się wiele jezior i bagnisk. Lasy zajmują 75 przestrzeni. Klimat jest ostry; średnia roczna temperatura wynosi 0, 9 najwyższe ciepło dochodzi do 27, najniższe zaś do 35; śniegi, szczególniej w północnej części, trzymają się długo, niekiedy aż do końca maja, dla czego dojrzewać tu mogą tylko żyto i jęczmień; w południowej części udają się wszystkie prawie rośliny, właściwe południowej strefie Rossyi. Oprócz zwierząt domowych znajdują się tu niedźwiedzie, wilki, rosomaki, rysie, sobole, gronostaje, łosie, wydry itd. Pod względem geologicznym zbadana dokładnie przez cudzoziemców i krajowców, bardzo rozmaita. Najznaczniejszą część stanowi tak nazwana przez Murchisona formacya permska, złożona głównie z piaskowca czerwonego i wapienia penińskiego, bardzo uboga w szczątki organiczne. Pod względem kopalnictwa najbogatsza z gubernii rosyjskich, znajduje się tu bowiem złoto, srebro, platyna, miedź, żelazo, nikiel i t. p. ; dalej wiele kamieni drogich, jak szafry, hijacynty, beryle, topaz, kryształ górny, malachit itd. W ogóle liczą 642 kopalń czynnych a 2793 nieczynnych. Nadto obfituje gubernia w węgiel kamienny i sól, wywarzaną z licznych źródeł słonych w pow. solikamskim. Liczba mieszkańców wynosi 2, 439, 134 w 1882 r. , składa się z Wielkorosyan, Tatarów, Baszkirów, Meszczeraków, Permiaków, Wogułów, Czeremisów, Teptiarów, Czuwaszów i Mord wy. W 1879 r. było w gub. 287 żydów kal. Hurlanda. Oprócz rolnictwa, zwłaszcza w południowej części gubernii, zajmują się mieszkańcy uprawą lnu i konopi, przemysłem leśnym, pszczolnictwem, przeważnie plemiona czudzkie, myślistwem oraz przemysłem górniczym. Ważniejsze zakłady górnicze Bilimbajewski, Bohosławski, Kuwszyński, Motowilichiński, Niżnietagilski, Jugowski Niewiański, Goro błahodacki i Denduchińskie warzelnie soli. Pod względem administracyjnym gub. permska dzieli się na 12 powiatów permski, czerdyński, ekaterynburski, irbicki, kamyszłowski, krasnoufimski, kungurski, osiński, ochański, solikamski, szadryński i werchoturski. W gubernii znajduje się 8260 osad, mianowicie 12 miast, 3 mta nadet. , 14 zakładów górniczych, 475 siół, 4 słobody i 7161 wsi. Miejscowość tutejsza, znana w dawnych czasach pod nazwą Permii al. Biarmi, w XI w. płaciła daninę Nowogrodzianom, w XIII w. była ich własnością i w XV w. z upadkiem Nowogrodu przeszła pod panowanie w. ks. moskiewskich. Rzeczywistymi kolonizatorami kraju była rodzina Strogonowych, którzy założyli tu miasta, osady fabryczne, rozwinęli przemysł i dali początek bogactwom górniczym. Przy podziale na gubernie w 1708 r. przyłączona do sybirskiej, w 1780 r. było osobnem namiestnictwem a od 1796 r. gu bernią. J. Krz. Permaszna, rzeczka w pow. wileńskim, przepływa pod zaśc. Jodapurwis. Permauren niem 1. wś, pow. labiewski, na połud. zrębie obszernych lasów sternberskich, wypełniających całą północną część powiatu, st. p. Laukischken. 2. P. , leśn. , tamże. Permeny, wś, pow. szawelski, należy do dóbr Łapkasie. Perna, wś i folw, pow. kutnowski, gm. Błonie, par. Krośniewice, ma 10 dm. , 154 mk. , 489 morg ziemi dwors, 17 mr. włośc. W 1827 r. było 7 dm. , 63 mk. Fol. należy do dóbr Krośniewice. Według Lib. Ben. Łask. II, 469 471 wś ta dawała pierwotnie dzisięcinę kościołowi w Miłonicach, lecz drogą zamiany przeszła takowa na rzecz pleb. w Krośmiewicach. Pernarowo, po żm. Pernorowa, wś, pow. kowieński, o 49 w. od Kowna. Kościół par. katolicki Ukrzyżowania Jezusa Chrystusa, drewniany, wzniesiony 1676 r. przez mieszkańców. Parafia katolicka, dekanatu wielońskiego. W 1859 r. było tu 5 dm. , 125 mk. , dom przytułku dla starców i gorzelnia. Własność spadkobierców hr. Benedykta Tyszkiewicza. Niegdyś był tu gaj święty, na miejsca którego wznosi się dziś kościołek. W 1348 r. zniszczona przez Krzyżaków. Pernorowa, ob. Pernarowo. Pernow ross. , ob. Parnawa. Perohy al. Pyrohy, grupa domów w Wólce Mazowieckiej, pow. Rawa Ruska. Perowa, wś nad Wilią, powyżej ujścia Waki. Perowszczyzna 1 zaśc, pow. wilejski, w 1 okr. pol. , gm. Horodek, okr. wiejski Siemierniki, o 2 w. od gminy, 10 dusz rewiz. ; należy do dóbr Bielewo, Odyńców. 2. P. , zaść. u źródeł rzki Dziedzik, dopł. Isłoczy, w zach. str. pow. mińskiego, w 2 okr. pol. rakowskim, gm. i par, katol. pierszajska, ma 2 osady; miejscowość wzgórzysta, grunta szczer kowe. A. Jel. Perpolken niem. , dobra ryc, pow, welawski, nad traktem z Łabiewa do Tapiewa, 3 klm. od st. poczt. i tel. Goldbach. Obszaru 250 ha. Persanta, polsk. Prośnica, niem. Persante, dok. 1226 Persanda, rzeka w Pomeranii. Wypływa z jez. Persanzig, leżącego przy wsi tejże nazwy, w pow. szczecinkowskim Neustettin, przechodzi potem do pow. białogrodzkiego Belgrad, mija Białogród, wstępuje następnie do pow. kołobrzeskiego i wpada pod Kołobrzegiem do Bałtyku ubiegłszy 22 mil. Jej dopływy z prawej strony są Leitnitz i Ra

Permakszna

Permaszna

Permeny

Perna

Pernarowo

Pernorowa

Pernow

Perohy

Perowa

Perowszczyzna

Perpolken

Persanta