Czysty dochód z hektaru roli miejskiej oblicza się na 6 mrk. Przemysław II poddając w r. 1283 pod juryzdykcyą Kalisza wszystkie miasto ziemi kaliskiej, wymienia między niemi także O. w odnośnym dekanacie, z niemiecka Siltperch zwany. W 1337 r. stanął w Poznaniu układ między Kazimierzem W. i Janem, królem czeskim, mocą którego zobowiązali się do wzajemnego wydawania zbrodniarzy; jako wykonawcę tej konwencyi wyznaczono sstę kaliskiego z siedzibą w O. W tych czasach miał tu stać zamek obronny i kościół paraf W 1360 r. Przecław, bisk. wrocławski, nadaje w dożywocie Gromassy, kanon. poznańskiemu, między innemi spustoszonemi osadami O. czyli Stary Schiltperg. W 1370 r. oddaje król Ludwik, Władysławowi opolskiemu w lennośó ziemię wieluńską, do której jak się zdaje, nie liczono jeszcze O. , przywilejem bowiem z d. 3 października 1373 r. zniża królowa Elżbieta mieszkańcom Kalisza o połowę opłaty cła w O. i Koninie. W 1382 r. przekazuje Władysław opolski dziesięciny pieniężne z czynszów pobieranych w O. klasztorowi założone mu w Częstochowie. Około roku tego przystąpili mieszczanie ostrzeszowscy do związku miast szląskich, mającego na celu pomoc wzajemną i obronę przeciw złoczyńcom i zbrodniarzom; związek ten potwierdził w r. 1384 Władysław opolski. W 1386 r. ustanawia on w O. wójtostwo, nadaje miastu prawo wyłącznej sprzedaży soli na cały powiat, przekazuje dochody z jatek rzeźnickich i z gruntów Boreckich i nakłada roczny podatek w ilości 23 grzywien; burgrabią ostrzeszowskim był wówczas Bernard Wierusz, W 1395 r. upomina się Władysław Jagiełło o zwrot ziemi wieluńskiej; w tym roku jest podsędkiem ostrzeszowskim Mikołaj z Parzynowa. W 1396 r. wkracza król do ziemi wieluńskiej i opanowuje tam wszystkie zamki, z wyjątkiem Bolesławca. W 1402 r. potwierdził król Władysław dawne przywileje miasta, a w r. 1416 ustanowił dwa jarmarki tygodniowe do roku. W 1456 r. zgorzało całe miasto; król Kazimierz uwolnił je na lat dziesięć od wszystkich podatków i ciężarów, a r. 1460 udzielił nowy przywilej na handel solą; w tych czasach nie było wolno żydom osiadać w O. Od r. 1524 dostarczało miasto podwód do potrzeb wojennych. W 1630 r. srożyło się powietrze morowe w O. ; r. 1633 potwierdził sejm nadanie nieruchomości oo. bernardynów na gruncie zamku ostrzeszowskiego. Podczas wojny szwedzkiej za Jana Kazimierza zburzyli Szwedzi zamek ostrzeszewski. Sejm z 1658 r. wyznaczył rewizorów dla zbadania wyrządzonych szkód; w 1659 r. polecił sejm powtórnie rewizyą zamku i ksiąg grodzkich. Po 1660 r, pogorzało miasto kilkakrotnie i nawiedzonem było od powietrza morowego. W tych czasach podniósł się z gruzów zamek mieścił on w sobie sądy ziemskie i grodzkie aż pod koniec zeszłego wieku; zaniedbany następnie i grożąc niebezpieczeństwem, rozebrany został w nowszych czasach. Pozostała po nim baszta ośmioboczna, 18 łokci wysoka. W 1778 r. został się O. siedzibą oficyała feralnego. Od r. 1793 dzieliło miasto losy całego powiatu. W 1813 r. przechodziły przez O. wojska rossyjskie, a z niemi cesarz Aleksander i król Fryderyk Wilhelm. Akta grodzkie przewieziono do Kalisza. Miasto wchodziło w skład sstwa ostrzeszowskiego. Okopy grodzkie pochodzą prawdopodobnie od starego zamczyska. Ostrzeszowski powiat zajmuje płd. wsch. kończynę w, księstwa poznań skiego; leży między 51 7 51 37 szer. płn. i między 35 25 a 35 52 dłg. wsch. Graniczy od płn. z pow. odolanowskim, od wsch. z królestwem polskiem, a na płd. i zachodzie z Szląskiem. Największa długość od płn. ku płd. wynosi 55 klm. a szerokość 30 klm. Obszaru ma 97712 ha. Gleba co do urodzajności jest średnia w trzeciej części, zresztą lekka. Roli ornej i ogr. jest 61, łąk 9, 2, 4, 3 i lasów 20, 77. Czysty dochód z hektaru ziemi oblicza się na 6, 5 mrk, a z hektaru roli na 7, 5 mrk. Obszar powiatu przedstawia wyżynę, w części wzgórkowatą. Wyżyna ta wznosi się od Siemianic ku płn. do Rogaszyc i o. ; ztąd pochyla się ku Baryczy. Siemianice leżą 182, 4 mt. npm. , Karolin 181, 2 mt. , Opatów 187, 6 mt. , Łęka Opatowska 176, 8 mt. , Piaski 175, 9 mt. , Morawin 187, 4 mt. , Słupia 181, 5 do 200, 5 mt. , Baranów 166, 7 do 186, 8 mt. , Kępno i najbliższa okolica do 183, 19 mt. , Mianowice 175, 3 mt. , Hanula Birkenfelde 180, 6 mt. , Myjomicki las 181, 4 mt. , Turze 186, 3 do 194, 5 mt. , Kochłowy 219, 12 do 250, 9 mt. , Rogaszyce i najbliższa okolica 212, 251, 6 do 277, 9 mt. , O. i okolica 212, 7 do 246, 5 mt. , Myce Kamillenthal 180 mt. , Olszyna 189 2 mt. , Kuźniki Falkenhein 182, 9 mt. , Garbacz 165, 7 mt. , okolica Niedźwiedzia 165, 7 mt. , okolica Olszowej 180, 6 do 1902 mt. , Świba 184, 4 mt. , okolica Podzamcza 170, 9 do 174, 3 mt. Również wzgórzysta jest część płn. powiatu, w okolicy Siedlikowa, Przedborowa, Kaliszkowic, Strzyżewa, Biskupic, Kotłowa i Miksztata; na płd. zach. od Ostrzeszowa, pod Lgotą i Kobylą Górą, na pograniczu Szląska, wznoszą się Krzywe Góry. Wschodnia część powiatu pochyla się ku Prośnie i tworzy równinę, półkolem, od Grabowa na Przytocznicę, Godziętowy, Tokarzów, Mechnice i Jutrków do Wyszanowa. Topieliska istniały niegdyś między Kępnem i Baranowem, pod Lisinami i Grębaninem, gdzie z wielkim nakładem sypano groble dla ułatwienia komunikacyi z Szląskiem. Z płaskowzgórza ostrzeszowskiego spły

Ostrzeszów