dziejewo. W 1867 r. było 930 komunikantów i 1531 dusz; zaś 1886 r. 1680 dusz. W wizytacyi Rozdrażewskiego z r. 1583 czytamy, że do tutejszej parafii należał tylko P. , Bękowo i Krzywin. Do prob. należały 4 włóki, które dwór uprawiał. Księdza nie było, tylko komendarz z Bzowa dojeżdżał tu w trzecią niedzielę str. 62. Wizytacya Szaniawskiego z r. 1710 zaznacza, że proboszcz posiadał wówczas 3 włóki w P. i 1 w Warlubiu, oprócz tego 2 domki w P. i 1 w Warlubiu; dusz było 300. Kościołem zawiadował Wawrzyniec Boehm, dziekan nowski str. 191. Tutejsza parafia należy do dek. newskiego. W Cudo wnych Obrazach ks. Fankidejskiego czyta my, że tu w ołtarzu za zasuwą mieści się ła skawy obraz N. M. Panny, malowany na płó tnie. Wota zawieszone na obrazie świadczyły o doznanych łaskach; w 1789 r. było ich 19. Jeszcze i dziś parafianie tutejsi mówią i mocno wierzą, że obraz N. M. Panny Płochocińskiej jest cudowny str. 159 160. Kś. Fr. Płochocinek, niem. Klein Plochotschin, wś włośc, pow. świecki, par. kat. Płochocin, par. ew. Nowe, ma szkołę ew. i 1897 91 magd. mr. obszaru. W 1868 r. 61 bud. , 37 dm. , 268 mk. , 150 kat. , 117 ew. Kś. Fr. Płochowo, wś, pow. szczuczyński, gm. Ruda, par. Białaszewo. W 1827 r. było 6 dm. , 37 mk. Płochowo, smolarnia pod Barcinem, pow. szubiński, liczyła w 1833 r. 12 mk. kat. Nowsze spisy urzędowe nie wykazują tej osady. Płocica al. Pleca, niem. Ploetzenfliess, Pleetzenfliess, rzeczka, lewy dopł. Drawy, która wpada do Noteci, bierze początek pod Bronikowem, w pow. wałeckim, na płd. wsch. od Frydlądu Marchijskiego, płynie od płn. ku płd. Tworzyła w XVI w. granicę pow. wa łeckiego aż poniżej Tuczna ob. Powiat Wa łecki przez Calliera, str. 44. Długa 5 mil ob. Gesch. d. Dr. Croner Kr. , von Schmitt, str. 9. Kś. Fr. Płocice, niem. Plotzitz al. Ploczyczen, wś włośc. na Kaszubach, pow. kościerski, st, p. Kalisz, par. kat. Lipusz, ew. Kościerzyna; zawiera 7 gburskich posiadłości i 4 zagrody, 2022, 5 mr. obszaru. W 1869 r. 123 mk. , 116 kat. , 7 ew. , 12 dm. ; odl. od Kościerzyny 1 1 2 mili. Uwłaszczenie nastąpiło w 1820 r. Relacya pruskiej komisyi katastrowej z r. 1772 podaje P. jako dobra królewskie w emfiteutycznem posiadaniu, powstałe na gruncie wykarczowanym Neusasserei. Dalej czytamy tamże, że ssta Michał Czapski dobra tutejsze nadał d. 31 paźdz. 1750 r. Piechowskiemu na lat 30 jure emphiteutico za zakupnem wynoszącem 350 fl. i za kanonem w kwocie 6 tal. 60 gr. Nie ma tu folw. , lecz grunta są podzielone między 6 gburów, którzy jednak nie są właściwymi włościanami i rolę i zabudowa nia tylko dzierżawili. Rola nie jest jeszcze wymierzona, gleba licha. Każdy wysiewa 5 korcy żyta, 1 jęczmienia, 4 tatarki, 1 4 grochu i zbiera drugie ziarno. Nie mają łąk i zimą pasą bydło słomą tatarczaną i wrzosem, który z pod śniegu wydobywają, siano kupują furę za 1 tal. Mają mało drzewa na opał, drzewo zaś budulcowe ma posiedziciel wolne w lesie pańskim. Z osadników płaci każdy 10 tal. czynszu, ale często się zmieniają i wychodzą; tłoki nie czynią żadnej. Stan inwentarza ży wego; 6 krów, 30 owiec, 18 świń. Hyberny płaci posiedziciel 1 tal. 60 gr. , pogłównego 1 talar, łanowego 60 gr. ; osadnicy nic; są wszyscy katolikami ob. Zeitsch. d. Westpr. Gesch. Ver. , XV, str. 90. Kś. Fr. Płocichy, jezioro na pol. Warmii, pow. olsztyński, dawniej należało do wójtostwa jeziorańskiego, jak wskazuje lustracya z 1656 r. Płocicz, w kod. Wielkop. Płoczyce, 1357 Plocyce, 1597 Pletz, 1673 Płocież, niem. Ploetzig, wś, pow. złotowski, st. poczt. i par. kat. Kamień, ew. Sępólno, szkoła w miejscu. Ma 8047, 81 mr. magd. obszaru. W 1868 r. 306 bud. , 125 dm. , 842 mk. , 673 kat, 169 ew. P. leży nad bitym traktem z Chojnic do Nakła wiodącym, pół mili na południe od Kamienia. W 1597 r. istniała tuż przy P. wś StareLolo wo. Zielona łąka pod borem dzieliła obie od Kamienia. W 1859 r. znaleziono na obszarze P. garnek z srebrnemi monetami, spinkami, zausznicami, srebrne sztaby i blachy, pocho dzące z X i XI w. ob. Der Kr. Flatow von Schmitt, str. 268 i Preuss. Prov. , Bi. 1851, XI, str. 318. P. wymieniona już w 1357 r. w przy wileju króla Kazimierza jako należąca do arcybisk. gnieźnieńskich ob. Kod. dypl. Wielkopol. , III, 1354. Por. też Kamień t. III, 739. Kś. Fr. Płocicze, jezioro z grupy jezior przy ujściu Wiźnicy do Prypeci. Płociczno 1. wś włośc, pow. rypiński, gm. Okalewo, par. Lubowidz, odl. o 18 w. od Rypina, posiada dom modlitwy, ewang. szkołę początkową ogólną, 2 wiatraki, 46 dra. , 409 mk. , 920 mr. obszaru. P. wchodziło w skład dóbr Okalewo. 2. P. , wś i leś. os. , pow, suwalski, gm. Hutta, par. Suwałki, odl. od Suwałk 7 w. ; wś ma 33 dm. , 239 mk. ; leś. os. 1 dm. , 8 mk. W 1827 r. było 22 dm. , 118 mk. Płociczno, jezioro w par. Ostrowite, pow. lubawski, wymienione w wizytacyi Strzesza z 1667 r. Kś. Fr. Płociczno, niem. Gruenthal, wś włośc, pow. kościerski. st. p. i kol. Frankifeld, par. kat. Stara Kiszewa, ew. Nowe Polaszki, odl. od Kościerzyny 3 3 4 mili na południe. Zawiera 10 gburs. posiadłości i 1 zagr. , razem 760, 31 mr. obszaru; szkoła ewang. W 1868 r. 120 Płochocinek Płochocinek Płochowo Płocica Płocice Płocichy Płocicz Płocicze Płociczno