Pęglity, niem. Penglitten, dok. Pendelithen, wś na polsk. Warmii, pow. olsztyński, w pobliżu traktu bitego z Olsztyna do Ostródu, 5 1 2 klm, od st. p. , tel. i kol. żel Biesalu, par. Gietrzwałd. Wś ta należała do kapituły warmińskiej. Dokumentem z 20 maja 1350 nadane zostają nenozodis prutheno 15 włók nad jeziorem Maringe, na praw. chełm. ; z tych ma 2 wolne, sołeckie, a 4 za jednę służbę exalia, que ceteri equites in terra godicus facere consueuerunt. Przywilej daje 9 lat wolności, pozostałe włóki są czynszowe, od nich ma płacić daninę w pieprzu i 15 kur od włóki. Jestto jedyny z dokumentów wystawionych przez władze warmińskie, w którym oznaczono daninę w pieprzu. Biskup i kapituła warmińska, nie chcąc przeciążać swych poddanych, danin uciążliwych i niestosownych, jak pieprzu i szafranu, nie żądali, podczas gdy Zakon bardzo często tę formę daniny oznacza. O łagodności i troskliwości o dobro czynszowników świadczą również słowa, jakiemi dokument się kończy quia bona supradicta non sunt multum fertiles, ideo nolumus ut scultetus pro se recipiat meliores mansos, sed recipere debeat sicut alii rustici secundum sortem ob. Cod. dipl. Warm. , II, pag. 158; Sieniawski Bisk. warm. , II, 63. Jezioro Marong, o którem wspomina dokum. z 1350 r. , równie jak i łączące się z nim jezioro Peglity, zostały spuszI czone i osuszone. Por. Marong i Montki. Pęgów, ob. Pągów. I Pękale, pow. łomżyński, ob. Czartoryja P. Pękawka, wś, i fol. , pow. ciechanowski, gm. Sońsk, par, Ciemniewko, odl. o 15 w. od Ciechanowa, ma 4 dm, 49 mk. , 336 mr. Pękawki, wś, par. Krośniewice pow. ku tnowski. Obecnie nie istnieje. Wymienia ją Lib. Ben. Łask. II, 471 jako dającą dziesięciny do Krośniewic. Podług reg, pobor. pow. łęczyckiego, z r. 1576 była własnością Jana Pekawiczkiego, który z synami miał 1 łan. Andrzej Jankowski, syn Mateusza, Zuk 1 4 łana Apolonia Pękawieczka, wdowa po Mateuszu posiadała 1 4 łana, Pawiński, Wielkop. , II, 134. Pęki, fol. nad strum. Pokrzywnicą, pow. kaliski, gm. Marchwacz, par. Rajsko, odl. od Kalisza 17 w. , ma 2 dm. , 13 mk. Pękosław, w dok. Pękosławice, fol, pow. miechowski, gm. Kozłów, par. Mstyczów, odl. 18 w. od Miechowa. W 1827 r. było 15 dm. , 89 mk. Fol. P. i Kowalów B. rozl. mr. 239 gr. or, i ogr. mr. 221, łąk mr. 1, pastw. mr. 13, nieuż. mr. 5; bud. z drzewa 6; płodozmian 9polowy. Podług reg. pobor. pow. krakow skiego z r. 1490 wś Pękosław, w par. Mstyczów, miała 31 5 łanów. W r. 1581 wś Pękosławice wraz z Wierzbicą miały 10 łan. kmiecych 3 zagr. z rolą, 4 zagr. bez roli, 2 kom. z byd. Pawliński, Małop. , 97 i 438. Br. Ch. PękosławKowalew, wś i fol, pow. mie chowski, gm. Kozłów, par. Mieronice, odl 21 w. od Miechowa. Fol i wś P. lit. A. rozl mr. 710. gr. or. i ogr. mr. 494, łąk mr. 8, pastw. mr. 4, lasu mr. 189, nieuż. mr. 16; bud. mur. 3, z drzewa 10; las nieurządzony. Wś P. Kowalew os. 25, z gr. mr. 288. W XV w. dziedzicem wsi jest Stanisław Czarnocki Lis. Dziesięcina szła z łanów kmiecych dla pleba na w Mstyczowie Dług. Lit. Ben. , II, 90. Długosz podaje akt darowizny dziesięciny ze wsi Kowalew, granicznej z Pękosławem, przez bisk. krakow. Wysza, w 1411 r. na uposaże nie kościoła w Tarnawie. Widocznie później te dwie wsie Pękosław i Kowalew zlały się w jedną całość. Br. Ch. Pękosławice, w dok. z 1274 Pacoslavici, fol, pow. opatowski, gm. i par. Waśniów, odl. 21 w. od Opatowa, ma 5 dm. , 51 mk. , 500 mr. ziemi. W r. 1827 było 15 dm. , 87 mk. Bolesław, ks. krakowski i sandomierski, potwierdza w 1274 r. akt sprzedaży wsi, , Pacoslavici in Wasnow klasztorowi wąchockiemu przez Mścigniewa Mystignews syna Pakosława, może założyciela wsi, za 46 grzyw. srebra. Ów Mścigniew pożyczył w 1258 r. 30 grzyw. od opata wąchockiego na zastaw wsi a gdy w terminie nie mógł oddać, odstąpił za dopłatą 13 grzyw. swych praw własności klasztorowi. W potwierdzeniu posiadłości klasztornych przez Leszka ks. krakowskiego, w 1289 r. wymienione są i P. jako włość klasztorna Kod małopol. , II, 133, 137, 159. Według Lib. Ben. Długosza II, 473 dziesięcinę ze wsi i folwarku brał sam klasztor. Był tu młyn wodny, trzy karczmy z rolą, ogrodziarze Lib. Ben. , III, 408. Podług reg. pobor pow. sandomierskiego z r. 1578, wś Pękoszlawycze, należała do klasztoru wąchockiego, dzierżawiona p. Stanisława Oszowskiego, miała os. 6, łan. 2, zagrod, z rolą 2, komor, bied. 5. Pawiński, Małop. , 195. P. stanowiły w ostatnich czasach klucz dóbr rządowych pobiskupich Kunów. W 1868 r. nadane zostały jako majorat gen. Szwarcowi. Pękoszew, wś, pow. skierniewicki, gm. Kowiesy, par. Jeruzal, ma 198 mk. , 66 mr. ziemi włośc. Pękoszewska Wola, wś i fol, pow. skierniewicki, gm. Kowiesy, par. Jeruzal Posiada szkołę początkową ogólną, 546 mk. , 2200 mr. ziemi fol i 690 mr. włośc. Pierwszorzędna owczarnia, założoną w 1826 r. , liczy 1750 sztuk owiec negretti. Pękowice, wś, pow. krakowski, należy w części do par. rzym. kat. w Zielonkach a w części w Giebułtowie, 8, 4 klm. odl od Krakowa, nad pot. Bialuchą, dopływem Białego Prądnika, tworzącym tu podmokłe łąki. Leży w pasie granicznym cłowym, składa się

Pęglity

Pęgl

Pęgów

Pękale

Pękawki

Pęki

Pęko

Pękosławice

Pękoszew

Pękoszewska Wola

Pękowice