Parlinek 1. wś, pow, mogilnicki, o 8 klm. na północozachód od Mogilna, par. Parlin, po czta w Dąbrowie, st. dr. żel. w Mogilnie, 26 dm. , 290 mk. 234 kat. i 56 prot. . Większa posiadłość Konstantego Sąchockiego ma 86 ha i druga Walentego Płoszyńskiego 79 ha. P. był własnością kapituły gnieźnieńskiej przed r. 1357; Mikołaj, proboszcz gnieźnieński, zaprowadzą tu prawo niemieckie r. 1368 i sprzedajo sołectwo Wawrzyńcowi, synowi Zdzisława. I Abraham Socha złupił tę wieś r. 1383. 2. P. , ob. Parlnieckie Huby. Parlinieckie Huby, niem. ParlinekColonie os. wiejska pow. mogilnicki, pod Parlinkiem. ; ma 13 dm. , 140 mk. 34 kat. , 101 prot. i 5 żydów. Są to dwie większe posiadłości, jedna ma obszaru 91 ha a druga 84 ha. Parlińskie Huby, niem. ParlinColonie, os. wiejska, pow. mogilnicki, pod Parlinem, 19 dm. , 218 mk. 16 kat. i 202 prot. . Większa posiadłość ma 98 ha obszaru. Parloese Gross i Klein, folw. i dobra rycerskie, i P. Wolka, wś, pow. szczycieński, st. poczt. Bischofsburg. Parlow niem. , dobra ryc. w Pomeranii, pow. kamieński, st poczt. Parlowkrug 1, 5 klm. odl. , 394, 07 ha obszaru. Parlowkrug niem. , folw. należący do dóbr ryc. Parlów w Pomeranii, pow. kamieński, st. poczt. ; gleba piaszczysta, pokłady torfu i wapna. W 1877 r. 22 mk. ewang. Ks. Fr. Parma, wś, pow. łowicki, gm. Dąbkowice, par. Łowicz, odl. 9 w. od Łowicza, ma 29 dm. , 220 mk. i 918 mr. ziemi włośc. Nazwa ta, podobnie jak i nazwa sąsiedniej wsi Placencya, nadaną została w nowszych czasach przez ks. Radziwiłłowę, niewiadomo tylko czy świeżo założonym osadom, czy dawniej już pod inną nazwą istniejącym. Parmoniszki, wś, pow. rossieński, par. lalska. Parna, grupa domów w Rudnie, pow. lwowski. Parnakiele, wś włośc. nad rz. Solczą, pow. lidzki, w 2 okr. pol. , odl. o 43 w. od Lidy i 25 od Ejszyszek, ma 4 dm. , 41 mk. kat. Parnawa, po niem. Pernau, dawniej Embeke al. Embach, czuch, PernoJoggi al. SuurJöggi, rzeka w gub. estońskiej i ryskiej, wpadająca do zatoki ryskiej o 1 2 w. poniżej mta Parnawy. Bierze początek w Estonii, w pow. jerweńskim al. weissenstejnskimj gdzie nosi nazwę potoku Wejssenstejńskiego Weissensteinscher Bach, następnie, wpłynąwszy do gub. ryskiej, przybiera nazwy od okolic, przez które przepływa, mianowicie w parafi fennernskiej zowie się pot. Fennernskim Fennersche Bach, w torgielskiej pot. Torgielskim Torgelsche Bach i dopiero w końcu w par. parnawskiej nosi właściwą nazwę Parnawy. Długa do 130 w. , największa szerokość dochodzi do 126 saż. , rybna, na przestrzeni 35 w. od ujścia jest spławną i żeglowną i to głównie na wiosnę, z powodu małej wody podczas lata i kamienistego łożyska. Pod P. tworzy przystań dla mniejszych statków, większe bowiem, z powodu piaszczystej mielizny u ujścia, niemogą na nią wpływać. Przybiera kilka dopływów, z których ważniejszy Na wwast ob. , z dopływami Hallist i Koeppo. U wejścia do zatoki parnawskiej leży kilka mniejszych i większych wysepek Kuno, Manno, Sorkholm i inne. Podług W. Pola łączy się P. przez jez. Wierzjerwo z Omowżą i z jez Czuchońskiem, która to komunikacyą ma być obecnie przerwana przez groble, młyny i jazy. Parnawa, ross. Pernow, niem. Parnau, est. PernoLin, łot. Pehrnawa, mto pow. gub. rysk i, pod 58 20 40 płn. szer. a 42 15 45 wscn. dług. , na lewym brz. rz. Parnawy, o 241 w. na płn. od Rygi po trakcie poczt. , a o 172 w. nad brzegiem morskim, zbudowana na płaskim, piaszczystym wybrzeżu, o 1 w. zaledwo od Baltyku, dzieli się na Stare i Nowe miasto, otoczone przedmieściami i słobodą i z pomiędzy innych miast inflanckich odznacza się regularnością budowy. Ma 12, 456 mk. , w większej części Niemców, w mniejsze zaś Rossyan i Estów. W 1825 r. było 4087 mk. 1897 męż. i 2190 kob. . Wówczas znajdowało się w mieście 75 dra. i 13 szpichlerzy murowanych i 100 dm. oraz 3 szpichl. drewniane; na przedmieściach zaś 550 dm. drewnianych. P. posiada 2 kośc. ewangielickie św. Mikołaja i św. Elżbiety, cerkiew p. w. św. Katarzyny, wzniesioną w 17678 r. , 7 szkół, bibliotekę publiczną, zakłady dobroczynne dla sierot, chorych i biednych, bank, kasy i towarzystwa filantropijne, przemysłowe i handlowe, port handlowy z komorą celną, 2 fabryki, 2 ogrody publiczne, 2 parki i 750 sadów owocowych i ogrodów prywatnych. Odbywa się tu 3 jarmarki doroczne. Przez komorę tutejszą w 1880 r. wywieziono towarów, głowie zboża, lnu i konopi, za 8, 220, 421 rs. 69 kop. ; dowóz zaś był tak nieznaczny, że zdaniem biura statystycznego niezasługuje na uwagę. W 1871 r. wartość wywozu wynosiła 5, 772, 532 rs. , przywozu zaś 246, 588 ra. Jest to stara osada, istniejąca już prawdopodobnie przed przybyciem w te strony Niemców. W 1255 r. biskupi ozylijscy wznieśli tu zamek, który jednak wkrótce potem został zburzony. Dopiero w 1311 r. mistrz zakonu Gerdt von Joche wystawił na nowo zamek, około którego później powstało miasto. W 1561 r. P. wraz z całemi Inflantami wcieloną została do Litwy, w 1578 r. zajętą przez cara Iwana Groźnego. Stefan Batory odzyskawszy w 1582 r. Inflanty, podzielił je na trzy prezydentury Parnawa Parlinek Parlinieckie Parlińskie Parloese Parlow Parlowkrug Parma Parmoniszki Parna Parnakiele Parnawa