kamienieckim i i d. , na mocy której ustępuje P. nadany mu przez Jana Kazimierza na rzecz cerkwi w Haliczu Archiw. Bernard. we Lwowie, C. S. 459 str. 1174 Dnia 28 maja 1690 r. zezwala Jan III, na prośbę biskupa Jozefa Szumlańskiego, na roczne jarmarki w P. Liter. Zbornyk, 1874 str. 667. Dnia 10 lipca r. 1691. funduje Józef Szumlański, bisk. lwowskie a wsi P. katedry halickiej dziedziczny pan dożywotnik, cerkiew i monaster św. Onufrego w P. , a to na pamiątkę odzyskania P. przy pomocy polskiego króla Jana III. W dokumencie fundacyjnym czytamy Tedy ku wiecznej pamięci chwały Bożej na górze Serhyow nazwanej nad wsią P. , nad którą cerkiew i monaster pod tytułem tego św. Onufrego pustelnika antiquitus od lat kilkuset był fundowany, a potem przez nieprzyjaciela krzyża św. Batya i Mamaja zrujnowany, teraz własnym swoim kosztem cerkiew i monaster pod tytułem tegoż św. Onufrego pust. pobudowałem, i tam trzech zakonników reguły św. Bazylego t. j. kapłan jeden, dyakon i pustelnik, na wieczne czasy chwały Bożej fundowałem, a czwartego star szego, pod którego posłuszeństwem, za błogosławieństwem naszem, zostawać ci trzej będą. Żeby z tejże wsi P. victualia w miesiąc podstarości mój, bez żadnej odwłoki, z spieżarni mojej dworskiej, za kwitami ręcznymi ojca starszego oddawał przekazuję, o co i sukcesorów moich episkopów obowiązuję. Liter. Zbornyk 1. c. str. 230; Archiw. Bernardy, we Lwowie T. S. 143 str. 434. Dokumenta potwierdzające prawa, przywileje i dziedzictwo wsi P. , należącej do cerwi halickiej na Kryło wie, podane są w Aktach grodzkich i ziemskich, T, I. str. 94, 108, o klasztorze Bazylianów w P. czytamy w Szematyzmie Bazylianów Lwów 1867 str. 160, 161, że założył go kniaź Fedory Olgierdowicz około r. 1400, na górze, , Serhij, nazwanej tak, według podania od jakiegoś węgierskoruskiego episkopa, który uszedłszy z Węgier przed zarazą morową znalazł tu śmierć. Biskupem tym miał być Serhij, bisk. munkaczowski. Kniaź Fedor zapisał P. wraz ze wszystkiemi gruntami klasztorowi. Biskup Szumlański, od bierając P. , nie wyraził że je odbiera w imię niu klasztoru, a na akcie odbioru podpisał się J. Szumlański, biskup. W następnych latach wywiązał się długi proces między biskupem Lwem Szeptyckim a zakonnikami. Szeptycki dowodził, że P. należy do dóbr biskupich. Bazylianie zaś twierdzili, że wieś ta jest ich własnością na mocy nadania kniazia Fedora. Proces trwał przeszło 20 lat, a skończył się dopiero w r. 1780 na korzyść biskupa. Monaster ten zniesiono w r 1744 i przyłączono do kryłoskiego. Był tu jeszcze monaster Perehińsko Radawski, który według rewizyi ihumenów z r. 1724 pozostawał pod dyrekcyą W. 0. Ihumena Perehińskiego S. Onufrejskiego, a w któ rym był tylko jeden zakonnik Szem. Bazyl. str. 161. Kś Petruszewicz dodaje, że był jesz cze trzeci monaster na górze Czuryk al. Kiriak, Lit. Sbornyk 1. c. str. 231. Z wałów, otaczającycb dawny zamek P. , pozostały ślady do dzisiaj. Lu. Dz. Perehonka, rzka, prawy dopływ Soży, le wego dopływu Dniepru. Perehonka 1. wś, pow. proskurowski, okr. pol. Jarmolińce o 13 w. , gm. i par. kat. Szarawka, przy drodze z Jarmoliniec do Proskurowa o 14 w. , ma 87 osad, 526 mk. , 455 dzies. ziemi włośc. ; cerkiew pod wez. św. Dymitra wzniesiona w 1759 r. , uposażona 39 dzies. ziemi, ma 895 parafian. Dziedzictwo niegdyś Gawrońskich, dziś w podziałach. Większe części mają Skupieńscy 400 dz. , Drohomireccy 185 dzieś. , Makowieccy 53 dzies. i kilka mniejszych, Ob. Arch. J, Z. R. , cz. I, 14 564. 2 P. , al. Peregonka, przysiołek mka Strzyżawki nad Bohem, pow. winnicki, ma 10 osad. Perehonówka 1. wś nad rz. Jatraniem, dopł. Siniuchy, pow. humański, par. kat. Hu mań, o 14 w. od Pod Wysockiego, na 2 w. od sioła Rogowej; ma 263 osad, 1438 mk. prawosł, , 13 katol. i 13 żydów, 2925 dzies, ziemi. Cer kiew Wozdwiżeńska, drewniana, wzniesiona w 1760 r. , uposażona jest 35 dzies. ziemi. Rzeka Jatrań tworzy w tem miejscu granicę pomię dzy gub. kijowską a podolską. P. , należy do klucza podwysoczańskiego Maryi z Potockich Czetwertyńskiej. 2. P. , wś nad rzką Krasną, pow. wasylkowski, na pograniczu pow. kijow skiego, o 3 w. od Hermanówki, ma 546 mk. prawosł. , 76 katol, i 6 żydów; 865 dzies. ziemi. Włościanie w 1863 r. nabyli 510 dzies. za 23343 rs. W 1740 r. było 443 mk. Cerkiew paraf. p. w. Narodzenia N. M. P. , fundowana około 1734 r. Do parafii należy częśc wsi Siemieniówki, część Ludwinówki i os. Wasilów; poprzednio należała także wś Rozalówka. W pobliżu wsi F. znajdują się dwie mogiły, na zwane Bliźniętami Blizniecmi. W XVIII w. P. należała do dóbr Wasilewskich hr. Tarnowskich, następnie Suszczańskich, od których drogą spadku przeszła do Proskurów. 3. P. , opu stoszałe sioło we włości kotelańskiej, t. j. w po bliżu mka Kotelni, w płd. wschod, części dzi siejszego pow. żytomierskiego, w pobliżu grani cy pow. berdyczowskiego i skwirskiego, lub przyległych miejscowościach którego z tych powiatów; ob. Arch. J. Z. R. ; cz. VI, t. I, do datku 153. J. Krz. Perehorszcz, rzka, lewy dopływ Irszy, lewego dopływu Teterowa. Wpada do Irszy w Czopowiczach. Perehrask, szczyt w Karpatach wschodnich

Perehonka

Perehonka

Perehonówka

Perehorszcz

Perehrask