Plyćwia, w dok. Plyczwa, wś, pow. skierniewicki, gm. Skłerniewka, par. Godzianów, ze st. dr. źel warsz. wied. , odl. 75 w. od Warszawy a 16 w. od Skierniewic, ma 188 mk. , posiada 955 mr. ziemi włośc. i 30 mr. do osady sta cyjnej. Kopalnia żwiru, odl. 1 w. od stacyi. W 1827 r. należała do par. Skierniewice, mia ła 15 dm. , 129 mk. P. leży śród piaszczystego płaskowzgórza, sięgającego tu przeszło 700 st. npm. Jest to jakby wysunięty ku nizinom mazowieckim przylądek wyżyny ciągnącej się jako wał graniczny między Wielkopolską a Małopolską. Rozciągając się ze swemi odnogami w postaci piaszczystych gór, wyżyna ta w pow. skierniewickim, łowickim, brzeziń skim i rawskim stanowi obszar pokryty nie gdyś przez rozległe puszcze i nadany arcy biskupom gnieźnieńskim, którzy byli koloni zatorami tych przestrzeni. Przy ubogiej gle bie, gospodarstwo rybne, młynarstwo i prze mysł leśny mogły się tu najlepiej rozwijać, ztąd liczne młyny, wielkie stawy, cechują tę wyżynę, która dawniej obfitowała więcej w la sy i wodę, obecnie świeci obszarami ubogich w roślinność piasków i wyżłobionymi przez wody jarami. Przy uposażeniu kaznodziei kollegiaty łowickiej przez Zbigniewa Oleśnickie go w 1492 r. nadane mu zostały dziesięciny z P. , wsi do stołu arcyb. należącej. Według Lib. Ben. Łask. I, 246, 284, 285, 523, 525 była to wś na prawie niemieckiem; sołtysi da wali dziesięcinę pleban. w Godzianowie, kmie cie zaś altaryi św. Jakuba w Łowiczu, stano wiącej uposażenie kaznodziei. Br. Ch. Plynaj, pot. w pow. brzezińskim, dopływ Złotej Lipy, na obszarze wsi Leśniki. Płynna, ob. Płona. Plyśce al. Błyśce, połoniny w Beskidzie lesistym, w dziale zwanym Gropa, na obszarze Perehińska, pow. doliński. Plyski, al. Pliski 1. wś nad bezim. strum. , pow. wilejski, w 3 okr. pol. , gm. i okr. wiejski Sitce, o 1 w. od gminy a 74 w. od Wilejki, 40 dusz rewiz. ; należy do dóbr Dowydówka, Rudominów. 2. P. , wś włośc. , tamże, 9 dusz rewiz. Obie w 1866 r. miały 13 dm. i 89 mk. 73 prawosł i 13 katol. . Płysków, ob. Plisków. Płysiowiszcze, wś nad odlewem Prypeci, pow. radomyski, o 1 w. od wsi Opaczycze par. prawosł. , ma 65 mk. pł ob. i 1622 dzies. ziemi. Dawniej własność Stanisława Andruszkiewicza, przeszła w spadku do Ulanickich. Płyta, grupa domów w gm. Dołhopole, pow. wyżnicki. Br. G. Płytka, szczyt górski w pow. kałuskim, na obszarze wsi Jasień, na granicy węgierskiej, wznies. 1282 mt. Plytniki, fol. , pow. trocki, w 2 okr. pol. , gm. Kronie, par. Kowale, o 46 w. od Trok, ma 1 dm. , 28 mk. , w tej liczbie 4 prawosł. , 22 katol. i 2 żydów; gorzelnia w 1866 roku. W 1850 r. dobra P. , własność Orwidów, obej mowały trzy wsie Wiłuńce, Krawczyszki, Domejkowo i trzy fol. i miały 1646 dzies. rozległości. Dawniej własność rodziny Wawrzeckich, następnie do 1863 r. rodziny Orwidów. W Wiłuńcach nad jez. Kowolskim, Ta deusz Orwid, łowczy żmujdzki, fundował cerkiewkę unicką murowaną, w której były gro by tej rodziny. J. En. Pływaczewo, niem. Pliwaczewo, około 1400 r. Plobitzau, wś, pow. toruński, st. poczt. , kol. , par. kat. i ew. Kowalewo, 3 4 mili odl. , ma 4004, 81 ha roli or. i ogr. W 1864 r. 125 bud. , 70 dm. , 596 mk. , 370 katol. , 221 ew. , szkoła katol. w miejscu. W starych niem. dokum. zowie się ta wś Plobitzau, Plobetzau, Pebisthau, Pebissau. Za czasów krzyżackich należała do komturstwa kowalskiego. Po bitwie pod Grunwaldem została spalona, szkodę oszacowano na 2000 grzywien ob. Gesch. d. Stadt Kulm von Schultz, II, 153 i 162 i Kętrz. , O ludn. pol. , str. 78. Po r. 1415 wykazują tu księgi krzyżackie 54 włók, od których miano płacić po 20 skojców, osadzonych było tylko 52. Karczmarz dawał 3 wiardunki. W wizytacyi Potockiego z r. 1706 r. czytamy, że tu dawniej było około 16 włościan meszne płacących, wówczas tylko 3, którzy jednak wszystkie pola uprawiali i prob. w Kowalewie dawali, co byli winni str. 780. Kś. Fr. PływuczyMost, mały zaśc. nad jez. Usochy, uformowanem z rozlewu rzeki Kropiwny, pow. bobruj ski, w 1 okr. polic. dobryckim, gm. Turki, ma 2 osady; miejscowość odosobniona, poleska, grunta lekkie, rybołówstwo znaczne. Pnebabowe dok. z r. 1260, jestto Knibawa, wś między Tczewem a Gorzędziejem, pow. starogardzki. Pnekolt, dziś Pnikuta, powiat mościski w dokumencie z r. 1385 r. , A. G. Z. , t. VIT, str. 32, 33. Pnewie, szczyt i góra w Karpatach wscho dnich, w dziale czarnohorskim, w obrębie gm. Hryniawy, w pow. kosowskim, na dziale wo dnym między Czeremoszem Białym od wsch. a Czarnym od płd. zach. , pod 42 31 wsch. dłg. g. F. , a 47 52 25 płn. sz. g. Od tego szczytu ku płd. wsch. rozpościerają się rozle głe połoniny, sięgające ku szczytowi Listowatemu 1525 mt. . Wznies. 1585 mt. szt. gen. . Miejsce znaku triang. Od strony płn. wypły wa pot. Hramitny Wielki, dopływ Probiny. Por. Ludowa. Br. G. Pniaki, pustkowie, pow. częstochowski, gm. Wancerzów, par. Mstów, Pniaki 1. al. Kopaniny, przys. i fol. gm. Smykowa Wielkiego, pow. dąbrowski. 2. P. ,

Płyćwia

Plyćwia

Plynaj

Płynna

Plyśce

Plyski

Płysków

Płysiowiszcze

Płyta

Płytka

Plytniki

Pływaczewo

Pływuczy

Pnebabowe

Pnekolt

Pnewie