mk. , 18 kat. , 102 ew. , 11 dm. Wś ta została 1796 r. puszczona w wieczystą dzierżawę. Pruska komisya katastrowa podała o niej na stępną relacyą P. należało do osad wydzier żawionych, powstałych na gruntach wykarczowanych Neusassereien. Dzierżawca był bartnikiem luterskiego wyznania, przyjął tę osadę na 10 lat. Wysiewa 39 korcy żyta, 2 owsa, 2 grochu, 12 tatarki. Ponieważ gleba jest piaszczysta, zbiera tylko 1 ziarno nad wy siew. Bydło wypędza latem i zimą do boru, gdzie ma wolne pastwisko i drzewo. Płaci 20 tal. , 1 gęś i 3 kury, zresztą jest całkiem wol ny ob. Zeitsch. des Westrp. Gesch. Ver. , XV, str. 145. Kś. Fr. Płociczno 1. wś na pol. prus. Mazurach, pow. łecki, blisko granicy pow. margrabowskiego, nad traktem łączącym się przy Guzkach z drogą bitą z Ełku do Margrabowa blisko je ziora tego samego nazwiska, st. p. i tel. Ełk. 2. P. Małe al. Mlynik, wś na połud. od P, , tuż nad jeziorem. Wieś zdawna polska. Jan Y. Beeuhausen, komt. brandeburski, nadaje Pa włowi Pęckiemu na prawie chełm. 40 włók między jeziorem łeckim a rzeką Łęką z obo wiązkiem podwójnej służby konnej. Ban w zamku leckim 1438 r. w wilią wywyższe nia św. Krzyża. Ad. N. Płociczny, młyn w Piścu, w dawnym pow. gnieźnieńskim, par. Strzyżewo Kościelne. Istniał jeszcze przy schyłku zeszłego stulecia; był własnością probostwa św. Jana w Gnieźnie. Plocie, urzęd. Płot, wś nad os. Mołokiszem, pow. bałcki, okr. pol. , gm. i st. poczt. Krute, par. kat. Kodyma, ma 310 osad, 1576 mk. , 1959 dzies. ziemi włośc. , 4402 dzies. dwors. i 281 nieużytków. Cerkiew pod w. św. Michała, wzniesiona w 1812 r. i uposażona 82 dzies. ziemi, ma 1793 parafian. Wś należała dawniej do Delfina Stanisława Komara, b. marszałka gub. podoi, dziś ks. Trubeckiego. Dr. M. Płociele 1. al. Płotele, wś i fol. , pow lidzki, w 3 okr, pol. , gm. Dubicze, okr. wiejski Nowy Dwór, o 10 w. od gminy; fol. w 1866 r. miał 30 mk. , wś zaś w 1864 r. 55 dusz rewiz. ; właność Romelingów. 2. P, wś, tamże, 19 dusz rewiz. ; należy do dóbr Lejnarowszczyzna. Wojewódzkich. Płocienica, fol. , pow. borysowski, od 1834 r. własność Kamińskich, ma 5 włók. A. Jel. Płocieniszki, trzy wsie włośc, pow. wileński, w 1 okr. poi. , gm. Rzesza, okr. wiejski i dobra skarbowe Białuny, o 18 w. od gminy a 9 w. od Wilna, w 1866 r. 12 dm. i 104 mk. podług spisu z 1864 r. 8, 6 i 2 dusze rewiz. ; porow. Płacuniszki. Płociewiszcze, wś nad lesistą kotliną jeziora Dzikie Dzikoje, pow. ihumeński, w 3 okr. pol. berezyńskim, gm. Jurewicze, ma 5 osad, grunta piaszczyste, miejscowość głucha, poleska. A. Jel. Płociska, niem. Ploetke i Ploettke, na mapie Chrzanowskiego Plotki, domin. , pow. chodzieski, o 3 klm. na wsch. południe od Piły; par. , poczta i st. dr. żel. w Pile; 9 dm, i 118 mk. 67 katol. i 51 prot, obszaru 584, 26 ha, czyli 283, 67 roli, 31, 41 łąk, 242, 38 lasu i 25, 80 nieuż. ; czysty doch. grunt. 1870 mrk, gorzel nia parowa, nabiał, chów bydła oldenburskoholenderskiego. W 1260 r. 1277 Bolesław, syn Władysława Odonicza, nadając Mikołajowi Guntersberg, podkomorzemu swojemu, Wy soką z przyległościami, wymienia przy okre ślaniu granic miejscowość Ploczicza, którą wy dawca Kodeksu Wielkopolskiego ob. mapę do tegoż kodeksu uważa za Płocisko. Nadanie to potwierdził Guntersbergom król Kazimierz 1366 r. . Regestra poborowe z XVI w. nie wykazują Płocisk. E. Cal. Płock, w dok. z 1240 Ploczsk, 1343 Plozk, w XVI w. we Flisie Płocko, miasto na prawym brzegu Wisły, na krawędzi wyżyny dochodzącej do samego brzegu rzeki, na wzniesieniu 172 st. nad poziom. Wisły, a 450 st. n. p. m. pod 52 33 płn. szer i 37 27 wsch. dłg. , odl. 119 w. od Warszawy, 46 w. od najbliższej stacyi kol. żel. warszawskobydgo skiej w Kutnie, stolica gubernii i powiatu t. n. P. jest starożytną osadą. Położony na krawędzi płaskowzgórza lesistego, późno zajętego pod uprawę, był on niewątpliwie ważnem stanowiskiem wojennem i politycznem, tudzież stacyą handlową w punkcie krzyżowania się drogi wodnej z drogą lądową handlową, idącą grzbietem wyżyny ku północy, do Baltyku. Wisła opuściwszy szeroką dolinę rozścielającą się po obu jej brzegach od Wyszogrodu począwszy, podchodzi przy P. pod samą urwisto spadającą ścianę wyżyny środkowej, podczas gdy na przeciwległym lewym brzegu śród doliny nadbrzeżnej wznosi się wynioślejszy obszar na którym leży wś Radziwie stanowiący niegdyś zapewne wielką kępę oblaną przez Wisłę, której koryto rozdwajało się tu widocznie i tworzyło ramię czyli łachę przechodzącą między Radziwiem a Dzierzązną. Nad doliną, pozostałą po tej odnodze, leży osada Mościska, świadcząca o kierunku ówczesnej przeprawy przez łachę. Płock był kluczem Mazowsza, warownią utrwalającą panowanie Piastów nad obszarami puszcz, których ludność żyjąca z przemysłu leśnego uległa wyższości cywilizacyjnej Wielkopolan. Nazwa, Szafarzyk porównał tę nazwę z Połockiem i zestawia z nazwą Łucka na Wołyniu Staroż. Słowian. , 28, 5, przekład polski, II, str. 151 2. Szajnocha w Lechickim początku Polski 1858, str. 256 toż samo robi Płociczno Płociczno Płociczny Płociele Płocienica Płocieniszki Płociewiszcze Płociska Płock