okr. III w Sannikach, st. poczt. Gombin, Ma 18476 mr. obszaru i 6125 mk. 2. P. , wś i os. młyn. nad rz. Pacynką, pow. radomski, gm. Kozłów, par. Jedlnia, odl. 8 w. od Radomia, ma 8 dm. , 103 mk. , 120 mr. ziemi dwor. i 2 mr. włośc. Są tu 2 młyny wodne. Br. Ch. Pacyna Wielka i Mała, niem. Patschin Gross i Klein, 1306 r. Pacyna, dwie wsie, pow. toszycko gliwicki. P. Wielka posiada kościół par. kat. , szkołę W 1842 r. P. Wielka 54 dm. , 511 mk. P. Mała 30 dm. , 269 mk. kat. Do P. Wielkiej należy młyn Koziołek i pustk. Nowe i Wrzosy. Do P. Małej młyn Gołąbek, fol. Posadów i fryszerka Mikoszowina. W 1316 r. Proszko z P. był pisarzem ks. Władysława, księciana Bytomiu i Koźlu. Pacyniany, fol. nad bezim. dopływem Issy, pow. nowogródzki, okr. pol. , gm. i par. NowaMysz, własność Albiny Moniusaskowej, ma przeszło 75 włók obszaru; dwa młyny wo dne, lasu mało, grunta dobre szczerkowe, nieco faliste. A. Jel. Pacynicze, wś, pow. prużański, w 3 okr. pol. , gm. , par. katol. i prawosł. Szereszów, o 1 1 2 w. od Szereszowa, ma 50 chat i 200 mk. Pacynka, rzka w pow. radomskim, prawy dopływ Mlecznej. P. powstaje z dwóch strumieni płynących od Niemianowic i Kuczek na wsch. Radomia i łączących się pod Siczkami, płynie ku płn. zachodowi pod wsią Pacyną i pod Lesiowem wpada z praw. brzegu do Mlecznej. Długa 12 w. Por. Mokrzowa, J. Bliz. PacyńskaWola. wś, pow, gostyński, gm. i par. Pacyna, ma 282 mk. , 735 mr. ziemi dwor. i 172 mr. włośc. W 1827 r. było 25 dm. , 203 mk. Pacieczyn, zaśc, pow. miński, w pobliżu mka Pierszaj, w 2 okr. pol. rakowskim, par. kat. pierszajska, należy do dominium Pierszaje, Tyszkiewiczów. A. Jel Paczeras, pow. lubliniecki, huta żelazna, należąca do zakładów w Kośmidrach. Paczewo, we wizyt. Szaniawskiego z r. 1714 Pączewo, niem. Patschewo, wś, pow. kar tuski, st. p. i par. kat. Sierakowice, ew. Mira chowo, odl. od Kartuz 3 mile. Obejmuje 31 gburstw, 9 zagród, 1108 mr. W 1868 r. 314 mk. , 278 kat. , 36 ew. P. należało za czasów krzyżackich do wójtostwa mirachowckiego, było pierwotnie na prawie polskiem osadzone ob. Zeitschr. d. Westpr. Gesch. Ver. , str. 56, VI. R. 1711 płacili tutejsi włościanie pro boszczowi po 14 gr. mesznego ob. Wizyt. Sza niawskiego, str. 24. Za czasów Rzpltej należało do sstwa mirachowskiego. Uwłaszczenie nastąpiło tu r. 1820. Kś. Fr. Paczków, niem, Patschkau, w dok. z 1254 r. villa forensis Patschkoviensis, mto nad rz. Nissą, w pow. nissańskim. Leży pod 50 27 42 płn. szer. i 34 40 43 wsch. dłg. , na praw. brzegu rzeki, na wznieś. 717 st. par. npm, śród wyniosłości nissańskiej wyżyny, w małowniczem położeniu. Składa się z właściwego starego miasta, otoczonego podwójnym murem z 4ma bramami istniał jeszcze w 1842 r. i 2ch przedmieść. Miasto posiada kościół katolicki parafialny i ewangielicki, synagogę, szpital, przytułek dla sierot i kilka innych zakładów dobroczynnych, gimnazyum katolickie szkoły niższe. Ludność trudni się rzemiosłami, handlem i uprawą roli. Do miasta należy 3838 mr. ziemi 3236 ornej i użytkowanie z 6947 mr. lasu. W 1784 r. było w P. 1598 mk; w 1842 r. 337 dm. 202 wmieście i 3490 mk. 3147 katol, 309 ewang. , 34 żyd. . W 1861 r. 377 dm. i 4433 mk. ; obecnie około 5000 mk. Podanie ludowe przypisuje założenie P. jakiemuś rzymskiemu wodzowi, Lucca, który około 300 r. po Chr. wracając z dalekiej wyprawy, postanowił osiedlić się w tej okolicy. Osadę tę nazwano Luką od imienia założyciela, który miał tu wystawić świątynię na cześć jednego z swoich bóstw. Osada ta zaludniała się tak szybko, że około 791 r. znacznem już miała być miastem. Zburzone przez Węgrów, którzy tu wielką mieli ponieść klęskę, odbudowane zostało to miasto z rozkazu ich zwycięzcy, cesarza Henryka Ptasznika i obdarzone przywilejem z r. 936, nadającym osadzie prawo niemieckie. Przywilej ten okazał się podrobiony. Odległej starożytności P. nie stwierdzają żadne dowody, pozostało tylko podanie o Luce, wiążące się z kościołem parafialnym, który powstać miał w miejscu świątyni rzymskiej. Odkryte pod Starym Paczkowem cmentarzysko i popielnice świadczą o zaludnieniu przedhistorycznem tej okolicy. Z P. Starego ku zachodowi rozwijała się ta osada, między którą a miejscem, gdzie dzisiejszy stoi Paczków, znajdowała się druga osada zwana Bogunowem Bogenau, stanowiąca dziś górne przedmieście Paczkowa. Jest więc pewne. podobieństwo, że miasto P. i wieś Stary P. tworzyły niegdyś jedne całość i źe ztąd powstało podanie kronikarskie o trzymilowym obwodzie miasta, opasanego murami, fosami, basztami i bramami obronnemi. Dwustajowa przestrzeń, która dziś rozdziela miasto od wsi, nie jest zabudowaną. Kroniki Freisingera i Hosemanna zapisują, że P. zgorzał do szczętu w r. 1015, że Polacy złupili miasto r. 1063 i że w pożarze 1122 spłonęły dwa znajdujące się tu klasztory. W r. 1241 Tatarzy rozłożywszy się obozem pod Odmuchowem, spustoszyli całą okolicę a zarazem zamczysko w P. ; do tych czasów odnosi się podanie o istniejącej dotąd w kościele parafialnym studzience, zwanej studnią tatarską. W 1254 r. oddaje Tomasz, biskup wrocławskie wójtom Pacyna Wielka Pacyna Pacyniany Pacynicze Pacynka Pacyńska Pacieczyn Paczeras Paczewo Paczków