Bolechówko, Bolechowo, Miękowo, Owińska, Przeciwiec i Radojewo. W 1616 r. sejm uwol nił posiadłości klasztorne od różnych ciężarów. W 1773 r. spalił się klasztor. Około r. 1793 należały do dóbr klasztornych Baarinek, Bie drusko, Bolechówko, Bolechowo, Chludowo, Czerwona Góra, Miękowo, Mściszewo, Owiń ska, Radojewo, Skorzęcin, Trzuskotowo i Wierzonka. Dobra te zabrał rząd pruski i darował przywilejem donacyjnym z dnia 24 stycznia 1797 r. galanteryjnikowi berlińskiemu v. Treskow, nobilitowanemu kilka lat poprzednio. Prócz kościoła klasztornego, w stylu romań skim, z kosztownemi obrazami i rzeźbami, znaj duje się w o. kościół paraf. z cegły palonej p. w. ś. Mikołaja. W miejscu klasztoru, znie sionego w r. 1797, stoi dom obłąkanych. Pod O. odkopano grób skrzynkowy, noże krzemienne, ozdobny młotek, małą osełkę, tudzież w po bliżu Promnic, kościotrup z śladami ognia w 4ch rogach i miałką miseczką przy pra wym boku. E. Cal. Owińska Struga, prawy dopływ Warty, powstaje w lesie owińskim, płynie od wsch. ku zach. i uchodzi w Owińskach, ubiegłszy 5 klm. środkiem osady klasztornej, pisze Długosz, mówiąc o Owińskach pod r. 1242, wedle kuchni i innych zabudowań klasztoru, płynie rzeka, zwana Strugą Owieńską, na której są dwa młyny, jeden w ogrodzeniu klasztornem, drugi zewnątrz i powyżej klasztoru. E. Cal. Owitz niem. , ob. Owidz. Owlica, wś, pow. sieński, gm. ulanowicka, 42 dm. , 268 mk. , z których 1 zajmuje się wyrobem uprzęży. Owłoczym al. Owłaczym, w dok. Owłuczyn, Owłuczyn, wś u źródeł rzki Neretwy, pow. włodzimierski, na płn. zach. od mta powiat. ; por, Pamiat. Kij. Arch. Kom. , t. IV, cz. 2 26, 113; Arch. J. Z. R. , cz. II, t. 1 111. Ownia, wś, pow. garwoliński, gm. Trojanów, par. Ryki, posiada szkołę począt. ogólną, ma 62 dm. , 241 mk. , ziemi 1211 mr. W 1827 r. było tu 51 dm. , 325 mk. Według regestr. pobor. z 1569 r. wś królewska O. , w ziemi stężyckiej, par. Ryki, ma 16 łanów, 18 ogrodz. , 2 komor. z bydł. i 5 bez bydła. W reg. pobor. z 1664 r. podano poddanych 118 A. g. St, 22, 207. Według regestru podymnego z 1661 r. 17 dm. włośc, z nich podymnego 8 fl. 15 gr. tamże, 303. Wieś ta należała do sstwa Ryki 1665 r. i w tym roku na konsystujące tu 5 koni z chorągwi Rokitnickiego, rotm. J. K. M. złożyła stacyi łanowej z 2 1 2 ćwierci łanu, tak gotówką jak i w produktach 463 złp. 2 1 2 gr. tamże, 495. W 1654 r. miała łanów 9 3 4, złożyła łanowego 93 złp. 20 gr. wypisy, 619. W 1670 r. w regestrze podatkowym 10 łanów, zagród 15 Ak. gr. St. , 2. 3, 549. Ownia. rzeczka, według Długosza Hist. , III, 284, ma być dopływem Noteci a przy ujściu jej leżeć miała wś Biełdrzychów, na dana benedyktynom uniejowskim około 1365 r. przez Jarosława, arcyb. gnieźn. Wiadomość ta, z uwagi na zestawione tu nazwy, zdaje się być wątpliwą. Noteć, wyjąwszy źródeł jej płynie o kilkanaście mil od Uniejowa, na krańcach archid. gnieźn. ; Biełdrzychów mógłby być Bałdrzychowem lub Górą Bałdrzychowską, gdyby te wsie nie należały do klasztoru sulejowskiego; Noteć mogłaby tez być Nerem w tym wypadku, a Ownia Mleczną, Pisią lub płynącym od Krępy strumieniem. W każdym razie zachodzi tu jakieś pomieszanie nazw i faktów. E. Cal. Owół, góra w skolskodelatyńskim dziale Karpat, między rz. Łomnicą a pot. Darów, na obszarze pow. kałuskiego. Wznies. 1615 mt. Owrad, nazwa licznych rzeczek w gub. podolskiej, płynących parowami, lub wądołami śród pól, wyżłobionemi przez wody. Ważniejsze O, Jasenowy, O. Tirtia i O. Strymba, prawo dopływy rz. Kodymy; O. Ternówka, O. Mata Ternówka i O, Kamieniowaty dopływy Ingułu; O. Dziewka, prawy dopływ Kuczurhanu, lewego dopływu Dniestru i w. in. Owratyńska wyżyna, ob. Awratyńska wyżyna. Owrucz, w dok. Wruczij, Obruczew, Obruczewo, Howrucz al. Howłucz, mto pow. niegdyś wwdztwa kijowskiego, dziś gub. wołyńskiej, nad rz. Norynią, leży pod 51 19 płn. szer. i 46 28 wsch. dłg. , odległo o 126 w. ku płn. od Żytomierza. Najbliższa okolica mta tworzy część otwartej i żyznej przestrzeni, nazywanej potocznie Równikiem Owruckim. Obecnie O. ma 6410 mk. , 97 sklepów, 7 fabryk, zatrudniających 8 robot. , produkujących za 3070 rs. rocznie; handel nieznaczny. W 1881 r. było tu 5941 mk. Podług Nowickiego Wołyń i jego mieszkańcy, 1870 było w O. 5894 mk. płci ob. , pomiędzy nimi 842 szlachty, 40 duchowieństwa, 12 obywateli honorowych, 212 kupców jeden 2ej gildyi i 20 3ej, 3662 mieszczan i cechowych, 104 włościan, 487 wojskowych, 341 rzemieślników; w mieście było 100 kramów, 1 traktyernia, 3 rękodzielni; domu murowanego ani jednego, 330 drewnianych, 3 magazyny drewniane, 118 sklepów drewnianych, w ogóle 451 budynków. Miasto posiadało 17, 105 dzies. ziemi, ale 13, 000 dzies. lasu zakwestyonowanych, jest dziś w posiadaniu skarbu. Znajduje się tu st. poczt. i telegr. oraz szkoła powiatowa. Zakątek ten poleski był przed wieki starożytną ich dziedziną Drewlan. Ziemia plemienia prawdopodobnie z jednej strony pod Turów granicami swemi sięgała, z drugiej po Słucz i Czortów lies Puliny, z trzeciej o Dniepr się opierała; z czwartej nareszcie z ziemią Polan Owińska Struga Owińska Struga Owitz Owlica Owłoczym Ownia Owół Owrad Owratyńska Owrucz