i Majdan 5 ostatnie w pow. brodzkim. Płn. część wsi leży w dorzeczu Dniepru za pośrednictwem Łahodowa al. Łahodówki, dopływu Styru. Płd. część wsi leży w dorzeczu Wisły za pośrednictwem jednego z ramion Buzka 0leskiego, dopływu Bugu. Ramię to powstaje u stóp wzgórza na t. zw. Pleśnisku, obok monasteru bazyliańskiego, a płynie wąską doliną wzdłuż gościńca złoczowskiego w kierunku płd. zach. do Huciska Oleskiego, gdzie się łączy z ramieniem, nadpływającem od płn. zach. z pod stóp wzgórza Olesko. Wodę z płd. wsch. krańca zabiera jedno z ramion Seretu, dopływu Dniestru. Środkiem wsi prawie wije się główny dział wodny europejski. Tworzy go część pasma Woroniaków, wznosząca się do 403 mt. Zabudowania wiejskie leżą częścią na szczyci góry 399 metrów, tworzącej obszerne płasko wzgórze, częścią na płn. jej stoku. Na krawędzi płn. stoku płaskowzgórza leży zamek, a naprzeciw niego w stronie płd. kościół. W odl. 2 klm. na płd. zach. od zabudowań wiejskich wznosi się wśród lasów murowana cerkiew i monaster bazyliański, otoczony z trzech stron wyższymi wzgórzami, a zwany pospolicie monastyrem podhoreckim na Pleśnisku. Części wsi zowią się Lasowiki, Monasterek, Na Klasztornym, Na Białej, Pleśnisko, Zwierzyniec, Zatrudy al. Stawki. Lasy zajmują płd. wsch. i płd. zach. część obszaru. Są one przeważnie bukowe, starannie utrzymane. Własn. więk. tu i w Hucisku 0leskiem, tworzącem wraz z Podhorcami jedną gminę katastralną, ma roli or. 586, łąk i ogr.

Podhorce

Podhorce