wa całą część ojcowizny, którą mieli w mieście o. , ponieważ zaczął tam budować miasto 1363 r. Wynagradzając za to dziedzictwo nadał 12 łanów frankońskich z obu stron rzeki Kłopotnicy i dozwolił założyć wś na prawie niemieckiem. W dwa lata później 1365 nadał król O. tytuł miasta. Kazimierzowi W. przypisują także założenie parafii aktu erekcyjnego nie ma. Teraźniejszy kościół został zbudowany 1419 r. , co wskazuje napis na ścianie wyryty za wielkim ołtarzem. Nie przechowały się jednak pierwotne kształty budowli. Tenże król założył tu zamek obronny, tworzący ogniwo podkarpackich grodów broniących Polski w drugiej linii, t. j. Skawina, Lanckorona, Osiek, Krosno i Sanok, od napadów Węgrów. Z nieznanych nam przyczyn podupadło miasto w początkach XVII w. Od 1608 do 1675 r. uważano je za wś, później zaś znowu za miasto. O. stanowił sstwo niegrodowe wwdztwie krakowskiem, pow. bieckim. Podług spisów podskarbińskich z r. 1770 obejmowało ono wsie Osiek, Świerkowa, Mytarz, Brzozowa, Skalnik, Derżnica i Jaworze. Od r. 1762 posiadał je z wójtostwem Ignacy Gedroić, kapitan artyleryi kor. , opłacając zeń kwarty złp. 1607 gr. 25 a hyberny złp. 305 gr. 28. Po zajęciu przez rząd austryacki w r. 1777, tenże odstąpił to sstwo Ksaweremu Branickiemu po cenie lustracyjnej. Siarczyński rkp. Bibl. Ossol. Nr. 1826 pisze, że na początku b. stulecia odkryto tutaj rudę wapienno żelazistą, w połączeniu z okrą, której 12 równoległych ławic ciągnie się ku Wołosatemu a każda warstwa miała mieć kilka stóp grubości. Niewiadomo nam czy usiłowano kiedy z tego odkrycia korzystać. O. otaczają od płn. Zawadka, od zach. Kłopotnica a od płd. Czekaj. 2. O. z Grybówką i Włosieniem, wś, pow. bialski, nad rz. Olszyną, praw. dopływem Soły, Tworzy tu ona duży staw, podzielony dla celów rybnego gospodarstwa na 8 części. Wznies. wsi 292 mt. , stawów 265 mt. Posiadł, więk. dzieli się na kilka folwarków dwór, fol. górny, na płn. od wsi w dorzeczu Chechła, między lasami pokrywającymi wzgórza Grojsowiec 313 mt. , Osiek 304 mt. , OberHoff nad stawami, Karolinka, Włosień i Bonar. Przez obszar wsi idzie gościniec z Kęt do Oświęcima; przy gościńcu stoi papiernia. Na wzgórku u ujścia Osieczki do Olszyny znajduje się niegdyś warowny, dziś na dwór przebudowany, zamek. Wś otaczają od płd. zachodu Łęki, Bielany, Kańczuga i Malec, od płd. Witkowice i Rysa, od wsch. Głębowice i Polanka Wielka a od płn. Łazy. Rozległa ta osada ma 2677 mk. , z których 138 na obszarach więk. pos. We wsi jest kościół paraf. drewniany i szkoła ludowa 2klas. Kościół ma sześciogranną wieżę, otoczoną gankami, które są cechą drewnianych budowli, z XVI w. Został wzniesiony w 1588 r. Znajdują się w nim napisy pomnikowe Mikołaja z Wielkiej Poręby i Beaty z Mierowa Porębskich 1666 r. i Salomona Bethmana 1576. Do par. dyec, krak. , dek, bialskiego należy wś Malec. Ogól na liczba parafian wynosi 2900 rz. kat. Pos. więk. ma obszaru 1181 roli, 76 łąk, 135 past. i stawów i 294 mr. lasu; pos. mn. 2466 roli 115 łąk, 208 past. i 348 mr. lasu. Grunta są urodzajne. Najdawniejszy dokument wymieniający tę wś sięga XIII w. a jest nim kopia przywileju Bolesława Wstydliwego z 17 sierpnia 1278 r. , w którym nadaje kościołowi w Bochni bałwan lub panew soli sartaginem salis. Czytamy tamże Kod. Katedr. Krak. , 106, LXXX Statuimus eciam, vt de censu, qui ex Ciuitate Bochnensi nostro dominio dinoscitur, per Aduocatum Ciuitatis eiusdem cum Capellano nostro. .. ex integro collecto et Annona decimali, eciam de omnibus indifferenter Mansis ad plenum congregata, non obstante aliqua libertate uel priuilegio super hijs a nobis concesso. .. duodecim marce argenti. .. vsualis monete Ecclesie de Ossech. .. beati Stanislai singulis annis persoluantur, z czego zarazem widać, że już wtedy istniał tu. kościół. Prof. Łepkowski wyjaśnił dzieje tej wsi Rocz. Towarz. Nauk. Krak. z 1861 r. , t. 5, str. 182. Pierwotnie była częścią księstwa oświęcimskiego a następnie została królewszczyzną Vol. Leg. , I, p. 188, po nabyciu tego księstwa przez Kazimierza IV. Ponieważ książę oświęcimski ją zastawił, przeto z pozwoleniem królewskiem wykupił ją mieszczanin krakowski Orienth i odstąpił Jakubowi Dębińskiemu, podskarbiemu kor. Z przyzwoleniem królewskiem odprzedał ją Dębiński 1468 r. Janowi Szaszowskiemu a w 1504 zamienił ją król Aleksander z Balcerem z Dubowca na jego dziedziczne wsie Bujaków, Kobiernią i Porąbkę. W 1515 r. sprzedał Balcer O. Jerz. Zewartowi, który w 1533 odprzedał go Bethmanom Zejfretom. W dwa lata później 1535 Zofia, wdowa po Janie Bethmanie, sprzedała część O. Sewerynowi Bonarowi, który znów 1543 r. puścił ją wraz z bliskiemi Harmężami Wincentemu Nyczowi, górnikowi, zastrzegając sobie do 4ch lat prawo odkupu. Stało się to z przyzwoleniem Zygmunta I. Zdaje się że te wsie istotnie wykupił, bo 1551 r. po śmierci Seweryna Bonara przechodzą one spadkiem na Jana Bonara, kaszt. oświęcimskiego, a w 1550 r. darowizną do Balcera Kornicza Porębskiego. Po nim odziedziczył je Mikołaj Balcer, kantor zawichoski, po jego zaś bezpotomnej śmierci Jędrzej Porębski. W dziale majątkowym 1653 r. otrzymał dolny O. , t. j. część płn. zachudnią i fol. Bonar wraz z zamkiem, Zygmunt Porębski, przyczem czytamy iż wał pod zamkiem

Osiek