gm. Czerkasy, par. Łaszczów, leży pod Łaszczowem. Wś ciągnie się wzdłuż stawu, któ ry dzieli ją od Łaszczowa, ma 30 dm. , 296 mk. , z nich 131 rz. kat. ; gleba piasek z popielatką; obszar włośc. ma 260 mr. roli i 80 mr. łąk; obszar dwor. 428 mr. roli, 144 mr. łąk, 31 mr. wody i 43 mr. past. i lasu. W 1827 r. było tu 11 dm. , 87 mk. Pol. P. należy do dóbr Łaszczów. S. S. Podhajce 1. wś, pow. dzisieński, w 3 okr. pol. , gm. , okr. wiejski i dobra ks. Radziwiłłów Czeress, o 4 w. od gminy a 37 w. od Dzisny, ma 5 dm. , 39 mk. w 1864 r. 13 dusz rewiz. . 2. P. , wś włośc, pow. dzisieński, w 3 okr. pol. , gm. Przebrodź, okr. wiejski Hustata, o 17 w. od gminy, 34 dusz rewiz. 3. P. , wś, pow. borecki, gm. Niczyporowicze, ma 39 dm. i 218 mk. , z których 1 zajmuje się bednarstwem. 4. P. , wś, pow. lepelski, cerkiew p. w. św. Piotra i Pawła, w 1770 r. wzniesiona przez Hrebnickiego. J. Krz. Podhajce 1. wś nad rz. Ikwą, pow. dubieński, na płn. zach. od Dubna; ob. Pamięt niki kn. Kurbskiego, t. I 186. 2. P. , wś nad Styrem, pow. dubieński, na płd. zach. od mka Ostroźca, niegdyś własność monasteru żydoczyńskiego. 3. P. , wś nad rz. Horynką, pow. krzemieniecki, na płn. wsch. od Wiszniewa. 4. P. , wś nad Styrem, pow. łucki, na płd. wsch. od Łucka, stanowi przys. Hnidawy, niegdyś włośc zamkowa łucka. Ma ka plicę kat. , par. Łuck, Uroczyska noszą nazwy Dubowica i Mikalina Hać. 5. P. , wś, pow. włodzimierski, na płd. wsch. od Włodzimie rza, niegdyś własność monasteru Spaskiego w Włodzimierzu. J. Krz. Podhajce, miasto powiatowe Galicyi wschodniej, odl. 117 klm. od Lwowa, nad rz. Koropiec dopływem Dniestru, z przedmieściami Siółko od wsch. , Nowa Grobla od płd. , Halicz i Holendry od zach. , Staremiasto i Zahajce od płn. ; granice wsch. Biołokiernica, Michałówka, płd. Mądzielówka i Wierzbów, płd. zach. Uhrynów, zach. Rodniki, płn. Mużyłów i fol. Justynówka. Dawniej były tu trzy stawy jeden na wschód od Zahajec, drugi na płd. od Zahajec, trzeci na płd. od samego miasta, między przedmieściami Siółko i Halicz. P. leżą w kotlinie mokrej, śród jednego z wyniosłych tarasów wyżyny podolskiej, na wzn. 196, 5 mt. npm. , ztąd klimat ostry cechuje tę miejscowość i ztąd nazywano miasto zimne Podhajce. Dokoła otaczają miasto wysokie wzgórza, a właściwie krawędzie wyżyny; gleba wprawdzie czarnoziemna, ale i wilgotna, rodzi więcej słomy jak ziarna. Śnieg dłużej tu leży, niż w pobliskich Brzeźanach lub Manasterzyskach. Nazwisko miasta pochodzi od znacznych lasów gajów, które obecnie powycinane, tylko od strony Rudnik, Litwinowa i Zawałowa pozostały jeszcze znaczne obszary lasu, a i w tym już fol. Uhrynów, głównie z karczunków powstały, znaczny zrobił uszczerbek. Z powodu stromych spadków przyległej wyżyny, ulewy robią znaczne szkody w polach, woda bowiem gwałtownie spływająca zabiera całą warstwę urodzajnej ziemi; odnosi się to jednak do gruntów lezących w obrębie gm. kat. Podhajce z fol. tamże znajdującymi się, bo fol na wschód i południe położone mają glebę podolską urodzajną i klimat łagodniejszy. Obszar dwor. 2742 mr. gminny 4036 mr. Wedle urzędowych danych miasto zajmuje powierzchni 2322 ha 37 arów W 1870 r. było 4570 mk. ; w 1880 r. 5943 mk. , z tych 900 rz. kat. , 1031 gr. kat. , 4012 izrael. Śtan czynny majątku miejskiego wynosi 38220 złr. 38 ci, bierny 12828 złr. ; dochód w 1885 r. 5075 złr. 42 ct. Obie parafie w miejscu, rz. kat. fundowana w 1463 r. przez Jakuba z Buczacza, wojew. podolskiego, ma kościół murowany p. w. św. Trójcy. Należy do parafii Bekersdorf 610 dusz, Białokiernica 825, Bożyków 104, Gniłowody 382, przedmieście Holendry 215, Justynówka 165, Mądzelówka 25, Michałówka 160, Mużyłów 115, Nowosiółka 435, Siółko 115, Staremiasto 275, Uhrynów 140, Wierzbów 115, Zahajce 370. W całej parafii, należącej do dek. konkolnickiego, jest katol. 5066, izrael. 4345. W obrębie parafii istnieje 6 szkół ludowych, a na cmentarzu w Podhajcach i we wsi Beckersdorf kaplice publiczne. W kościele podhajeckim pochowany jest Stanisław Rewera Potocki, hetman w. kor. , wojew. krakowski ur. 1579 r. , głośny wódz i rycerz, syn Andrzeja, kasztelana kamienieckiego. Pierwszy raz walczył pod Gazo wem w 1607 r. , odtąd w każdej potrzebie wojennej służąc krajowi przez lat 60, ni zdrowia, ni majątku swego dla niego nie szczędził; w 46 bitwach przeciw Szwedom, Rosyanom, Wołochom, Turkom, Tatarom i Kozakom pod trzema królami walczył lub dowodził. Był z kolei podkomorzym podolskim, kasztelanem kamienieckim, 1631 r. wojewodą bracławskim, 1636 r. podolskim, 1652 r. hetmanem pol. kor. , 1654 r. hetmanem w. kor. , 1655 r. wojewodą kijow. , a 1658 r. krakowskim. Otrzyma starostwa halickie, barskie, grodeckie, kołomyjskie, mościckie, drohimskie, radomskie, dolińskie, kamienieckie i latyczowskie. Dla częstego powtarzania łacińskiego re vera zaiste, zwykle Rewerą zwany; zmarł 1667 r. w Podhajcach. Pierwszą żoną jego była Zofia Kalinowska, starościanka podolska, z której córki Elżbieta i Anna oraz synowie Jędrzej, Prokop i Szczęsny Feliks. Powtórnie pojął wojewodziankę wołoską Annę Mohylankę, wdowę po Władysławie Myszkowskim, woje Podhajce Podhajce