lew. brzegu Sanu, w samym środku obszaru. Płn. wsch. część wsi przerzyna główny gościniec węgierski. wiodący z Przemyśla malowniczą doliną Sanu na zach. Na płn. zach. wznosi się punkt jeden do 259 mt. Wł. więk. ma roli or. 398, łąk i ogr. 66, past. 90, lasu 332 mr. ; wł. mn. roli or. 430, łąk i ogr. 55, past. 26, lasu 2 mr. W r. 1880 było 519 mk. w gminie, 77 na obsz. dwor. 170 obrz. rz. kat. . Par. rzkat. w Przemyślu, gr. kat. w miejscu, dek. i dyec. przemyska. We wsi jest cerkiew drewniana i kamieniołomy. W r. 1406 oddaje Maciej, bisk. przemyski, kapitule dziesięciny biskupie z Przemyśla, O. i innych wsi, w zamian za posiadłość Hanczkona, którą mu kapituła odstąpiła A. G. Z, t. VIII, str. 54. Dokument z r. 1424 ib. , str. 73 wymie nia Dersława jako własciciela Ostrowa. 8. O. , grupa domów w Ciemierzyńcach, pow. przemyślański. 9. O. , grupa domów w Świrzu, pow. przemyślański. 10. O. , grupa domów i fol. w Hrehorowie, pow. rohatyński. 11. O. , wś, pow. rudecki, 12 klm. na płd. zach. od sądu pow. i urz. poczt. w Rudkach. Na płn. leżą Kupnowice Nowe, na wsch. Koniuszki Sieniawskie, na płd. Czernichów, na zach. Błożew Dolna. Płd. wsch. granicy dotyka na małej przestrzeni Strwiąż, dopływ Dniestru. Do Strwiąża płynie potok t. zw. Błożewka, powstająca w płd. wsch. krańcu wsi, a płynąca zrazu na zach. a potem na płd. do Czernichowa, gdzie wpada do Strwiąża. W płn. stronie obszaru powstaje pot. Łączny i płynie na wsch. do Koniuszek i Nowosiołek Gościnnych, gdzie wpada do Wiszenki, połączonej ze Strwiążem. Zabudowania wiejskie leżą w płd. stronie obszaru. Na zach. od nich leży las ze szczytem 274 mt. wys. a na płn. wsch. od zabudowań, na wschodniej granicy wsi, wznosi się wzgórze Ostrów do 318 mt. Włas. więk. ma roli or. 296, łąk i ogr. 72, past. 22, lasu 65 mr. ; wł. mn. roli or. 259; łąk i ogr. 52, past. 71 mr. W r. 1880 było 396 mk. w gm. , 27 na obsz, dwor. 34 rz. kat. . Par. rz. kat. w Rudnikach, gr. kat. w Koniuszkach Królewskich. We wsi jest fol Okopy. 12. O. , wś, pow. sokalski, 14 klm. na płd. zach. od Sokala, 12, klm. od sądu powiat. w Bełzie, 5 klm. od urz. poczt. i st. kolei jarosławskosokal skiej w Krystynopolu. Na płn. wsch. leżą Boratyn i Madziarki, na wsch. Krystynopol, na płd. Parchacz, na zach. Głuchów i Żabcze Murowane. Środkiem wsi płynie Sołokija, dopływ Bugu. Wchodzi ona od zach. z Głuchowa i dzieli się na kilka ramion i płynie do Krystynopola. Na lew. jej brzegu leżą zabudowania wiejskie i wzgórze Ostrów 217 mt. , a na płn. zach. leży las. Część płd. obszaru zajmuje las Rakowica 209 mt. . Środkiem wsi idzie gościniec bełzkokrystynopolski i kolej jarosławskosokalska. Własn. więk. Stanisława Polanowskiego ma roli or. 487, łąk i ogr. 413, past. 40 mr. ; wł. mn. roli or. 1106, łąk i ogr. 670, past. 29 mr. W r, 1880 było 1172 mk. w gm. , 143 na obsz. dwor. 354 gr. kat. . Par. rz. kat. w miejscu, dek. bełzki, archidyec. lwowska. Należą do niej Beżejów, Głuchów, Piwowszczyzna, Siebieczów, Wierbiąż i Żabcze Murowane. Parafią fundowali w r. 1429 dziedzice O. Bigandus z Ostrowa, miecznik płocki, Mikołaj z Cebiowa i Grzegorz z Siebieczowa. Osadnicy tutejsi przybyli prawdopodobnie w XIV w. z nad Wisły. Kościół wymurowano w 1850 r. , konsekrowany 1858 r. Par. gr. kat. w Boratynie. We wsi jest cerkiew, szkoła etat. 2klas. , umieszczona w piętrowym budynku, wzorowo urządzonym. Jest tu kasa pożycz. gm. z kapit. 3675 zł. , browar, młyn i cegielnia. Przy drodze z O. do Siebieczowa wznosi się wśród równiny mogiłka, widocznie ręką ludzką usypana, mająca u spodu średnicy około 5 sążni, wysoka 3 1 2 sążnia, z pomnikiem, z cegły postawionym w kształcie okrągłej kolumny, bez napisu. Pomnik ten znajduje się w zupełnem zaniedbaniu. W gruzach zamczyska tutejszego znaleziono klin krzemienny, przechowany w muzeum Ossolińskich we Lwowie. 13. O. , grupa domów w Lackiem Wielkiem, pow. złoczowski. 14. O. , część Skwarzawy, pow. złoczowski. 15. O. , ob. Ostra. 16. O. Chłopecki, fol. koło Chłopów, pow. rudecki. 17. O. Krasny al. Krasny Ostrów, dawna nazwa Kukizowa ob. . 18. O. Pohorecki, grupa domów w północnej stronie Pohorzec, pow. rudecki. 19. O. , wś, pow. stanisławowski, na płd, brzegu Dniestru, o 8 klm. na płn. wsch. od Wojniłowa i tyleż na zach, od Halicza. Granice na wsch. i płn. Dniestr, na zach. Perłowce, na płd. lasy należące do Błudnik, na płd. wsch. Pukasowce i Kurypów. Obszar dwor. 314, włośc. 458 mr. W 1870 r. 484 mk. , w 1880 r. 525 mk. ; wedle szemat. dyec 9 rz. kat. , par. Wojniłów, 433 gr. kat. , par. w miejscu, obejmująca filie Kurypów z 231 i Pukasowce z 219 gr. kat. , dek. Halicz, dyec. Stanisławów; kasa pożycz. gra. z kapit. 731 złr. O. był własnością Eustachego Rylskiego, posła i delegata do rady państwa. Drogą sprzedaży przeszedł w ręce Ludwiki Hordeńskiej. Dawniej Ostrów należał do dóbr królewskich. W obozie pod Połockiem 20 sierpnia 1579 r. Stefan król nakazuje Siecińskiemu, pokojowcowi, aby oddał Prokopowi Raskowi w posiadanie królewszczyzny Ostrów z Demeszkowcami Ak. grodz. i ziem. , t. X, 136, ustęp 2064. W Warszawie 29 sierpnia 1641 r. Władysław IV nadaje Aleksandrowi Chrząszczowi wś Ostrów w Halickiem tamże, 250, ust. 4080. 20. O. , wś, pow. tarnopolski, na

Ostrów