Pakarszyki, zaśc. szlach. , pow. trocki, w 1 okr. pol. , o 14 w. od Trok, 2 dm. , 11 mk. kat. Pakawie 1. wś, pow. szamotulski, o 5 klm. na zachódpołudnie od Wartosławia Neubrueck, par. w Biezdrowie, poczta w Warto sławiu, st. dr. żel. w Wronkach o 8 klm. 12 dm. , 105 mk. 82 katol i 23 protest. . Należała w r. 1284 do Tomisława z Szamotuł, w 1580 r. do Jędrzeja Kosińskiego i Jakuba Chrzypskiego, a w końcu zeszłego stulecia, jako część składowa dóbr Wróblewskich, do Kwileckich. 2. P. , cegielnia, tamże, 1 dm. , 13 mk. ; okr, domin. Wróblewo, poczta w Wartosławiu, Pakiery, wś, pow. telszewski, gm. płunPakiszki 1. zaśc, pow. wileński, w 2 okr. pol. , gm. Szyrwinty, okr. wiejski Poszyrwiń cie, o 12 w. od gminy, 3 dusze rewiz. ; należy do dóbr Poszyrwińcie, hr. Leduchowskich. 2. P. , zaśc. , tamże, okr. wiejski Olany, o 11 w. od gminy, 2 dusze rewiz. ; należy do dóbr Olany, Jasieńskich. Pakledim, torfowisko rozległe, śród wyży ny, w północno zachodniej części pow. stołupiańskiego i w pow. gąbińskim, w okr. urz, st. cywil. Puspern. Z niego bierze początek rzeczka Rauschwe. J. K. Sem. Paklica, niem. Pachlitz i Jordanflus, rzeczka, lewy dopływ Obry, wypływa z jeziora pod Mostkiem Moestchen, na zach. pół. od Świebodzina, w Brandenburgii, płynie ku północnemuwschodowi po pod Lubrzę Liebenau i Lubenow zw. , gdzie odlewa staw i skręca ku wschodowi; tworzy jezioro Paklicę, które zasilają Otłoczyna i Kłonica. Wypływając z tego jeziora, zdąża ku granicy w. ks. poznańskiego; oblewa Paradyż i Dranice Schindelmuehle, tworzy drugie jezioro i przebiegłszy przeszło 15 klm. w pow. międzyrzeckim, uchodzi dwoma ramionami, z których jedno wpada do Obry w samym Międzyrzeczu, a drugie o 2 klm. na zachód od miasta. Komes Bronisz nadając r. 1230 wieś swoją dziedziczną, Gościkowo, cystersom dla założenia tam klasztoru pod nazwą Paradyża, wymienia, Paklicę przy oznaczeniu granic nadanej majętności. E. Cal Paklice, dok. Pakolisse i Pakoliz, os. niegdyś nad jeziorem Paklicą, w Brandenburgii, nadaną była w r. 1247 przez księcia Przemysława klasztorowi paradyskiemu, dziś nie istnieje. Pakobenicza dok. z r. 1284 al. Pakowe nica, struga powstająca między Warżowem a Garcem, uchodząca do Słońcy, pow. starogardzki ob. Opactwo pelplińskie, przez Kujota, str. 68. Pakoj, jezioro w pow. rygskim, na granicy parafii Uexkuell i Sunzel. Wypływa z niego rz. Ranke, uchodząca do rz, Oger. Pakończyce, ob. Bakończyce, Pakość, niem. Pakosch, miasteczko nad rz. Notecią, z lewego brzegu, pow. mogilnicki, na Pałukach, odl. 12 klm. na zachód od Inowrocławia. Leży między jeziorami Trląg i Łęczno, na gruncie torfistym, w okolicy żyznej, ma 2 kościoły katolicki i protestancki, st. tel. , urz. poczt. , 4 jarmarki do roku, cukiernię, 120 dm. i 1885 mk. , trudniących się przeważnie rolnictwem, ogrodnictwem i rybołówstwem. Obfity niegdyś połów łososi przynosił dawniej znaczne dochody. Herb miasta wyobraża w czerwonem polu orła białego z ukoronowaną literą K. na piersi; u spodu tarczy wije się wstęga, której kończyny noszą datę 1359, udzielonego miastu przez króla Kazimierza przywileju lokacyjnego. Mieszkańców miała P. około 1788 r. 498, 64 dm. ; 1811 r. 312, 73 dm. ; 1831 r. 103 dm. , 819 mk. 751 katol, 35 prot. i 33 żydów; 1843 r. 957 mk. ; 1858 r. 1118 mk. ; 1861 r. 1202 mk. ; 1871 r. 1460 mk 1074 kat. , 189 prot. i 197 żydów; w 1883 r. 1393 katol, 326 prot. i 166 żydów. Kościół katolicki istniał w P. przed r. 1243; później powstał drugi, do którego przy końcu XV w. przeniesiono nabożeństwo parafialne. W tym mniej więcej czasie stanął trzeci, za miastem, wraz z szpitalem. Jeden z tych kościołów znajdował się przez pewien czas w ręku braci czeskich. Czwartym wreszcie był kościół reformatów. Parafią składają obecnie Aleksandrowo, Borowno, Helenowo, Jankowo, Ludkowo, Mielno, Otok, Pakość, Piechcin, Piechcińskie Huby, Puszcza Uboga, Rydzek, Sadłogoszcz, Sadłogoskie Huby, Wilkowo, Wilkowskie Huby i Zalesie. Za czasów arcyb. Łaskiego płaciły także dziesięcinę kościołowi pakoskiemu Rybitwy, Skorzęcin i Wielowieś. W 1578 r. tworzyły parafią Bielawy, Jankowo, Krotoszyn, Mielno, Mikołajkowe, Piechcin, Przedmiejska Wieś, Sadłogoszcz i Wilkowo, należące wówczas do pow. gnieźnieńskiego. W 1629 r. Michał Działyński, dziedzic P. , dat grunt na założenie kalwaryi, w miejsca której stały pierwotnie krzyże. W 1631 r. potwierdził tę fundacyą Paweł Działyński. Dnia 22 paźdz. t. r. wprowadzono reformatów do P. na zamek, który im darowali bracia Działyńscy, wojewodzice brzeskokujawscy, Kacper, bisk. chełmiński, Michał, ssta kościański i Paweł, ssta nieszawski. Zamek ten przerobiono na klasztor kościół. Kościół konsekrował w 1637 roku Jędrzej Gębicki, sufragan gnieźnieński. W 1678 roku wzniesiono przy nim kaplicę pod wezw. Zwiastowania N. M. Panny. Przed r. 1635 wykończoną została, staraniem dziedziców, kalwarya, składająca się z kościoła św. Krzyża i 24 kaplic murowanych, przy gościńcu barcińskim; w 1647 r. odstąpiono ją reformatom. Miejsce to zasłynęło cudami. W pierwszych dniach maja odbywały się odpusty, które Pakarszyki Pakarszyki Pakawie Pakiery Pakiszki Pakledim Paklica Paklice Pakobenicza Pakoj Pakończyce Pakość