raysk. Granice wschodnia Jaktorów, połudn. Łahodów i Pohorylce, zachod. Stanimirz, Torkocin i Kurowice, półn. Alfredówka i Unterwalden. Obszaru razem z niemiecką kol. Unterwalden dwors. 47 mr. , włośc. 1245 mr. W 1880 r. 748 mk. , mianowicie Dworzyska 472, Podhajczyki 276; rz. kat 156, par. Wyżniany 8 klm. na płn. zach. , gr. kat. 592, par. w miejscu, z filią Pohorylce 364, razem 956 mk. , dek Uniów. Szkoła etat. o 1 naucz. Sąd pow. Gliniany, urz. poczt. w miejscu, telegr. Przemyślany. W 1885 r. było kołodziejów 3, szewców 3, rzeźnik 1, kowali 4, stolarz 1, handlarzy zbożem 2, handlarzy końmi 4, dzierżawca prop. 1, kramarz korzenny 1, oberżysta 1. Dawniej należały P. z Dworzyskiem do Łahodowa. We Lwowie 9 stycznia 1609 r. Jan Zamoyski, arcyb. lwow. , opat płocki, kupił od Andrzeja Łahodowskiego i żony jego Zofii z Przezwok miasteczko i wieś Pohorelcze Pohorylce z Torkoczynem, Stanimierzem, Dworzyszczami, Podhajczykami i Załuką za 33, 000 złp. Ak. gr. i ziem. , t. X, str. 197, ust. 3103. Obecnie należą P, i Dworzysko do dóbr Kurowice i Przemyślany, własność Alfreda hr. Potockiego. 2. P. , pow. kołomyjski, odl. 8, 44 klm. na płn. wsch. od Kołomyi, przy gościńcu z Kołomyi na Gwoździec do Horodenki. Przez środek wsi przepływa pot. Turka w kierunku z płn. zach. ku płd. wsch. Granice wschod. Gwoździec, połudn. Zahajpol i Cieniawa, zachod. Turka, półn. Pruchniszcze. Obszar dwor. 1326 mr. , włośc. 2136 mr. W 1870 r. 1533 mk. ; w 1880 w gm. 1581, na obsz. dwor. 102 mk. ; rz. kat. 194, par. Kołomyja, gr. kat. 1470, par. w miejscu, dek. Kołomyja; szkoła etat. o 1 naucz. , kasa pożyczk. gm. z kapit. 3565 złr. Właśc. posiadł. dworskiej Rozalia Prunkuł i spadkobiercy po Ignacym Łukasiewiczu. 3. P. z Wybranówką, wś, pow. trębowelski, 7 klm. na płd. od Trębowli, na zachod, brzegu Seretu. Granice wschod. rz. Seret a za nią wś Załawie, połudn. Janów i Mogilnica, zachod. Romanówka, Wieniawka obecnie Chmielówką przezwana i Brykula Stara, półn. Humniska, Semenów i Zieleńcze. Obszar dwor. gr. or. 882, łąk i ogr. 39, past. 78, lasu 148 mr. ; włośc. gr. or. 1308, łąk i ogr. 104, past. 35 mr. W 1870 r. 967 mk. ; w 1880 r. w gm. 1138, na obsz. dwors. 83; rz. kat. 960, gr. kat. 84, obydwie parafie w Janowie. Przez tę wieś przechodzi gościniec powiatowy z Trębowli na Janów, Budzanów do kolei transwersalnej; szkoła fil. o 1 naucz. Cegielnia dworska wyrabia cegły i dachówkę. Właściciel dóbr P. z W. , Dołhe, Załawie i Dereniowka Justyn hr. Koziebrodzki, nabywszy takowe w opuszczonym stanie, pobudował prawie wszystkie budynki na folwarkach i, dom mieszkalny w P. z cegły i kamienia, podniósł gospodarstwo, upiększył ogród, zapro wadził chów poprawnej rasy koni i bydła. Jego głównie staraniem wybudował powiat wspomnianą drogę powiatową z mostem muro wanym na Serecie w Janowie. Włościanie za przykładem dworu prowadzą racyonalniejsze gospodarstwo rolne, a wszystkie obejścia otoczyli zamiast płotów murami z kamieni, do starczanych, przez miejscowe kamieniołomy, tak, że P. stanowią jednę z rzadkich na Podolu wsi porządnie zabudowanych. W 1878 r. Kirkor odkrył na pagórku, wznoszącym się w pół nocnej stronie pól tej włości od granicy Semenowa, groby przedhistoryczne. W 1508 r. Tatarzy i Wołosi wymordowali tu jeńców za branych w Trębowli. B. R. Podhaje, część Korczowa, pow. Rawa Ruska. Podhajki al. Kończaki, grupa domów w Tatarach, pow. Samborski. Podhajno al. Podgajno, ob. Tuhanowicze, pow. nowogródzki. Podhale, zaśc. na odludnym płdn. krańcu pow. bobrujskiego, w 3 okr. pol. hłaskim, gm. lasko wicka, ma 3 osady; grunta piaszczyste; zapadłe Polesie. A. Jel. Podhale, jestto nazwa ogólna rozległego tarasu pagórkowatego, potokami i górskiemi rzekami poprzerzynanego, który rozciąga się od północnych stoków Tatr do południowych stoków Beskidów, od brzegów Czarnej Orawy aż do Białki. Taras ten zwany bywa Wyżyną Nowotarską al. Podhalem Nowotarskiem. Szerokość jego od płd. ku półn. wynosi 18 klm. , długość od zachodu na wschód, od Twardoszyna na Orawie do Białej nad Popradem na Śpiżu, 60 klm. P. Nowotarskie odgranicza na zachód do Podhala orawskiego czyli doliny orawskiej nieznaczny, niespełna 15 klm, długi garb, ciągnący się zpoza Odrowąża do stóp Beskidów, przez tak zwane Bory, między Czarnym Dunajcem a Jabłonką na Orawie, ku Suchej Horze na granicy orawskiej. Najwyższe wzniesienie jego nad drogą z Czarnego Dunajca do Jabłonki 651 mt. Garb ten należy do głównych działów wodnych europejskich; rzeki bowiem biorące swój początek na zachod, jego stronie w Orawie, zlewają swe wody do Dunaju, a na wschod. stronie tego działu, na Podhalu nowotarskiem i spiskiem, płyną ku płn. i należą do wodnego systemu Bałtyku. Północną granicę P. tworzy, od Długopola począwszy, Dunajec, płynący u samego połudn. podnóża Beskidów, a od granicy orawskiej aż do Długopola pot. Piekielnik; wschodnią stanowią wzgórza po wschodnim brzegu Białki, należące do systemu Magóry spiskiej. Nazwa P. , przywiązana właściwie do doliny nowotarskiej, przeniosła się również na trzy doliny otaczające Tatry, t. j. na oraw Podhaje Podhaje Podhajki Podhajno Podhale