z ryb na Wiśle pod Brzosko wicami. W 1736 r. nakazał sejm nanowo zamek naprawiać bo starosta przeszły cło 30letnie pobrał, a reparacyi nie zrobił i bardziej jeszcze zamek zde zelował. Lustracya z r. 1765 tak go opisu je Wchodząc do zamku, jest most z dylów, brama z wrotami podwójnemi, za nią mur z obu stron ku dziedzińcowi, sklep na archiwum ksiąg grodzkich, kuchnia i spiżarnia. Na dru giej kondygnacyi pokój, sala, izdebka, kaplica spustoszała, dach zgniły. Wieża w narożniku, a w niej więzienie dolne i górne. Mury poobalane miejscami, stojące porysowane. Sta rostwo podług lustracyi z r. 1660 obejmowa ło miasto Oświęcim z zamkiem i wsie Babice, Kuźnica Dzbowska, Kaczka, folw. Bruszkowski i wójtostwo Częstochowskie. W r. 1771 posiadał je Piotr Małachowski, starosta przed borski, opłacając zeń kwarty złp. 1, 414 gr. 10, a hyberny złp. 917 gr. 8. Zajęte przez rząd austryjacki w r. 1800 z dochodami od r. 1787 oddane zostało masie Joachima Potockiego, ja ko wynagrodzenie częściowe za dobra Bolechowskie, dla salin zajęte. Za rządów austryackich był w zamku skład soli przez dłuż szy czas, usunięto go jednak, gdy 1813 r. jesz cze bardziej zniszczył mury wylew Soły. W 1818r. ogłoszono księstwo zatorskie i oświe cimskie, ale bez obwodu, za należące do rzę szy niemieckiej, jako część Czech, co dopiero w warunkach pokoju praskiego w 1866 r. od wołano. W 1863 r. pożar zniszczył kościół, ratusz i 130 domów. W czasie wojny austryacko pruskiej, 27 czerwca 1866 r. stoczył tu pułk piechoty austr. i oddział ułanów krwa wą utarczkę z Prusakami, którzy zajęli dwo rzec, przekroczywszy niespodziewanie grani cę. Po kilku daremnych atakach piechoty, usiłującej wziąć bagnetem dworzec, w którym się wojsko pruskie zamknęło, ustawiono cztery działa na zamku i przy ich pomocy odzy skało wojsko austryackie chwilowo utraconą pozycyę. Miasto niewiele ucierpiało przy tem starciu. O. wydał Jana z Oswięcima, zwane go Sacranus, profesora teologii i dekretałów, rektora akademii krak. 1492 1512 i na dwornego teologa królów Jana Olbrachta, Ale ksandra i Zygmunta I, Szymona Syreńskiego ur. 1541, f 1611, doktora medycyny, od 1589 r. profesora akademii krak, , autora Zielni ka, i Pawła Palczewskiego, geografa, który opisał swe 16letnie podróże, W powieści Hie ronima Morsztyna p. t. Antypasty małżeńskie Kraków 1650 jest mowa o Pawle ks. oświę cimskim. Prócz wymienionych już dzieł i roz praw, odnoszą się do O. Biermann. , Herzogthum Auschwitz u. Zator i opisy miasta z ry sunkami w Przyjacielu ludu 1846 r, 30 i Tygodn. Illustr. 1868 r. , t. XIV, str. 28 i 1872 r. , t. X, str. 224. Mac. Osya, fol. i wś, pow. wyłkowyski, gm. i par. 01 wita. Odl. od Wyłkowyszek 2 w. , ma 6 dm. , 70 mk. Osyaków, ob. Ossyaków, Osyczka al. Osiczna, potok, dopływ rzeki Rośki. Osyklo, ob. Czarlin, piw. kartuski. Osyń, jez. w pow. siebieskim, koło traktu pocztowego z Połocka do Siebiaża, długie do 4 a szerokie do, 3 w. , ma 7, 5 w. kw. rozl. ; nale ży do dóbr Osyń. Przepływa przez nie od zachodu ku połudn. rzeczka Szczełbinica, do pływ Niszczy. M. K. Osyś, dobra nad jez. t. n, pow. siebieski, w 3 okr. polic, 4 okr. sądowym newelskim, o 25 w. od Siebieża. Wraz z folw. Klosin i Anielpol ma 7378 dzies. rozległości. Włościanie zapłacili 30933 rs. 33 kop. wykupu za ziemię. W O. znajduje się cerkiew pod m. Opieki N. M. P. Niegdyś własność ks. Sapiehów, od 1708 r. Hylzenów, dalej Szadurskich, wreszcie hr. Wielhorskich. Do dóbr O. należy Dziedzin z cerkwią N. M. P. i zarządom gminy, mający 4065 dzies. ziemi dworskiej 95807 rs. wniesiono wykupu za ziemię włośc. i Justynianowo, 2443 dzies. ziemi dworskiej, oraz dobra Zasietynie z cerkwią św. Trójcy, mające 1606 dzies. ziemi dworskiej 126790 rs. wykupu za ziemie włośc. W ogóle dobra O. mają 15492 dzies. rozległości. A. K. Ł. Osypenki, ob. Jesypenki. Osyski, właściwie DługołękaOsyski, wś nad rz. Soną, pow. ciechanowski, gm. Bartołdy. Posiada szkółkę początkową i 188 morg. obszaru. W 1781 r. było tu 21 mk. ; ob. Długołęka. Oszakieńce, wś włośc. nad rz. Strawą, pow. trocki, w 2 okr. pol. , gm. Sumiliszki. okr. wiejski Kietowiszki, o 11 w. od gminy a 27 w. od Trok, 5 dm. , 80 mk. katol. 43 dusz rewiz. . Oszanicze, wś, pow. czerykowski, wchodziła niegdyś w skład sstw. Koszany. Oszany, ob. Horzany, pow. rudecki. Oszczacz, góra na lewym brzegu Sanu, na granicy gminy Tarnawy Dolnej i Postolowa, w pow. lisieckim, pod 39 57 wsch. dłg. g. F. , a 49 28 35 płn. sz. g. Wzniesienie 444 mt. npm. , a 118 mt. nad zwierć. Sanu. Br. G. Oszczańce, dawna nazwa Woszczaniec, wsi pow. rudeckiego. Oszczeklin, w dok. Oszczeklino, wś i fol. , pow. kaliski, gm. Marchwacz, par. Rajsko, odl. od Kalisza 18 w. ; wś ma 8 dm, 113 mk. ; fol. 5 dm. , 7 mk. Według Lib. Ben. Łask. II, 9 dawała wś plebanowi w Rajsku po dwie miary żyta i owsa z łanu. W regestr. pobor. z 1579 r. wykazani jako właściciele Mateusz Oszczekliński 2 łany, 2 ogrodz. , 1 komorn. , Jan Milejewski pół łana, 1 ogrodz. ,

Osya

Osya

Osyaków

Osyczka

Osyklo

Osyń

Osyś

Osypenki

Osyski

Oszakieńce

Oszanicze

Oszany

Oszczacz

Oszczańce

Oszczeklin