i szutrowata. Pod nią mieści się piaskowiec karpacki. Między tym pokładem a glinką łupkową znajdują się pokłady rudy żelaznej. Fabryczną osadę założył tu w r. 1810 metropolita ks. Antoni Angełowicz. Do r. 1812 trwało osiedlanie się tego miejsca oraz budowa wielkiego pieca i innych zabudowań, pod które te zabudowania i ogrody dla osadników przeszło 300 mr. gruntu wydzielono, a wzniesienie tych zabudowań kosztowało 252, 000 zł. Cały plan metropolity sparaliżował zarządca tego przedsiębiorstwa Józef Heker, z którym ostatecznie przyszło do procesu. Po śmierci ks. Angełowicza w r. 1814 prowadzono jeszcze krótki czas fabryke, lecz gdy przekonano się, iż ruda nie jest odpowiednią dla wyrobu żelaza, zaniechał takową około r. 1818 na. stępca na metropolii ks. Lewicki. W odl. 5 klm. na płd. zach. od Angełowa leży Toder al. Stodor, Ostodora tartak i mieszkanie robotników. ; o 4 klm. na płd. zach. od niego Podluty ob. , miejsce kąpielowe, a o 3 klm. na płd. zach. od Podlutego Osmołoda tartak i mieszkania robotników. Własn. więk. lwowskiego arcybiskupstwa gr. katol. ma roli or. 145, łąk i ogr. 536, past. 3721, las. 47530 mr. ; wł. mn. roli or. 1663, łąk i ogr. 3721, past. 1426 mr. Cały obszar wynosi 59013 mr. W r. 1880 było 4294 mk. w gminie, 218 na obsz. dwor. , między nimi 74 obrz. rzym. katol. Par. rzym. kat. w Rożniatowie, gr. kat. w miejscu, dek perehiński, archydyecezya lwowska. Do dekanatu należą parafie Ceniawa, Dolina, Duba, Hemie, Janówka, Jasień Dolny, Krecho wice, Lecówka, Lipowica, Lolin, Łopianka, Mizuń, Niebyłów, Olchówka, Pacyków, Przysłup, Raków, Rożniatów, Śliwki, Spas, Strutyn Niżny i Wyżny, Suchodół, Swaryczów i Wełdzirz. We wsi jest cerkiew p. w. Zesłania św. Ducha i cerkiew filialna p. w. Narodzenia N. M. P. Jest też szkoła etatowa dwuklasowa. Tartaków wodnych jest kilka 1 o jednym gatrze i jednej pile zwyczajnej. Spotrzebowuje rocznie 800 mt. kub, drzewa jodłowego i świerkowego a produkuje 530 mt. kub. desek, łat i brusów. 2 Dwa, o 4 gatrach, 4 piłach zwyczajnych i jednej cyrkularnej, spotrzebowujące 8060 mt. kub, drzewa jodł. i świer. a produkujące 5100 mt. kub. desek, łat i brusów. 3 Trzy, o 3 gatrach, 4 piłach zwyczajnych i 2 piłach cyrkularnych, spotrzebowujące tyleż drzewa klocowego i produkujące tyleż materyału gotowego co tartaki pod 2. 4 Cztery tartaki o 4 gatrach, 6 piłach zwyczajnych i dwóch cyrkularnych, spotrzebowujące 9300 mt. kub. drzewa jodł, i świer. a produkujące 6000 mt. kub. desek, łat i brusów. 5 Jeden tartak o 2 gatrach, 2 piłach zwyczajnych i jednej cyrkularnej, spotrzebowujący 2720 mt. kub. drzewa jodł. i świer a produkujący 1700 mt kub. desek, łat i brusów. Wszystkie te zakłady leżą nad spławną Łomnicą, którą odchodzi drzewo za granicę. Rzeka jest przez 6 miesięcy w roku spławna. Nadto wyrabiają te tartaki rocznie 2000000 sztuk gontów. Są tu prócz tego dwa zakłady, w których z drzewa świerkowego wyrabia się rocznie 100 mt. kub. drzewa rezonansowego. W P. znajdują się wielkie pokłady torfu. Według Ładowskiego Hist. nat. , t. I, str. 269 obfituje ta okolica w kuny. Według Schneidera Materyały do sfragistyki miejscowości galicyjskich, w Muz. Ossol. zwała się P. dawniej Pereń hinul, Perehinulsko, Czewczywa. Wieś ta należała jeszcze z nadania książąt ruskich do katedry cerkwi halickiej kryłoskiej, przeszła jednak przez zastaw lub sprzedaż w ręce świeckie. W r. 1548 pozwolił król Zygmunt I Makaremu, władyce lwowskiemu, halickiemu i kamienieckiemu, wykupić z rąk Gembickiego Macieja zastawione temuż przez Zbożnego monastyr i wś P. należące do cerkwi halickiej Archiw. Bernardyń. we Lwowie, C. t. 389, str. 1232 i t. 459, str. 1163. Ale sprawa wówczas rozpoczęta wlokła się długo. W następnych czasach uważano wieś jako królewską, bo oto w r. 1582 uwalnia król Stefan Jacka ze wsi królewskiej P. od robót, podatków itd. za zasługi, jakie tenże położył pod Pskowem ib. , C. t. 346, str. 1193. W 1593 r. Stanisław Żółkiewski, kasztelan lwowski, ssta medycki, i Gedeon Bałaban, lwowski, halicki, kamieniecki episkop i władyka, opiekunowie Aleksandra, syna Bazylego, Bałabana, zawierają ugodę z Wojciechem Kuropatnickim, roszczącym pretensyą do P. ib. , C. t. 459, str. 1167. Dnia 18 listopada r. 1638 nadaje Władysław IV wieś królewską P. po śmierci Aleksandra Bałabana, Janowi Stanisławowi Jabłonowskiemu, podczaszemu królowej JMości ib. , T. t. 143, str. 421 do 424, a 18 grudnia tegoż roku oddają komisarze królowcy temuż Jabłonowskiemu P. w posiadanie ib. , str. 415. Dnia 14 lutego 1638 r. rozsądzają komisarze królewscy w P. spór między bazylianami lwowskimi a Stanisławem Jabłonowskim o wieś P. ib. , str. 415 do 434. W r. 1656 potwierdza Jerzy Bałaban, rotmistrz J, Kr. M. , na prośbę Arseniego Żeliborskiego, episkopa lwowskiego, że wś P. zdawna należy do cerkwi katedralnej w Haliczu ib. , B. t. 549, str. 1171. W lustracyi starostwa dolińskiego z r. 1661 i 1662 Rkp. Ossol, 2834, str. 143 czytamy Tej dzierżawy jest posesorem WJMPan Stanisław Jabłonowski, strażnik koronny, za konsensem króla JMC. śp. Władysława IV i cesyą ab olim Magnifica Anna do Ostrorog matre sua de data Varsoviae 5 aprilis a. 1645, który przywilej produkowano. Pokazano i jus communicativum z Jablonowa Jabłonowskiej, strażnikowej

Perehińsko