bliżu lasku w jarze, zwanego Kaługierowe. Podług podania w lasku tym przebywali niegdyś mnisi, o czem zdaje się świadczyć pozostałość tamy w lesie, nosząca nazwę Czernczej grobli. Na płn. od wsi, śród starego lasu, znajduje się drugi grodek czyli zamczysko, otoczony dwoma wysokimi wałami, zarosłymi odwiecznemi drzewami. Grodek ten u mie szkańców nosi nazwę Szarpene. Ma on trzy wchody. Znajdują się w nim podziemne pieczary, w wielu miejscach już zawalone i przez nikogo niezbadane, godne uwagi z powodu podania starożytnych pisarzy o scytyjskich ludach, mieszkających w grobach ob. Grabowski Ukraina dawna, str. 55; Kraszewski Sztuka u Sławian, str. 98. Podług podania w uroczysku tem bronili się mieszkańcy w czasie najazdu Tatarów. O. wraz z okolicznemi włościami należała niegdyś do Lubomirskich, następnie ks. Potemkina, gener. Katarzyny Dawydowej, która w 1832 r. sprzedała O. Antoniemu Kociużyńskiemu i Hieronimowi Grudzińskiemu. Część Kociużyńskiego pozostaje w ręku jego potomstwa, część zaś Grudziń skiego w 1837 r. rozdzieloną została pomiędzy jego wierzycieli. O przeszłości por, Arch. J. Z. R. , cz. I, t. 3 288, 289, 338, 340. J. Krz. Osiukła 1. zaśc. włośc, pow. wileński, w 1 okr. po. , o 17 w. od Wilna, 2 dm. , 15 mk. kat. 2. O. , zaśc. szlach. , pow. wileński, w 3 okr. pol. , o 54 w. od Wilna, 1 dm. , 11 mk. katol. Osiukowo, zaśc, pow. wilejski, w 2 okr. pol. , gm. Krzywicze, okr. wiejski Denisowo, o 6 w. od gminy, 9 dusz rewiz. ; należy do dóbr Denisowo Przesmyckich. Oskarówka, karczma w Sucho wicach, pow. zbaraski. Oskarzów, fol. , wchodził w skład dóbr rządowych Jędrzejów t. III, 590. Oskarzyn, ob. Skarzyn, pow. jańsborski. Oskie Łąki, przyległ. wsi Dębiny, w pow. lubartowskim. Oskipiec al. Oski Piec, kol. , pow. świecki, st. pocz. , par. katol. i ewang. Osie, 1 4 mili odl. , 319, 59 mr. obszaru, 18 bud. , 9 dm. , 45 kat. mk. 1868 r. . Oskoł, rzeka, lewy dopł. północnego Dońca, bierze początek w gub. kurskiej, przepływa przez gub. woroneską i uchodzi w gub. charkowskiej, w pobliżu mta Iziuma. Długa 358 w. , bystra, może być spławną. W gub. charkowskiej przyjmuje w siebie rz. Kupiankę. Wspomina o niej Wieliczko w swej Kronice t. III 501. Oskryszyno al. Oskryszyn, fol. u źródeł rzeczek Boryskówki, dopł. Wytraty, i Mysznicy al. Myszanki, dopł. llii, w płd. zach. stronie pow. borysowskiego, w 2 okr. pol. łohojskim, w par. kat. do niedawna Hajno, teraz Łohojsk; Słownik geograficzny Tom VII. Zeszyt 81. własność od dość dawna polskiej rodziny Duliczów. Za czasów poddaństwa, podług rewizyi 1834 r. , do dominium należało 5 wiosek, zamieszkałych przez 86 włościan płci męs. ; teraz po odseparowaniu włościan dobra te mają 86 1 4 włók obszaru; młyn; miejscowość falista, dość leśna, grunta lekkie, szczerkowe. Oskrzeszyńce 1. al, Oskrzesińce al. Woskrzeszyńce, wś, pow. rohatyński, 15 klm. na płd. zach. od Rohatyna. Granice od wsch. Wasiuczyn, płd. Hrehorów i Nowosielce, zach. Podliski i Suchrów, płn. Wierzbica i Knihynicze. obszar dwor. 709, włośc 732 mr. W 1870 r. 487 mk; w 1880 r. 518 mk, w tem 516 gr. kat. Par. Wasiuczyn odl. 2 klm. . Szko ła filialna o 1 naucz. Właśc. pos. więk. Tustanowski Władysław. Stara to osada ob. Akta gr. i ziem. , t. I, 26, nazywała się dawniej Woskrzemińce. W 1440 r. sprzedał Dymistr z Łahodowa wś swoją Woskrzemiucze, w pow. halickim położoną, za 200 grzywien Piotrowi Odrowążowi ze Sprowy. 2. O. , wś, pow. kołomyjski, na płn. brzegu Prutu, o 3, 7 klm. na płd. wsch. od Kołomyi. Granice wsch. Korolówka; płd. Prut, a za nim błota i lasy na leżące do wsi Pilipy Trościanka, Kropiwniszcze, Mikityńce, Ispas i Wierbiąż Niżny; zach. Prut a za nim Sopów; płn. zach. Koło myja; płn. przedmieścia Kołomyi i Korolówka. W 1870 r. 1080 mk; w 1880 r. 1045 mk. , 22 rz. kat. , par. Kołomyja; 1109 gr. kat. szematyzm gr. kat. z 1875 r. , par. w miejscu. Obszar dwor. 861 mr. , włośc 1031 mr. Sąd, urząd poczt. i telegr. Kołomyja. Właśc pos. więk. prob. łac w Kołomyi. B. R. Oskwarkowa, grupa chat we wsi Jabłonka, na Podhalu orawskiem. Ośla, rzka, lewy dopływ Zgłowiączki. Bierze początek w pow. włocławskim z błot pod wsią Ustronie i wpada do Zgłowiączki pod wsią Lisek. Długa do 2 mil. Ośla, w dok. Ossla, os. młyn. nad rzeczką oślą, pow. nieszawski, gm. i par. Lubanie, odl. 9 w. od Włocławka, ma 35 mk, 65 mr. obszaru; wchodzi w skład dóbr donacyjnych Lubanie. Młyn ten należał do kapituły włocławskiej. W przywileju lokacyjnym Mykanowa z d. 15 września 1379 r. Kod. dypl. Mucz. i Rzysz. , II, 328 przekazuje Teodoryk, kanonik włocławski, sołtysowi mykanowskiemu łąki z tamtej strony młyna Osla. Wydawca Kodeksu Michanowo prope Lubaue objaśnia tak, iż Lubaue jestto Lubawa, stolica niegdyś biskupów chełmińskich, i w Mszanowie Lubawskiem szuka Michanowa, t. j. Mykanowa kujawskiego. W r. 1437 sprzedała kapituła włocławska młyn O. jakiemuś Jakubowi z Włocławka. Ośla Górka, pow. brzeziński, gm. i par. Bratoszewice W 1827 r. było tu 4 dm. , 27 41

Osiukła

Osiukła

Osiukowo