Perelówka, ros. Perelesok, słobódka, pow. kamieniecki, gm. Kujawy, par. rz. kat Skazińce, gr. Sawińce Należała do Korduli Potockiej. W 1878 r. było tu 39 dm. X. M. O. Perełohy, wś, pow. czauski, gm. horodecka, ma 29 dm, i 150 mk. , z których jeden zajmuje się wyprawą skór. Perełoj, wś, pow. wilejski, w 3 okr. pol. , gm. , okr. wiejski i dobra Parpliszcze, o 6 w. od gminy. 25 dusz rewiz. , własność ks. Witgensteina. Perełom, Przełom, wś nad Niemnem, pow. grodzieński, wporst Sieniewicz i ujścia kanału augustowskiego. Perełucz, karczma koło Bortnik na obsz. dwor. Tłumacza. Perełucze, karczma na obsz. dwor. Przybyłowa, pow. tłumacki. Perełuka, główny grzbiet Beskidu lesistego nad pot. Guretwyną w pow. dolińskim. Peremarówka, wś, pow. krzemieniecki, smolarnia. Peremiały, tak lad poleski zowie mielizny na rzekach, głównie na Prypeci. Peremiłów, wś, pow. husiatyński, odl. 4 klm. na płn. od Chorostkowa, nad pot. Tajną na wznies. 166 mt. npm. Granice wsch. Kluwińce i Soroka, płd. Karaszyńce, zach. Howiłów mały, płn. Wierzchowce. Obszar dwor. 1008 mr. , włośc. 1836 mr. W 1870 r. 1298 mk. , w 1880 r. w gminie 1450 na obszarze dw. 34 mk. Rzym. kat. 85, par. Chorostków, gr. kat. 1186 par. w miejscu z filią Karaszyńce 394 i fil. Wierzbowce 282, ogółem 1862 gr. kat. , dek. husiatyński, szkoła etat. o 1 na uczycielu, kasa pożyczk. z kapitałem 1239 zł. , urząd poczt. Chorostków. Właśc. Zofia z hr. Lewickich hr. Siemieńska Lewicka jako wła ścicielka ordynacyi Chorostków. B. M, Peremiłówka, wś, pow. dubieński, na płn. wsch. od Dubna; ob. Pamiat. Kij. , Arch. Kom. , t. IV, t. 2 128, 139. Peremirka, dawniej Peremirówka, w dokum. Peredmirka, Peredimirka, rozległa wś nad Horyniem, pow, krzemieniecki, o 10 w. na wsch. od Wiśniowca, ożywia ją handel zbożowy w okolicy. Wś ta należała do książąt Wiśniowieckich, na początku XVIII w. zaliczała się do klucza Daniłowszczyzna, obecnie jest w posiadaniu Mniszchów, spadkobierców ks. Wiśniowieckich. P, była niegdyś miejscem warownem i dotąd jeszcze nad Horyniem pozostały tu ślady okopów. W 1549 r. dziedzic P. ks. Iwan Wiśniowiecki, ssta szyski, po rozpaczli wej walce z Tatarami, poddał się i wraz z żoną Anastazyą Olizarówną i dziećmi w jasyr wprowadzony zostałW 1648 roku kozacy Chmielnickiego napadłszy na zamek peremire cki, zniszczyli go. Na miejscu tego zamku Michał Wiśniowiecki, w wda wileński, zbudował był pałacyk ob. Stecki, Wołyń, t. II 409. Peremirówka, ob. Peremirka, Peremyl, wś cerkiewna, na lew. brz. gór nego Styru, pow. dubieński, na granicy Wo łynia i Bełzkiego, na płn. od mka Boremla, o 1 1 2 mili od Beresteczka. Dziś osada wiej ska, niegdyś stolica pow. peremylskiego i gród obronny w posiadaniu ks. Lubarta, o którego położeniu już Długosz nie wiedział, przepisywacz zaś kroniki Janka z Czarnkowa przemienił go mylnie na Przemyśl. Późniejsi histo rycy przenosili tu i owdzie, zamieniając na podobnie brzmiące miasta. Rzeczywistą miej scowość tego grodu pierwszy wyświecił K. M. Dubiecki w Tyg. Illustr. z 1873 r. 266, znalazłszy w aktach miejscowych, iż właści wy P. przechodził z rąk Lubartowiczów do fortua szlacheckich i przeszedłszy przez po siadanie Leszczyńskich ojca króla, Skrzyń skich, jest obecnie własnością Piotruszewskich. Dobrze zachowane waty zamkowe i tradycya wielowiekowa żyjąca śród ludu, świadczą do tąd o świetniejszej niegdyś przeszłości tej osa dy. Jest tu kapl. kat. , par. Beresteczko. Po wiat peremylski, istniał jeszcze z XV w. ob. Starożytna polska, t. III, str. 1406. Do wło ści peremylskiej należały Beresteczko, Holatyn, Horochów i Zwiniacze; podług innych do kumentów P. zaliczał się do włości Horochowa ob. Arch. J. Z. R. , cz. VI, t. 1 284. O przeszłości dziejowej, ob. Pamiat. kij. , Arch. Kon. , t. IV, cz. 2 64, 74 126f 129, 140, 161; Arch. J. Z. R. , cz. II, t. 1 407; cz. VI, t. 1, 284, 286. J. Krz. Peremśl, w dokum. Peremyśle, wś i folw. , nad dopł. Horynia, pow. zasławski, dawniej w pow. krzemienieckim, na płn. wsch. od Sławuty; należy do klucza sławuckiego. ob. Arch. J. Z. R. , cz. III, t. 3 117. Peremyszl, mto pow. gub. kałuskiej, w pobliżu ujścia Żyżdry do Oki, o 28 w. od Kaługi, ma 4460 mk. , 5 cerkwi ze starożytnym soborem, szkoły powiat. i parafialne; cegielnie, targi i jarmarki; st. poczt. Starożytna, wspominana w 1328 r. , stolica udzielnych książąt, w końcu XIV w. zawojowana przez Litwę, lecz w 1407 r. wróciła do w. ks. moskiewskiego. W XVI w. warowne, ulegało częstym napadom. Peremyszlski powiat ma na przestrzeni 1519, 6 w. kw. 55345 mk. , zajmujących się rolnictwem. Powierzchnia wzniesiona, poprzerzynana dolinami, grunt urodzajny, zroszony rzekami systemu Oki. Jeziora obszerne, łany zajmują 29 ogólnej przestrzeni. Peremyszl ruska nazwa Przemyśla. Peremtienen 1. niem. , leśn. , pow, labiewski wśród wielkich druskieńsko lipowskich lasów, st. p. i tel. Laukischken. 2. P. , Gross, wś, tamże. 3. P. Klein, leśn. tamże. Perełówka Perelówka Perełohy Perełoj Perełom Perełucz Perełucze Perełuka Peremarówka Peremiały Peremiłów Peremiłówka Peremirka Peremirówka Peremyl Peremśl Peremyszl Peremtienen