wołyński, porozumiawszy się z niektórymi halickimi bojarami. Przed przemagającą siłą króla węgierskiego musiał on wprawdzie uchodzicy, ale niebawem otrzymał posiłki od swego teścia Ruryka, wtargnął do kraju i zajął Pleśnisko. Węgrzy, nie radzi, że Roman opanował tak ważną miejscowość, uderzyli na P. i zajęli je po zaciętej walce, W r. 1190 ustąpili Węgrzy z Halicza wskutek ugody zawartej z Polską, i wtedy to dopiero otrzymał ten gród Włodzimierz, syn Jarosława. Po bezpotomnej śmierci Włodzimierza w r. 1198 osiadł w Haliczu Roman, ks. wołyński, a gdy tenże zginął w bitwie pod Zawichostem w r. 1205, rozpoczęły się znowu długie walki o posiadanie Halicza. Niezaprzeczone prawo do tego grodu mieli synowie Romana Daniel i Wasil ko. Pobili oni Węgrów w bitwie nad Styrem i Słuczem, a pogodziwszy się z książętami ruskimi, uderzyli połączonymi siłami w r. 1231 na P. , zajęte przez stronników węgierskich. Po zaciętej walce zdobył Daniel ten gród. Gdy jednak Tatarzy w r. 1241 na Ruś wpadli, uderzyli także na F. , zajęli je i zniszczyli do szczętu. Po tym pogromie nie odbudowano już P. , a jako warownię w tych stronach wzniesiono prawdopodobnie nieco dalej na płn. wschód zamek oleski ob. t. VII, str. 465. Poszukiwania archeologiczne czyniono tu różnemi czasy. W r. 1811 rozkopał trzy mogiły ks. Kampaniewicz i znalazł w nich szkielety ludzkie, a przy nich dwa ćwieki żelazne, kawałki szkła i czerepów. W r. 1833 czynił poszukiwania Działyński, w r. 1857 Bielowski, w r. 1874 Szaniawski, najgruntowniejsze jednak T. Ziemięcki ob. Zbiór wiadomości do antropologii krajowej, wyd. komisyi antropologicznej Akad. umiejęt. w Krakowie, t. VI, 1882, str. 58; t. VII, 1883, str. 41; t. VIII, 1884, str. 94. Pewna część przedmiotów, znalezionych wśród tych poszukiwań, mieści się w zamku podhoreckim, niektóro w muzeum Ossolińskich a inne w muzeum krak. Akad. umiejęt. Na lwowskiej wystawie archeolo gicznej, urządzonej w r. 1885, znajdowały się niektóre z tych przedmiotów ob. Katalog wystawy 2303. Dokładny plan sytuacyjny P. zdjął Szczęsny Morawski i załączył go do swej rozprawki Rzut oka na szczątki historycznego grodu niegdyś zwanego Pleśnisko Bibl. Ossol. , 1847, zesz. XI, str. 514 do 521. Czytaj także Zhadka pro Plisnesko wedlia opowidania dra Szaranewycza Zorza, czytanoczka dla solskich ludej, ułożyw O. Partyckij, Knyżka druha, u Lwowi, 1870, str. 45 do 57. Por. też Kołtów t. IV, 291. Lu. Dz. Pleśniszcze al. Pleszniszcze, polana i las w Karpatach bukowińskich, w obr. gm. Putyłowa Storonieckiego, w pow. wyżnickim, pod 42 57 30 wsch. dług. geogr. F, a 47 58 41 płn. szer. geogr. , na płd. od szczytu Pieszy 1329 mi npm. , ob. , z zabudowaniami halskiemi, 1125 mt. npm. szt. gen. . Br. G. Plesniszki, zaśc, pow. święciański, w 2 okr. pol. , gm. Daugieliszki, okr. wiejski Ożany, o 5 w. od gminy, 26 dusz rewiz. , należy do dóbr skarbowych Seniszki. Plesno Mniejsze i P. Większe, dwa jeziora w pow. świeckim, na obszarze dóbr Jeżewo, należących do biskupów kujawskich. Pleśny Potok, potok podgórski, wypływa w obr. gm. Zadzielska, w pow. Turka, z pod zach. stoku Dauszki, płynie na płn. przez wsch. obszar tejże gminy i ubiegłszy 2, 8 klm. zlewa swe wody do Dołżanki od lew. brzegu. Plesowicze 1. folw, pow. bobrujski, od 1858 r. własność Muraszków, ma około 48 1 2 włók; młyny i propinacya. 2. P. , fol. , pow. bobrujski, 52 1 4 włóki, własność Niemczynowiczów; młyny wodne i propinacya. 3. P. , wś nad bezim. lewobocznym dopł. Oły, pow. borysowski, w 1 okr. pol. dobrzyckim, gm. Nowe Stepy, 32 os. pełnonadziałowych. Cerkiew paraf. pounicka p. w. św. Jerzego, ma z dawnych zapisów 82 1 2 mr. gruntu, około 1200 parafian pł. ob. Grunta piaszczysto, łąki obfite, okolica lesista; młyn wodny. A. Jel. Pless, ob. Pszczyna. Plessgnth al, Plessig, wś, pow. ziębicki, par. kat. Dobryszow. W 1842 r. 21 dm. , 104 mk. 1 ewang. . Do 1810 r. własność klasztoru w Henrychowie. Plessy, wś, pow. bobrujski, w 1 okr. pol dobrzyckim, gm. Turki, o 3 w. od st. Kowale dr. żel. lipaworomeńskiej, ma 59 osad pełno nadziałowych; miejscowość poleska, grunta piaszczyste; pszczolnictwo i wyrób smoły po lasach. A. Jel. PlestelinAlt niem. , dobra ryc. w Pomeranii, pow. dymiński, st. p. Loitz. Plesy Średnie, jezioro w pow. rohaczowskim. Plesz, niem. Plesch, wioska, pow. suczawski, przy gościńcu ze Sołki do GóryHumory; należy do sądu pow. , urz. podatk. i poczt. w GórzeHumorze. Tworzy z KlasztoremHu morą jeden obszar, wynoszący 11683 ha 12 ar. Dm. 25, mk. 190 męż. 97, kob. 93 według obliczenia z r. 1869. W r. 1880 było 222 mk. Par. łac. w Górze Humorze, gr. kat w Kaczyce, gr. or. w KlasztorzeHumorze. Własność funduszu religijnego greckowschodu. Piesza al. Za Pleszą, przedmieście Peczoniżyna, pow. kołomyjski. Piesza 1. góra i szczyt lesisty w Karpatach wschodnich, dziale skolsko delatyńskim, na lewym brzegu rz. Swicy, pod 41 25 30 wsch. dłg. g. F. , a 48 44 40 płn. szer. g. Wznieś. 1337 mt. npm. szt. gen. . 2. P. , góra i szczyt w Karpatach bukowińskich, pod

Plesniszki

Pleśniszcze

Plesniszki

Plesno

Pleśny Potok

Plesowicze

Plessgnth

Plessy

Plestelin

Plesy

Plesz