starożytna osada. Bolesław Wstydliwy zakładając klasztor klaryssek w Zawichoście w 1257 r. nadaje mu dziesięciny licznych wsi, między którymi są Żarnowiec i Otola Kod. Małop. 53, 71, 75. W Lib. Ben. Długosza O. podana jako wś królewska w par. Żarnowiec, mająca 11 łanów kmiec. , dających dziesięcinę klasztorowi ś. Andrzeja w Krakowie przenie sionemu z Zawichosta do Skały a z kolei do Krakowa, wartości do 9 grzyw. Folw, kró lewski i karczma z rolą dawały tamże dziesię cinę II, 96; III, 324. Według regestr. po bor. z 1508 O. należała do par. Pilica a w 1581 r. do par. Łany Wielkie. Była to wś, do gro du Żarnowieckiego należąca, miała 16 łan. kmiec. , 2 zagrod. z rolą, 1 czynsz. , 1 komor. z bydłem, 3 kom. bez bydła, rzeźnika Pawiński Małopolska, 81 i 434. Br. Ch. Otolańce, posiadłość ziemska w pow. piń skim, około 4 włók, należy do Juńkiewiczów. Al. Jel. Otolczyce al. Otowczyce, po białorusku Atolczycy al, Atouczycy, wś i fol. nad be2im. dopł. Jasiołdy, pow. piński, w okr. pol. łohiszyńskim, gm. Porzecze. Wś ma 17 osad pełnonałowych i 111 mk. ; cerkiew paraf. murowana, uposaż. 3 1 2 włókami gruntu, ma przeszło 2300 parafian; kaplico w Wielemiczach i Porzeczu. Folw. , niegdyś dziedzictwo Strawińskiego, obecnie w skutek eksdywizyi na 3 części roz dzielony, które dziedziczą Chrucka, Imienińska i Serdakowski, ma 495 dzies. w glebie lek kiej. Al. Jel. Otole, pow. łomżyński, gm. Zambrów, par. Kołaki. Otolianów al. Otalianowo, dobra, pow. wiłkomierski, par. Subocz, mają 634 dzies. ziemi dworskiej; piękny pałacyk. Własność Władysława Duraszewicza. Otolice, w dok. Otholycze, wś włośc, pow. łowicki, gm. Dąbkowice, par. Łowicz, odl. 6 w. od Łowicza. Leży w nizinie nadrzecznej, w pobliżu Bzury, na prawo od drogi z Łowicza do Bielaw; ma 230 mk. , 29 osad, 27 dm. i 762 mr. , w tem 95 mr. nieuż. W akcie fundacyi kościoła paraf. ś. Ducha w Łowiczu, w 1404 r. wymienioną jest wś O. Jako wcielona do nowoutworzonej parafii Łaski, Lib. Ben. , II, 256. Otolino, fol. , pow. płocki, gm. Rogozino, par. Imielnica, odl. o 7 w. od Płocka, ma 4 dm. , 48 mk. , rozl 174 mr. gr, orn. i ogr. mr. 150, łąk mr. 6, pastw. mr. 15, nieuż. mr. 3; budowli z drzewa 8. Otołowo, jez. w pow. lepelskim, 8 w. kw. rozl. Największa długość od wschodu ku północy wynosi 7, 2 w. , szerokość 3, 7 w. , głębokość dochodzi 5 sąż. ; dno piaszczyste, miejscami kamieniste. Brzegi odkryte i urwiste, na wschodniej stronie rozlega się błoto i wypływa pot. Lipianka, uchodzący dalej przez jezioro Lipno, do jeziora Czemienicy. Na półwyspie jez. O. stał w XVI w. obronny zamek Susza, r. 1579 z rozkazu Batorego zniszczony. M. K, Otomin 1. w wizyt. Szaniawskiego z r. 1710 Otominko zwane, niem. Ottomin, dawniej Ottominichen, dobra ryc, pow. gdański, 9, 5 klm. od Gdańska, st. poczt. , tel. i paraf. ew. Lublewo, kat. Żukowo, 2 mile odl. Razem z fol. Rębowem w 1868 r. 52 mk. , 32 kat. , 20 ew. , 5 dm. , 204. 27 ha roli orn. i ogr. , 10, 99 łąk, 23, 61 pastw. , 160, 45 boru, 9, 45 nieuż. , 41, 63 wody, razem 450, 4 ha; czysty dochód z grun tu 3687 mrk. Na początku XVIII w. posiadał te dobra radzca Schwarzwald, po nim odzie dziczył je Conradi ob. Brandstaeter Land und Leute des Landkr. Danzig, str. 183; tegoż Die Weichsel, str. 147. O. leży 375 stóp npm. , w romantycznej okolicy nad jeziorem, dawniej całkiem lasem okolonem. Gdańszczanie latem często tu robią wycieczki. Według taryfy na symplę z r. 1717 płaci O. 28 gr. ob. Cod. Belnensis, str. 82. 2. O. , niem. Ottomin, do bra ryc, pow. kartuski, st. poczt. , tel. , kol. i paraf. katol. Żukowo, 2, 3 klm. odl. W 1868 r. 89 mk. , 70 kat. , 19 ew. , 4 dm. , 234, 19 ha roli orn. i ogr. , 48 95 łąk, 5, 47 nieużyt. , razem 288. 61 ha; hodowla bydła i wieprzów; czysty dochód z gruntu 2587 mrk. O. był dawniej własnością panien norbertanek w Żukowie. W 1316 r. nabyły one tę wś ugodą od w. mistrza Karola z Trewiru. W 1360 r. uwalnia w, mistrz Winryk v. Kniprode mieszkańców O. od polskiej daniny świni i krowy. O. był dawniej ludną wsią gburską, która jeszcze r. 1545 miała swego sołtysa. Później, gdy ją Szwedzi zniszczyli, zastała zamieniona na fol wark. W 1748 r. stały tu, oprócz dworu, 4 domy dla robotników. Tak zwana szyperya czyli owczarnia otomińska znajdowała się po dówczas na osobnem miejscu na polu ob. Fankidejski, Utracone kośc. , str. 56. Przy kon fiskacie dóbr klasztornych zabrał rząd ten folwark, puścił go r. 1778 w wieczystą dzier żawę. Kś. Fr. Otor, jezioro, pow. rohaczewski, rocznie poławia się około 15 pudów ryb. Otor, wś, pow. rohaczewski, gm. Czeczersk, 40 dm. , 152 mk. Otorowo 1. niem. Ottorowo, wś kośc. , domin. i okr. domin. , pow. szamotulski, o 8 klm. na płd. zachód od Ostroroga, w okolicy wzgórzystej, parafia i poczta w miejscu, st. dr. żel. w Szamotułach o 12 klm. W 1284 r. było 0. własnością Tomisława z Szamotuł. Kościół p. w. Wszyst. św. istniał przed 1298 r. Murowany i sklepiony był przed 1725 r. ; naprawił go i przyozdobił w r. 1784 Józef Moszczeński, kasztelan lędzki, dziedzic O. Wspomniane przez Niesieckiego nagrobki z napisami Boboleckich znikły z kościoła. Bractwo róźańco

Otolańce

Otolańce

Otolczyce

Otole

Otolianów

Otolice

Otolino

Otołowo

Otomin

Otor

Otorowo