wilejów udzielonych przodkom i porównanie praw miasta z przywilejami Lignicy Stenzel, 496. Hussyci pustoszą osadę w 1428 r. ; 1484 r. założony został szpital. Od 1630 do 1637 r. siedziba ks. lignickiego Rudolfa. Zni szczone przez oddział Torstensohna w 1642 i pożary w 1683 i 1769 r. , odbudować kazał Fryderyk II w 1769 r. , i następnych. Kościół parafialny pochodzi z 1300 r. ; w 1424 do 1426 r. z kamienia odbudowany, od 1565 r. ewangielicki. Katolicki kościół nowy, na miejscu dawniejszego z 1707 r. Zamek pier wotnie drewniany, od 1422 r. murowany i warowny. Br. Ch. Parchyłówka al. Parchilówka, wś rząd, nad rz. Bohem, pow. bracławski, naprzeciw mta Bracławia, gm, Monasterskie, par. kat. Bracław, ma 26 osad, 184 mk. , 362 dz. ziemi włośc, razem zaś z wsią Dołżek 294 dusz męz. i 791 dz. ziemi włośc. Należała niegdyś do sstwa bracławskiego. Lustracya z 1789 r. nazywa ją przedmieściem miasta Bracławia; miała wówczas 30 osad. Por. Arch. J. Z. R. , cz. V, t. 1 530. Dr. M. Parciaki, wś, pow. przasnyski, gm. Jednorożec, par. Baranowo odl. o 25 w. od Przasnysza, ma 43 dm. , 315 mk. , 960 mr. gruntu użytecznego, 520 mr. nieuż. Parcice, w dok. Parczycze, wś, fol. i 2 os. , pow. wieluński, gm. i par. Czastary, odl. od Wielunia 17 w. ; wś ma 70 dm. , 659 mk. ; fol 7 dm. , 8 mk. , dwie os. 2 dm. , 12 mk. Według Lib. Ben. Łask. II, 150 pleban w Czastarach pobierał z Parcic po dwie ćwierci wyertele żyta i tyleż owsa z łanu, jako meszne. Mły narze zaś i komornicy dawali po groszu. We dług ksiąg pobor. z r. 1553 wś P. , w par. So kolniki, była własnością Jana, Antoniego i Zygmunta Madalińskich, miała 11 osadników, 3 3 4 łan. kmiecych, 1 łan sołtysi i młyn wo dny Pawiński, Wielkop. , II, 298. Dobra P. składały się w 1885 r. z folw. P. i Krzyż, wsi Parcice i Jaworek, rozl. dominialna mr. 1608 fol. P. gr. or. i ogr. mr. 669, łąk mr. 36, past. mr. 101, lasu mr. 267, nieuż. mr. 67, razem mr. 1140; bud. mur. 13, z drzewa 11; płodozmian 11polowy; fol. Krzyż gr. or. i ogr. mr. 264, łąk mr. 119, past. mr. 56, nieuż. mr. 29, razem mr. 468; bud. z drzewa 7; płodozmian 8polowy; las nieurządzony; wiatrak. Wś P. os. 84, z gr. mr. 583; wś Ja worek os. 18, z gr. mr. 205. Br. Ch. Parcia, mylnie w opisie pow. mogilnickiego VI, 584, zamiast Parlin. Parców, wś, pow. bielski, gub. grodzieńskiej. Parcówka, strumień w pow. olkuskim, na mapach nieoznaczany, płynie od wsi Parcze na płd. ku Olkuszowi, na długości około wiorsty. Łabęcki w Górnictwie I, 237 pisze, iż, , w 1615 r. strumień zwany Parcówka wpadł do kopalni jednej na przedmieściu Olkusza przez szyb, a przez chodniki, które nadpsuł, odpły nął sztolnią Pilecką, oraz wody Baby ob. d. 20 marca t. r, złączyły się z Parczówką przy szybach przy stolni Pileckiej i szkody porobiły. J. Bliz. Parcz 1. niem. Partsch, fol. , pow. gierdawski 2. P. , dobra rycerskie, pow. rastemborski. Parcie Górne i P. Dolne, w dok, z XVI w. Parszcze, wś, fol. i dobra, pow. olkuski, gm. Rabsztyn, par. Olkusz. Leżą tuż pod Olkuszem. Na obszarze P. Górnych są pokłady wapna, galmanu, rudy ołowianej i żelaznej, W 1827 r. P. Górne miały 16 dm. , 104 mk. a P. Dolne 8 dm. , 64 mk. W XV w. była to wś królewska. Łany kmiece dawały dziesięcinę do Olkusza Dług. L. B. , II, 199. Juź w 1365 r. mieszczanie olkuscy nabyli część gruntów na P. Dolnych na rzecz miasta ob. Słowu. Geogr. . VII, 490. Grunta te stanowiły uposażenie przytułku dla kalek i starców. Według ksiąg pobor. z r. 1581 wś Parszcze należąca do zamku ogrodzienieckiego, miała 3 zagrod. z rolą; część do miasta Olkusza miała 5 półłanków Pawiński, Małop. , str. 31. Obecnie dobra Parcze Górne składały się w 1877 r. z fol. P. Górne, Słowiki, Olewin i Wiśliczka; wsi P. Górne, Olewin i Wiśliczka; rozl. dominialna mr. 806 gr. orne i ogrody mr. 247, łąk mr. 19, pastwisk mr. 4, wody mr. 2, lasu mr 420, zarośli mr. 100, nieuż. mr. 13; bud mur. 11, z drzewa 2; płodozmian 8połowy; las urządzony. Wś P. Górne os. 14, z gr. mr. 78; wś Olewin os. 18, z gr. mr. 227; wś Wiśliczka os. 9, z gr. mr. 88. Parczew al. Parczów, miasto nad rz. Piwonią, przy ujściu strum. Konotopa, pow. włodawski, odl. 48 w. od Włodawy, 28 w. od Radzynia a 52 w. od Łukowa i tyleż prawie od Lublina, najbliższych stacyi kolejowych. Leży śród płaskowyżyny obfitującej w jeziora i błota i pozbawionej dróg bitych. Posiada kościół par. drewniany, cerkiew murowaną, szkołę począt. ogólną, urząd miejski, st. p. Należy do sądu pokoju okr. IV we Włodawie. Istnieje tu mały browar, mydlarnia, kilkanaście sklepików i 4 jarmarki do roku. Miasto posiada 345 dm. , 5269 mk. i 8336 mr. ziemi do mieszczan należącej. W 1827 r. było 417 dm. , 2725 mk. ; w 1860 r. było 363 dm. i 4219 mk. 2619 żydów. Obecnie przeważa ludność żydowska. Jestto starożytna osada, leżąca na krańcu Małopolski, na granicy między dyecezyą łucką a krakowską i przy trakcie z Litwy do Krakowa. To pograniczne i przydrożno położenie czyniło osadę nie tylko dogodną stacyą w czasie przejazdów dwora królewskiego ale i punktem zbornym dla wspólnych na Parchyłówka Parchyłówka Parciaki Parcice Parcia Parców Parcówka Parcz Parcie Parczew