wem Jasiołdy, według zaś opinii mieszkańców Pińszczyzny dopływem Strumienia pod Kaczanowiczami. Oba zdania mają pewną podstawę. Jeśli przyjmiemy pierwsze twierdzenie, to P. , oddzieliwszy zaraz za Pińskiem dwa lewe ramiona, łączące się od wsi Pińkowicze w jedno koryto, płynie koło wsi Wysokie, Poczepowo i powyżej jeziora Horodyszczańskiego, uformowanego z rozlewu Jasiołdy, uchodzi do tej rzeki. Podług drugiego znowu poglądu niknie w punkcie zetknięcia się Piny z Jasiołdą nazwa ostatniej a P. dochodzi o 15 w. poniżej do miejsca złączenia się ze Strumieniem, w okolicy Kaczanowicz i wsi Kudrycz. Zarząd dróg i komunikacyi Pinę nie zaś Jasiołdę uważa za rzekę główną, i dla tego długość jej biegu w obrębie pow. pińskiego podają wykazy urzędowe na 73 w. Prawie na całe przestrzeni pow. kobryńskiego okolice z lewej strony P. są wynioślejsze i czasem malownicze, zwłaszcza od Kublicz do Gniewczyc, gdy tym czasem z prawej strony kotliny rozlegają się wszędy bagna i moczary. Od Kuzielicz do Pińska, z lewej strony kanalizowanej Piny usypana jest grobla, w urzędowym języku zwana biczewnik, mające na celu ułatwienie przy holowaniu statków za pomocą koni lub ludzi. Grobla ta ma szerokości 10 i wysokości 9 stóp, licząc od dna rzeki. Niemniej z prawej strony usypana tama, na 7 stóp szeroka, utrzymuje wodę w karbach i należytej wysokości, do czego dopomagają hydrauliczne urządzenia według systemu Foree, za pomocą których można podnieść poziom wody do 6 stóp. Poziom rz. Piny w Pińsku wynosi 435, 85 stóp nad pow. m. Baltyckiego, spadek wody od Pińska wynosi 2, 41 cali, a szybkość prądu 0, 6 na sekundę. Grunt dna w pow, pińskim po części iłowaty, po części płaszczyty, szerokość od 10 do 30 sążni w stanie zwyczajnym, na wiosnę zaś w czasie przyboru P. wylewa od 350 sążni do 4 wiorst a wysokość wody dochodzi do 11 stóp. Barki wielkich rozmiarów, używane na Prypeci, podnoszące do 20, 000 pudów, po P. wyżej Pińska pływać nie mogą, więc towar spławiony do kanałów Bugskiego i Ogińskiego z Pińska zwykle przeładowują tu lub w Horodyszczu Bedyktyńskiem na Jasiołdzie do mniejszych statków, zwanych szuhalejami. Parowce dochodzą Piną tylko do Pińska, w górnym zaś jej biegu pływają barki, unoszące do 5, 000 pudów, półbarki, unoszące do 2, 000 pudów, szuhaleje, unoszące od 100 do 800 pudów. Według dziesięcioletnich spostrzeżeń Pina w Pińsku zamarza 25 listopada i oswobadza się od lodu 24 marca, lód zatem pokrywa rzekę przez 119 dni, a wciągu zaś 246 dni jest ona spławną. P. jak i wszystkie inne rzeki Pińszczyzny jest bardzo rybną, a nadbrzeżni mieszkańcy jej trudnią się oprócz rolnictwa, rybactwem i flisactwem. A. Jel. Pinaniszki, zaśc, pow. wileński, w 4 okr. pol. , gm. Bystrzyca, okr. wiejski i dobra skarbowe Preny, o 8 w. od gminy, 9 dusz rewiz. Pinachówka, folw. dóbr Piotrkowice, pow. jędrzejowski. Pinczak, potok na obszarze wsi Łowcza, w pow. cieszanowskim. Pińczata, wś, pow. włocławski, gm. Śmiłowice, par. Włocławek, ma 54 mk. , 92 mr. ziemi włośc. Pińczów, dawniej Piędziczów, u Długosza Pyandziczow, mto pow. gub. kieleckiej, leży na lewym brzegu Nidy, na stokach wyżyny wznoszącej się o 200 stóp ponad dolinę rzeki, w malowniczem położeniu, pod 50 31 4 szer. półn. i 38 7 2 dług. wschod. , odl. 21 w. od Jędrzejowa, 32 od Stopnicy, 107 w. od Radomia a 205 w. od Warszawy. Drogi bite łączą P. z sąsiedniemi miastami powiatowemi i Korczynem nad Wisłą. Najbliższa st. dr. żel. Dąbrowskiej w Jędrzejowie odl. 41 w. od Kielc. P. posiada obecnie kościół par. murowany, klasztor reformatów etatowy, progimnazyum, szkołę początkową, miejską, dom schronienia dla ubogich, urząd powiatowy, sąd pokoju okr. IV i sąd gminny okr. I, należące do sądu zjazdowego w Kielcach, zarząd akcyzy 8 okręgu, oddział pocztowy, stac. telegraficzną, urząd miejski. Z zakładów przemysłowych istnieją garbarnia z produkcyą na 2000 rs. ; trzy małe olejarnie, prócz tego kilka drobnych zakładów produkujących ser, rozchodzący się w dalsze strony kraju. Z rzemieślników było w 1878 r. krawców 24, szewców 26, bednarzy 13, cieśli 9, rzeźników 14, rzezaków 4, kowali 8, młynarzy 2, mularzów 35, piekarzów 14, stolarzów 6, złotników 2, czapników 5, szklarzy 3, kapeluszników 2, szlifierzy 2, waciarzy 2, rymarzów 2, garncarz 1, zegarmistrzów 4, blacharzów 3, introligatorów 2, farbiarzów 2, kołodziejów 2, kotlarz 1, rybak 1, muzykantów 3, kominiarz 1. Były również 3 restauracye, 5 handlów win, 13 szynków, 1 apteka, 51 innych sklepów. Domów murow. 294, drewn. 138, niemieszkal. budynków murow. 8, drew. 50. W 1827 r. miasto miało 400 dm. i 4176 mk. ; w 1862 r. było 389 dm. i 4669 mk. ; w 1879 r. 432 dm. , 6193 mk. , w tej liczbie 3950 żydów. Pomiędzy chrześcianami było 90 praw. , 12 protest. Co do płci było 3043 mężcz. i 3147 kob. Dochody miasta wynosiły w 1876 r. 4011 rs. , a wydatki 3511 rs. Jest to starożytna osada, dawna posiadłość małopolskiego rodu h. Dębno, który w jednej swej gałęzi przybrał nazwę Oleśnickich od Oleśnicy pow. stopnicki. Rodzina ta posiadała liczne posiadłości w tych stronach. W P. był stary zamek z folwarkiem i łany kmiece; wś należała do

Pinaniszki

Pinaniszki

Pinachówka

Pinczak