w 1 okr. pol. i par. kat. Chołopienicze, ma 7 osad; grunta lekkie. A. Jel. Parchówka, fol. koło Ułazowa, na obszarze dworskim Cewkowa, pow. cieszanowski. Parchownia al. Truchownia, rzeka w gub. grodzieńskiej, lewy dopływ Jasiołdy. Parchowo, wś w par. Tokary, w pow. tureckim. Wspomina ją Lib. Ben. Łask. II, 68. Parchowo, wś, pow. borysowski, w 2 okr. pol. łohojskim, gm. Łohojsk, ma 9 osad peł nonadziałowych; miejscowość lesista, grunta lekkie. A. Jel Parchowo al. Parzchowo, niem. Parschau, wś, pow. malborski, st. p. Nitych, par. kat. i ewLichnowy, odl. 1 3 4 mili od Malborga, zawiera 6 chełm. posiadłości, 72 włok obszaru. W 1868 r. 227 mk. , 134 kat, 93 ew. , 15 dm. W 1353 r. wystawił w. mistrz Winrych von Kniprode przywilej dla tej wsi, która odbywała tłokę i płaciła 1 grzywnę czynszu i 4 kury. Parchowo, , Kętrz. Parzchowo, niem. Parchau, dok. 1253 Parchovia, 1355 Farschau wś włośc. z kat. kośc. par. i folw. , pow. kartuski, 6 1 4 mili na wsch. od Kartuz, 3 1 2 mili od Kościerzyny a 12, 5 klm. od Bytowa, gdzie jest najbliższa st. kol, żel. Wś ta leży na wznies. 589 st. npm. , w pobliżu jeziora Mansch i granicy pow. bytowskiego. W skład wsi wchodzą wybud. Karłowo, Parchowski Młyn, Friedrichshof i Ostrowo. Do folw. zaś należą Henriettenthal i Parchowski Bór, obejmujące razem z fol. 831, 72 ha, mianowicie 481, 43 ha roli or. i ogr. , 64, 13 łąk, 186, 18 past. , 89, 91 lasu, około 10 nieuż. , 0, 07 wody, czysty dochód z gruntu wynosi 1718 mrk; hodowla bydła holenderskiej rasy i świni rasy Yorkshire. Fol ten został r. 1798 puszczony w wieczystą dzierżawę. Wś i młyn obejmują razem 11 wł i 25 mr. obszaru. Wszystkie miejscowościmiały w 1868 r. 722 mk, 506 kat. , 216 ew. Obok agentury pocztowej istnieje tu od 1885 r. st. telefoniczna. Parafia należy do dek. mirachowskiego. Kościół w 1855 r. nowo wybudowany i konsekrowany p. w. św. Mikołaja jest patronatu rządowego. W skład par. wchodzą Parchowo, Jamno, Nakło, Siliczno al Silczna, Mansch niem. , Sucha, OstrówMausch, Kłodnia al. Kłodno 1710, Żukówko, Grabowo, Neufeld niem. , po pol. Koło, Golicewo, Suminy, Nowydwór, Wozmin, Dąbrówka, Młynek, Chośnica. Jelenowa i Wygoda. W 1867 r. miała parafia 1417 komunikantów a 2569 dusz; w 1886 zaś 2679 dusz. P. jest starożytną osadą, czego dowodem znalezione tu popielnice ob. Zeitschr. des Westpr. Gesch. Ver. , VI, 5. Już w 1253 r. potwierdza bisk. kujawski Wolimir tutejszemu kościołowi św. Krzyża dziesięciny z Parchowa i 3 innych wsi ob. P. U. B. von Perlbach 150. Pierwotnie należało P, do kasztelanii chmielnieńskiej, za czasów krzyżackich do wójtostwa mirachowskiego, ale posiadało jeszcze prawo polskie; czynsz wynosił 12 skojców. Tutejszy młynarz płacił 3 grzywny czynszu. We wsi były 3 karczmy, z których każda czynszowała 1 grz. i 2 skojce i jedna gospoda kramna, która czynszowała 1 2 grzywny ob. Zeitschr. d. Westpr. Gesch. Ver. , VI, str. 132. W 1389 r. nadaje komtur gdański Walrabe v. Scharfenberg kościołowi i prob. tutejszemu 4 wł. niektóre łąki, wolny paśnik w boru, wolne drzewo opałowe i budulcowe i rybołóstwo w jez. Słupiańskiem StolpSee i w jez. Mauseh, a jez. Księże na własność ob. tamże, str. 47. Dawniej był tu kościół drewn. który pierwotnie stał tam, gdzie dziś jest cmentarz Borck, Echo sepulchralis, str. 425. W Żukówku był przedtem kościół fil. Prob. byli tu r. 1659 Maciej Dobieszowski, 1680 Jan Ignacy Czamkowski 1698 Wilh. Jan Parchem, 1710 Albert Prądzyński, 1715 Tomasz Chełmowski, 1763 Józef Matkowski, 1768 Jan Kitowski. Dawniej było P. siedzibą starosty parchowskiego. Takim był Jakub TarnowSzczawiń ski r. 1576, Stanisław KurSolikowski 1661 1667, Aleksander Czapski 1677, Reinhold Krokowski, który był zarazem sstą mirachowskim i białemborskim 1667, Bogusław Krokowski 1709 i 1717, Teodor Krokowski, kasztelan gdański, 1725, Antoni Ciecholewski 1736 1746, Jan August Huelsen Hylzen, wojewoda miński, 1761 1765 literarum aestimator et promotor ob. Borck 1. c. str. 495 i Zeitsch. des Westpr. Gesch. , XV, 60. Parchowskie starostwo niegrodowe podług lustracyi z r. 1664 powstało z dawniejszego sstwa mirachowskiego, zaliczały się doń wsie Parchowo, Tuszkowy, Siliczna, Sumino, Kłodno, Żukowo, Trzeboń, Golczewo, Nakło, Jamno, Skwierawy, Welin, Trawice, Jabłuszko, Zdroje, Borowe, Turzanka, Bigos i 14 jezior. W r. 1771 posiadała je Konstancya z Platerów Hylzenowa, opłacając zeń kwarty złp. 3709 gr. 27, a hyberny złp. 1688 gr. 11. Od d. 13 września 1772 r. przeszło wraz z całem wwództwem pod panowanie pruskie. Kś. Fr. Parchwice, niem. Parchwitz, miasto nad rz. Kacbachą, pow. lignicki, odl. o 7 1 2 mil od Wrocławia, st. dr. żel. wrocławskolignickiej. Posiada kościół par. ewangielicki, kościół katolicki, zamek poza miastem i dwa młyny wodne. W 1842 r. było 126 dm. , 1217 mk. 191 katol. . Do miasta należało 560 mr. lasu. Obecnie jest do 1400 mk. Miasto opasane murem z 5ciu bramami. Założycielem miasta miał być niejaki Iko, który od ks. lignickiego Bolesława otrzymał w 1255 r. przywileje dla swych dóbr Tschoppe i Stenzel, str. 334. Inne źródła odnoszą ten fakt do 1259 r. Piotr z P. w 1374 r. uzyskał potwierdzenie przy Parchówka Parchówka Parchownia Parchowo Parchwice