w okręgu orłowskim, par. Bąkowo, należy do trzech częściowych właścicieli Szymon Gosławski, dziedzic, ma pół łana i tyleż posiada ją Kempalski z części Mateusza Ostojskiego i Mateusz Ostojski Michałowicz Pawiń. Wiel kop. , II, 147. Obecnie fol. O. z wsią t. n. i Marszywiec i osadą Józefka, rozl. dominialna w 1873 r. mr. 663 gr. or. i ogr. mr. 296, łąk mr. 35, past. mr. 39, lasu mr. 269, nieuż. mr. 24; bud. mur. 2, z drzewa 13; płodozmian 4 i 9polowy; pokłady torfu, las nieurządzony. Wś 0. os. 15, z gr. mr. 62; wś Marszywiec os. 11, z gr. mr. 95; os. Józefka gr. mr. 10. 2. O. , wś i fol. , pow. piotrkowski, gm. Bujny, par. Łobudzice, odl. 27 w. od Piotrkowa. Wś ma 10 dm. , 140 mk. ; fol. 4 dm. W 1827 r. było tu 2 dm. , 28 mk. 3. O. , os. włośc, pow. noworadomski, gm. Gosławice, par. Radomsk, ma 8 dm. , 26 mk. , 45 mr. W 1827 r. było tu 5 dm. , 34 mk. Br. Ch. Ostoja, u ludu Rostoja, os. , pow. uszycki, gm. , par. i st. poczt. Dunajowce, przy drodze z Hołozubiniec do Iwankowiec, ma 21 dm. , 212 mk. , 214 dzies. ziemi. Założona przez Ścibora Marchockiego, dziś rządowa. X M. O. Ostoje, w dok. Ostaye, wś, pow. siedlecki, gm. Pióry Wielkie, par. Zbuczyn, ma 13 dm. , 72 mk, 277 mr. W 1827 r. było tu 11 dm. , 64 mk. Według regest. pobor, z 1531 r. wś Ostaye w par. Zbuczyn, należy do drobnej szlachty, ma dwa ćwierć łany. W 1580 r. mieszka tu Mikołaj Ostoiski, który od siebie i sąsiadów swoich, od 4 włók, które sami orzą, płaci fl. 2, od 3 zagród bez roli gr. 12 Pawiński Małopol, 384 i 415. Ostoje, wś, pow. krobski, o 6 klm. na płd. od Dupina, nad jeziorkiem, które spływa do Orli, na granicy Szląska; par. w Szkaradowie, poczta w Dupinie, st. dr. żel. w Mieliczu o 11 klm. ; 47 dm, i 296 mk. kat. O. należały około 1793 r. do Nepomucena Mycielskiego, staro sty ośnickiego. E. Cal. Ostojów, os. nad rz. Łączną, pow. kielecki, gm. i par. Suchedniów. W początku XVIII w. istniała tu kuźnica żelazna. Os. sama zapewne powstała na obszarze dóbr bisk. krakowskiego. Ostolepów, ob. Ostołopów. Ostolnia, góra w pow. sokalskim, ob. Kadłub, las, Ostołopów, w dok. Ostolepów, wś, pow. hajsyński, na pograniczu pow. bracławskiego, okr. pol. Kuna, gm. i st. poczt. Kropiwna Niższa, par. Niemirów, na płn. zachód od Rajgrodu; ma 124 osad, 1354 mk, w tej liczbie 15 jednodworców, 689 dzies. ziemi włośc, 2163 dzies. dwors. wraz z Rajgródkiem, w tem 150 nieużytków. Cerkiew p. w. N. M. P. , wzniesiona w 1868 r. , ma 447 parafian. Jestto osada bardzo stara, jak o tem świadczy znalezione tu wykopalisko ob. Bibl. Warsz. 1853 r. . t. I, str. 134. W lustracyi z 1545 r. czyta my O. seliszcze było zamkowoje zamku bracławskiego, teper derżyt Mejsko Stepanowicz Arch. J. Z. R. . W ostatnich czasach O. należał do Spondowskich i Piwińskich. Piwińska wniosła w dom Iwanowskich, obecnie należy do jej córki. Ob. Arch. J. Z. R. , cz. III, t. 3 29; cz. VI, t. 1 23. Dr. M. Ostomla, ob. Hostoml. Ostorzenka, wś, pow. iłżecki, gm. i par. Mirzec, odl od Iłży 10 w. , ma 22 dm. , 109 mk, ziemi włośc 165 mr. Ostowo Osowo, Ostrowo, wyb. do Dolnej Brodnicy należące, pow. kartuski, st, poczt. Szymbark. Ostr al. Ostrz, Oster, Ostrsk, w latopisach ruskich Horodziec Osterski, miasto pow. gub. czernichowskiej, leży pod 50 56 płn. szer. a 48 32 dłg. wsch. , przy ujściu rz. Ostra do rz. Desny, odległe o 81 w. od mta gub. Czernichowa. Położone na górze i oblane z kilku stron wodami, pływa jak się wyraził anonim Raczyńskiego jak kaczka na wodzie. Ma 4898 mk. , 3 cerkwie, szkołę powiat. i parafialną, szpital, st. poczt. i przystań statków parowych; handel znajduje się w rękach żydów. Miejscowość tę w prawieku zamieszkiwali Siewierzanie, według Nestora plemię leśne, nieokrzesane, po niedostępnych swych lasach żyjące i myśliwską żywiące się zdobyczą. Jednakże ojczyce tutejsi nie musieli być do tyla dzikimi, jak ich przedstawia Nestor, albowiem, jak mówi geograf bawarski, posiadali już oni 325 zamieszkałych miejsc czyli grodów Zuiruni habent civitatis CCCXXV; Szaf. Star. , t. II, str. 70. Samokwasow naliczył ocalałych do dziś dnia aż pięć horodyszcz w samym pow. osterskim Drew. horoda Rossii, str. 22. Przy końcu VII lub na początku VIII w. byli Siewierzanie ujarzmionymi przez Kozarów, którym płacili oni po biełce od dymu. W 882 r. książę ruski Oleg, opanowawszy Kijów i Lubecz, zawładnął i dziedziną Siewierzan. Czy już istniał wtedy O. nie ma żadnej pewności. Prawdopodobnie przypuścić należy, że grodu tego był pierwszym założycielem Włodzimierz św. , w. ks. kijowski, który zaczął w 988 r. budować grody na Stubnie, Desnie, Trubeszy i Ostrzu na Wstri; Ławr. let. , str. 52. Od tego też czasu gród wzniesiony nad rz. Ostrem zaczął się nazywać Horodzcem Osterskim Ławr. let. , str. 116. Następnie O. został przygródkiem Pereasławia, który już wtedy na stolicę udzielnego księstwa był wyniesiony. W 1098 r. Włodzimierz Monomach umocnił Horodziec Osterski. Ale po śmierci jego O. jako przygródek Pereasławia przechodził od jednego Monachowicza do drugiego, aż dopóki w 1136 nie został czasowo oderwany od Pereasławia i od

Ostoja

Ostoja

Ostoje

Ostojów

Ostolepów

Ostolnia

Ostołopów

Ostomla

Ostorzenka

Ostowo

Ostr