sieleckiego, pierwotnie w unickiej cerkiewce umieszczony a w 1871 r. do nowo zbudowanej cerkwi został przeniesiony. Stary dwór z pięknym ogrodem i aleją lip kilkowiekowych, świadczy o dawnosci tej siedziby. Glebę stanowi żyzny czarnoziem na pokładzie glinia1 stym, sprzyjający głównie roślinom olejnym i i okopowym; od lat kilku zaprowadzonem zostało gospodarstwo płodozmienne; a na przestrzeni około 300 mr. założona osada Witoldzin. Las przeważnie dębowy; ogólna prze, strzeń ziemi około 3000 mr, zawiera. W 1873 r. przeprowadzono linią drogi żel. kijowskobrzeskiej przez O. i otwartą została stacya kolejowa t. n. pomiędzy st. Zdołbunowo o 20 w. a Krzywinem 16 w. , o 334 w. od Kijowa a 274 w. od Brześcia. O. należał niegdyś do ks. Zasławskich, jak o tem świadczy dział majątkowy w grodzie łuckim 24 sept. 1581 r. obiatowany. W 1583 r. d. 29 września ks. Michał Zasławski w grodzie krzemienieckim zeznaje sprzedaż O. i przyległej wsi Stadnik, Krzysztofowi Rymińskiemu, który d. 10 lipca 1590 r. w grodzie łuckim podpisał akt wiecznej sprzedaży O. i Stadnik Iwanowi Odyniec Sokołowskiemu a ten d. 30 lipca 1629 r. w ziemstwie łuckiem podpisał sprzedaż wieczystą O. i Stadnik Danielowi Bożenin Jełowickiemu, podkomorzemu krzemienieckiemu, dziedzicowi dóbr Płoski, Poranerówki, Dawidowa, Czepiel i in. Odtąd już O. nie wychodził z rodziny Jełowiokich, a dzisiejszy jego właściciel jest siódmym z kolei dziedzicem tej majętności. O O. znajduje się wzmianka w Arch. J. Z. R. , cz. VI, t. 1 138 i 139. Ozenina al. Ożyna, wś górska, na pograni czu węgierskiem, w pow. krośnieńskim, leży na górze z której biją źródliska pot. Raka, do pływu Wisłoki z praw. brzegu, i pot. Czumaka, płynącego na południe do Tarczy, dopły wu Hernadu. Wznieś, wynosi 320 mt. Ód płd. zach. zasłaniają góra Czeremka 672 mt. , od płn. wsch. las Czumak z górą Nad Wysowywym 713 mt. . Jest tu cerkiew gr. kat. p. w. ś. Bazylego przyłączona do par. w są siednim 3, 3 klm. Grabie i kasa pożycz, gmin na z kapit. 121 zł. Wś ma 322 mk. gr. kat. Pos, wiek. ma U past. i 117 mr. lasu; mn. pos. 636 roli, 229 łąk, 543 past. i 15 mr. lasu, Grunta są zimne, owsiane a lasy szpilkowe. Według regestr, pobór, z 1581 r. Ozinna na leżała do Mikoł. Stadnickiego, miała 3 dwo rzyszcza wołoskie i 1 łan sołtysi Pawiński, Małop. , 123. Istniał tu przykomórek celny, przy gianicy węgierskiej, z którego pozostały zabudowania w płn. zachód, stronie wsi, na wznies, 505 mt. Siarczyński rkp. Bibl. Ossol. 1826 wywodzi nazwę od góry Hożanna, na której wieś stoi. Mac. Ożenowata, góra na obszarze wsi Kniażowskie, nad rz, Dabą, pow. doliniański, ma 710 mt. Ożereki, wś nad jeziorem, pow. trocki, w 4 okr. pol. , gm. Orany, okr. wiejski Druókuny, o 5 w. od gminy a 63 w. od Trok, 12 dm. , 118 mk. kat. 39 dusz rewiz. w 1864 r. ; własność Chmielewskich. Ożewicze, dobra, pow. słucki, własność hr, Kossakowskich, należą do domin. Lachowicze ob. A. Jel. Ożewo, dobra, pow. borysowski, należą do dominium Orzechówka, od 1871 r. własność urzędnika Zacharina; razem z dominium mają prawie 200 włók obszaru. A. Jel. Ozga, kol. i fol. nad rzeczką b. n. , pow. piotrkowski, gm. i par. Kamieńsk. Kol. ma 4 dm. , 44 mk. , ziemi włośc. 26 mr. ; fol. 4 dm. , 14 mk. , ziemi 100 mr. , wchodziła w skład dóbr Kamieńsk. W 1827 r. było tu 3 dm. , 24 mk. Ożis lit. , kozioł, i Ożka lii, koza, dały początek nazwom miejscowości, jak Ożej, Ożeliszki, Ożkiniej, Oszkinie, Oszkiszki, Ożliszki i in. Ożobiele, fol. szlach. , pow. oszmiański, w 1 okr. pol. , o 10 w. od Oszmiany, 1 dm. , 8 mk. katol. Ożohów al. Ożów, wś nad rzką Żowką, dopł. Dniestru, pow. chocimski gub. bessarabskiej, par. kat, Chocim, ma 52 dm. , cerkiew drewnianą, łomy kamienia młyńskiego; prze prawa promem przez Dniestr. Należy do kil ku właścicieli. X. M. O. Ożohowce al. Nowy Zbaraż, w dok. Wżyhowce, Ożehowce, Ożechówce, Ożygowce, mko nad Zbruczem, pow. starokonstantynowski, na samem pograniczu Galicyi, o 11 w. od Awratyna a 21 w. od Wołoczysk, par. kat. Kupiel, ma 840 mk. , cerkiew drewnianą, synagogę, główny post. straży pogranicznej, nie wyzyskiwane dotąd źródła wody siarczanej; pałac z cennemi zbiorami rzeźb, ruiny zamku niegdyś ks. Wiśniowieckich, W 1867 r. było tu 125 dm. , w 1870 r. zaś 192 dm. i 757 mk. , w tej liczbie 3l żydów. Był tu dawniej kościół par. katol, dek. starokonstantynowskiego. Dawniej obronne, jak widać z wałów do dziś istniejących, ludne i znaczne, jak twierdzą kroniki i podania. W początku XVII w. zburzone przez Tatarów, z upadku już nie powstało. Założone przez ks. Piotra Zbaraskiego i nazwane Nowym Zbarażem, dla odróżnienia od sąsiedniego za Zbruczem Starego Zbaraża, stanowiło fandum ogromnej włości, z kilkudziesięciu wsi składającej się, z mtem, kościołem par. i zamkiem obronnym na półwyspie z trzech stron nurtami Zbrucza oblanym. W XVIII w. cała włość nowozbaraska stanowiła składową część rozległych dóbr ks. Wiśniowieckich, podzielonych później na dwie równe połowy, i dostała się Michałowi Ser Ożenna Ożenowata Ożereki Ożewicze Ożewo Ożis Ożobiele Ożohów Ożohowce