Teichenau, par. ew. Huenern. Ludność ewang. Gorzelnia, browar, cegielnia, owczarnia, Ossenbahr, wś i fol. mad odnogą Nissy Szalonej, pow. bolkowicki, ludność ewang. , młyn wodny, owczarnia. Osseningken, wś nad rzką Osse, na Litwie pruskiej, pow. nizinny, st. poczt. Skaisgirren, 300 mk. Ossetten niem. , ob. Osetno. Ossienen, wś, pow. pilkałowski, st poczt. Pilkały. Ossig 1. 1261 Osek, 1359 Ossek, wś i dobra, pow. lubiński, posiada kościół par. ew. , wzniesiony w 1610 r. przez Helenę y. Stosch, szkołę ew. , urząd celny, młyn wodny, owczarnię. W 1842 r. 58 dm. , 478 mk. 4 katol. . 2. O. , 1315 Ossecz. wś, pow. strzygłowski, posiada kościół kat. paraf. , szkołę kat. , młyn wodny, gorzelnię, hodowlę owiec i bydła. W 1842 r. 131 dm. , sołtystwo, 833 mk. 9 ewang. . Wś ta należała dawniej do klasztoru żeńskiego w Liebenthalu. W 1812 r. nabyła gmina grunta poklasztorne od rządu. 3. O. Deutsche Średni, Dolny i Górny, wś i dobra, pow. zgorzelicki. Do 1818 r. stanowił część saskich Łużyc. W 1842 r. było 113 dm. , 698 mk. 2 kat. , szkoła ew. , kościół ew. paraf. , młyn wodny. 4. O. niem. , ob. Wósek. Br. Ch. Ossis al. Osies, jezioro w pow. sejneńskim, gm. Justyanów, leży o 1 2 w. na wsch. od jez. Powieśniki, ma 30 mr. obszaru, brzegi wyniosłe, bezleśne. Z niego wypływa strumień przechodzący przez jez. Wiejsieje, Gniada do jez. Hańcza. Tworzą one drogę wodną, na której odbywa się spław drzewa. Ossolia, rzeczka pod Niekrasowem, w pow. sandomierskim, wspomniana u Dług. II, 324. Ossolin, wś i fol. , pow. sandomierski, gm. Klimontów, par. Goźlice, odl. od Sandomierza 21 w. , posiada szkołę począt. ogólną, ruiny zamku, 18 dm. , 163 mk. , 441 mr. ziemi dwor. , 161 mr. włośc. W 1827 r. było tu 24 dm. , 106 mk. Jestto dawna własność Toporczyków, którzy już w XV w. posiadają w tej okolicy liczne posiadłości. Według Lib. Ben. Długosza II, 333 wś O. leżała w par. Goźlice. Dziedzicem był Andrzej Klimuntowski Toporczyk. Były tu łany folwarczne, kmiece, karczmy i ogrodziarze. Dziesięcinę brał pleban w Goźlicach. Według regestr. pobor. z 1578 r. O. , własność Ossolińskich, ma 1 1 2 łana, 6 osadn. , 1 ogrodz. i 2 ubogich komom. Pawiński Małop. , 173. Gdy Jerzy Ossoliński, podskarbi koronny, otrzymał w 1633 r. od Urbana VIII tytuł książęcy, a następnie potwierdzenie tego tytułu przez cesarza Ferdynanda II, z zaliczeniem do książąt cesarstwa rzymskiego, wtedy zniewolony był niejako uzupełnić nową dostojność przez uświetnienie rodowego gniazda, skromnej wioski. Stercząca Słownik geograficzny Tom 1I. Zeszyt 81. tu odosobniona zupełnie skała nadawała się wybornie na wzniesienie możnowładczej rezydencyi. Zrzuciwszy dawny budynek, wzniósł tu około 1636 r. okazały zamek i ozdobne w guście włoskim urządził ogrody. Majętność ta przez różne przechodząc ręce, weszła napowrót 1755 r. w dom Ossolińskich; z tych Józef Salezy, wwoda podlaski, wyjednał u króla 1775 r. przywilej, stanowiący w miasteczku O. jarmarki w wigilią N. P. Gromnicznej, w wig. Przewodniej niedzieli, zaraz po Zielonych Św. , na ś. Roch, ś. Jan Kanty i w wig. ś. Mikołaja, targ zaś w poniedziałek. Przy końcu tegoż wieku sporządzony inwentarz księstwa Ossolińskiego sic opisuje w całości i dobrze utrzymywany zamek, znajdujący się w nim księgozbiór, kaplicę i t. d. Przechowa ła się dotąd kaplica Betlejem zwana, za wsią leżąca; ma ona kształt wyniosłego kopca, skle pienie bowiem na wierzchu darniną jest okry te, nad niem wznosi się murowana wieżyczka z dzwonkiem z Loretu sprowadzonym tuż mieszkanie pustelnika, wszystko zaś niskim murem obwiedzione. Arkada tworząca przysionek kaplicy ma marmurową tablicę z na pisem Christoq. Nato D. O. M. Filio O. P. F. Max. Sacellum hoc ad normam Bethlemicam Christo Asia, Georgius de Tęczyn S. R. J. Princeps, ac Dux in Ossolin Spm supremus R. P. Cancellarius circa 1640 erexit. Joseph Salezius Com. de Tęczyn Podia. Palat. San dern. , Chmielni. , Sokolovien. eto. Praefectus, Ord. P. Eques restauravit. Praebendam erexit, elegantiori structura ac varia supellectili auxit ac ornavit 1760. Zamek, mimo usilnych prośb rodziny, zburzyć kazał 1816 r. ówcze sny dziedzic Ant. hr. Ledóchowski. Pozostała tylko wyniosła, okrągła baszta, z ułamkiem ściany, most na arkadzie murowanej i brama wchodowa, na której marmurowa tablica z dłu gim, ale uszkodzonym napisem. Opis z ry sunkiem podał Tyg. Illustr. z 1862 II, 196. Dobra Ossolin składały się w 1868 r. z fol. i wsi o. , Wilkowice i Dziwków, os. Tęczynopol; rozl dominialna mr. 891 gr. or. mr. 469, łąk mr, 6, past. mr. 49, lasu mr. 336, zarośli mr. 2, nieuż. mr. 29. Wsie O. os. 14, z gr. mr. 160; Wilkowice os. 12, z gr. mr, 212; Dziwków os. 8, z gr. mr. 132. Br. Ch. Ossolinka, mylnie Ossolińce, wś, pow. lityński, na pograniczu pow. Winnickiego, gm. Bachrymowce, par. kat. Chmielnik, o 8 w. od mta Lityna a 1 1 2 w. od rz. Zharca, ma 99 os. , 556 mk. , 473 dz. ziemi włośc, 494 dz. dwors. Cerkiew wzniesiona w 1782 r. , uposażona 46 dz. ziemi. Grunt glinkowaty. Niegdyś własność Hołowińskich, dziś Bykowskich. Dr. M. Ossów 1. wś włośc, pow. radzymiński, gm. Ręczaje, par. Cygów, ma 235 mk. , 605 mr. obszaru. 2. O. , wś, pow. radomski, gm. 42

Ossenbahr

Ossenbahr

Osseningken

Ossetten

Ossig

Ossis

Ossolia

Ossolin

Ossolinka

Ossów