II, 902. W 1499 r. Grzegorz z Lubrańca, podkanclerzy, otrzymuje za pożyczkę 1800 zł. węg. , dochody dóbr królewskich z Radziejowa i P. Małych. Jan Olbracht oddał P. aż do zwro tu powyższej sumy Rafałowi z Leszna, kast. gnieźnieńskiemu, star. brzeskiemu Rzysz. , II, 968, a gdy Rafa zmarł, brat jego Kacper, podkomorzy kaliski i syn Rafał dopożyczyli znowu królowi 200 flor. węg i 62 grzyw. srebra i sumę tę zabezpieczono im na tych do brach w 1502 r. Rzysz. , II, 970. Następnie starosta radziejowski Rafał Leszczyński, otrzymuje tę wieś na własność dziedziczną. Stefan Batory potwierdza akt sprzedaży P. przez Rafała Leszczyńskiego synowi jego Ja nowi w 1580 r. Metr. Kor. , ks. 121, fol. 78, Według reg. pobor. pow. radziejowskiego z r. 1557 do 1566 wś Blewo al. Minor Plowcze, w par. Chełmcze Major, miała 7 3 4 łana, zaś wś Plowcze, w parafii Płowce należąca do starostwa radziejowskiego miała 4 łany, 14 półłanków, 5 osadn. Pawiński, Wielkop. , t. II, str. 28, 31. Podług wizyty kościelnej ka nonika i kanclerza katedry włocł. Józefa Glinskiego z d. 2 paźdz. 1779 r. kościół ten przez wwodę brzeskokujawskiego i sstę radziejowskiego apostatę Rafała Leszczyńskiego skaso wany, a grunta kościelne wcielone zostały do dworskich, parafia P. przyłączona została do par. Witowo. Proboszcz w P. posiadał 4 łany ziemi i na nich 2 kmieci Borucki, Ziemia ku jawska. W początku przeszłego wieku dobra P. przeszły w ręce Schliebenów; Jan Wilhelm hr. Schlieben, wojewodzic inflancki, dobra te sprzedał Michałowi Walewskiemu, kaszt. rozpierskiemu. W 1746 r. , w trzecią niedzielę po Nawiedzeniu N. Panny Maryi, Paweł Dąbski de Lubraniec, ssta inowrocławski, wprowadzony został w posiadanie dóbr Płowce, Samszyce, Pilichowo, Broniszewek, Brylewo i Potołówek, które nabył od Michała Walewskiego Recogn. Radziejow. , ks. 17, z r. 1746, fol. 404. Od Dąbskich nabył dobra P. Jan Biesiekierski, podkomorzy inowrocławski w 1763 r. i odtąd nieprzerwanie zostają w posiadaniu tej rodziny, która zaprowadziła tu wzorowe go spodarstwo. Obszar dóbr zajmuje 1295 mr. ziemi folwarcznej, w najlepszej glebie, pszen nej, kujawskiej, oprócz gruntów włościań skich dawnych gospodarzy rolnych i nowouwłaszczonych przez kom. włośc. mr. 584, na gruntach folwarcznych obdarowanych ko morników i służących dworskich 55 morgów. O P. pisał W. Gawarecki Pamiętnik Płocki, 1828 r. , str. 18 28, Borucki Ziemia kujaw ska, Tygodnik Illustrewany z 1863 r. VII, 180. Br. Ch Płowce, wś, pow. sanocki, par. gr. kat. w Przesieku a rzym. kat. w Sanoku odl. 5 6 klm. , leży na płn. stoku działu lesistego, tworzącego poboczny dział wodny Tarnawki i Sanoczka, dopływów Sanu z lew. brzegu, nad małym pot. uchodzącym do Sanu. Na obszarze tej wsi, podobnie jak w sąsiednim Przesieku znajduje się źródło nafty. w formacyi eoceniczue. Wś ma 31 dm. i 184 mk. 90 męż. i 94 kob. , 89 rzym. kat. , 80 gr. kat. i 15 izrael. , 132 Polaków, 52 Rusinów. Pos. więk, ma obsz. 101 morg. roli, 12 mr. łąk, 29 mr. past. i 137 mr. lasu; pos. mn. 104 mr. roli, 13 mr. łąk i 11 mr. past. P. graniczy na zach. z Sanoczkiem i Markowcami, na płd. z Strożami Małymi, na wsch. z Posadą Sanocką a na płn. z Dąbrówką Polską. W lustracyi starostwa sanockiego z r. 1665 Rkp. Ossol. , 1834, str. 18 czytamy Posesorem tej wsi była ImPani Zofia Szczuc ka urodzonego niegdy Jana Leszczyńskiego, pierwszego, urodzonego zaś Konstantego Bronickiego, wtórego małżeństwa, pozostała mał żonka, za przywilejem Króla Imci. , której wsi cesyą vigore conseusus S. R. M. Joannis Casimiri a tego przed nami nie produkowano, uczyniła na ImPana Mikołaja Bronickiego in castro Sanocensi a. 1664 una cum intromissione. Ta wieś siedzi na jednym łanie. Chałup jest w niej 4. We 3 chałupach jest poddanych 6, a w czwartej tylko 1. Tedy wszystkich poddanych 7. Czynszu każdy powinien dać po zł. 3, przychodzi 21 zł. , kapłonów przychodzi 16, po gr. 6 zł. 3 gr. 6, kur prostych 24, po groszu 24 gr. Robota z chałupy albo z roli po dni 4 w tydzień, z młyna dają na rok każ dy zł. 20. Karczma się szacuje na rok zł. 10. Urodzaj tej wsi nie szacuje się a to dla tego, że pan dzierżawca plagami swymi krescencyą zarabia, zaczem dni robocze w prowent się ra chują, dzień każdy po gr. 2 den. 9, uczyni z je dnej chałupy albo z roli zł. 10 gr. 12, a ze 4 chałup zł. 41 gr. 18. W tej wsi jest dwór, w którym jest izba biała z oknami, piecem i alkierzem, tamże izdebka mała, po prawej rę ce piekarnia, stajnia, spiżarnia, komora, pod komorą piwnica, wozownia. To wszystko z drzewa budowano. Obora i stodoła. Summa prowentu i dochodu tej wsi, od którego kwar ta do skarbu Rzpltej co rok wnoszona być ma, facit zł. 98. Mac. Lu. Dz. Płowce 1. osada niegdyś istniejąca w kasztelanii gnieźnieńskiej, nadana r. 1277 klasztorowi mogilnickiemu przez Bolesława, syna Władysława Odonicza. 2. P. ob. Pławce, pow. sredzki. Płowce, wś na pol. prus. Mazurach, pow. łecki, tuż nad granicą ptu leckiego, nad strugą, między dwoma jeziorkami, 5 klm. na płd. zachód od os. poczt. N. Jucha. W 1475 r. nadaje Bernard v. Balzhofen Stańkowi, Iwaśkowi, Marcinowi i Janowi na prawie roagdebur. 8 włók pod Krzywem. W 1531 r. nabywają tamże 5 włók Michał i Marek Bogdanowicze,

Płowce