osady napotykamy na początku XIV wieku. W tymto czasie niejaki mistrz Kokosz z Brzozowicy, posiadał prawie cały obszar od Magóry spiskiej po Dunajec. Był on synem Rykolfa z Łomnicy, żupana spiskiego, a wnukiem Rudgera czyli Rudygera, który podług podania z Tyrolu pochodził. Zona jego była damą nadworną Giertrudy, małżonki Andrzeja II, króla węgierskiego 1205 1236. Miała ona dwóch braci, Adolfa i Ekberta. Tamten był proboszczem spiskim, ten zaś biskupem bamberskim. W r. 1209 darował Andrzej II proboszczowi Adolfowi i jego siostrze obszar ziemi, leżący nad Popradem i u stóp Tatr, Tutaj też wtedy powstać miały za jego staraniem wsie WielkaŁomnica, Huncowce i Stara Leśna. Nadanie to Andrzeja II stwierdził później Bela IV r. 1249. Tenże comes Rudigerus miał dwóch synów Hermana Polana i Rykolfa. Obaj walczyli w sprawie króla Władysława syna Szczepana IV w wojnie przeciwko czeskiemu Otokarowi i w oblężeniu Raby Raab ponieśli ciężkie rany; również wypędzili buntownika Loranda z spiskiego zamku. W uznaniu zasług, które około dobra kraju położyli, otrzymali od tegoż Władysława r. 1278 wsie Farkaszowce Farksdorf i Pokój dzisiejsze Pikowce, Pikócz. Ten to Rykolf, który od króla Władysława r. 1288 otrzymał w posiadanie Tarczę z prawem dziedzictwa, miał czterech synów Jana z Łomnicy, Rykolfa z Tarko, Kokosza i Henryka. Nosili oni miano mistrzów magistri. Tytuł mistrza magister, meister był tak duchownym jak świeckim udzielany i znaczył tyle co pan, rycerz. Jan, prawdopodobnie najstarszy z nich, w r. 1317 zaludnił przestrzeń zwaną Gruenwald, prawdopodobnie dzisiejsze Błażowce Blasiudorf. W tym też roku istniała już Brzozowica Berzeviczy. Syn jego Michał r. 1350 zbudował w Brzozowicy zamek. Stąd też linia ta otrzymała miano swoje Berzewickich Berzeviczy. Ten zatem Jan jest protoplastą rodziny panów na Brzozowicy. Brat jego Rykolf z Tarko, brał udział w wojnie przeciwko Mateuszowi Csakyemu, żupanowi trenczyńskiemu. Brat jego Kokosz, także Kakas, Kokus i Gallus zwany, r. 1320 sprzedał bratu swemu Janowi i tegoż synowi, a swemu bratankowi Michałowi, za sto grzywien ziemię Frydman, wsie Niedzicę, Kacwin i Frankową nad potokiem Niedzicą, wreszcie las po obu brzegach Białki od Dunajca aż do zródlisk tej rzeki, więc aż wgłąb Tatr. W dokumencie, który przytacza Fejer w swoim dyplomataryuszu węgierskim, nie ma wcale wzmianki o zamku; mowa jest tylko o wsi villam Nisitz circa aquam Nisitz. Zamek więc według wszelkiego prawdopodobieństwa zbudowali panowie na Brzozowicy. To pewna, że w r. 1325 posiadali go Jan i Rykolf, bracia Kokosza. Po nich posiadał zamek dunajecki Wilhelm Villermus Drugeth, żupan spiski i ujwarski, palatyn i wójt Kumanów. W r. 1330 zapisał on testamentem zamki Pławiec, Lubownia i novum castrum de Dunajecz, t. j. nowy zamek dunajecki, i inne bratu swemu Mikołajowi. W testamencie tym, podanym przez Fejera, czytamy, , novum castrum de Dunajecz, co dowodzi, że zamek ten niedawno dopiero powstał, Jan z Łomnicy brat Kokosza, miał czterech synów Rykolfa, Henryka, Michała i Jana. Henryk miał syna Piotra, który się zwał Piotrem Schwarcem z Łomnicy. Był on podskarbim magister tavernicorum Zygmunta króla. Kilka lat spędził w niewoli tureckiej. Król Zygmunt podarował mu Jamnik. R. 1425 był on panem zamku dunajeckiego. W r. 1429 posiadał go syn jego Jan, także Schwarzem przezwany. Umarł on bezdzietnie r. 1470. Tutaj w tym zamku, podług ugody w Lubowni zawartej, zostały dla Zygmunta przez Władysława Jagiełłę wypłacone pieniądze, za które Zygmunt zastawił był Polsce Spiż. Po śmierci Jana Schwarza z Brzozowicy, r. 1470 zajął zamek przemocą w swoje posiadanie Emeryk Zapolya, żupan spiski i namiestnik węgierski. On to zamek należycie wzmocnił i obwarował. Emeryk Zapolya umarł r. 1487, a syn jego Szczepan 1499. Szczepan zostawił syna Jana i córkę Barbarę, zaślubioną Zygmuntowi I, królowi polskiemu, r. 1515. W r. 1526 d. 29 sierpnia poległ Władysław II pod Mohaczem w bitwie z Turkami. Po jego śmierci kraj uległ rozdwojeniu; jedna część obrała Jana Zapolyę, żupana spiskiego i wojewodę siedmiogrodzkiego, d. 10 listopada 1525 r. królem węgierskim, a dnia następującego ukoronowała; druga zaś część, stronnictwo rakuskie, ogłosiła królem Ferdynanda, brata cesarza Karola V, d. 24 października tegoż roku 1526, także królem czeskim obranego. Skutkiem takiego rozdwojenia nieuniknioną była wojna domowa. Tymczasem Jan Zapolya zapoznał się z Jaroszem czyli Hieronimem Łaskim. Ambitny i zdolny ten człowiek nieznajdując dla siebie dogodnej widowni w Polsce, udał się do Węgier i tu zawiązał stosunki z Janem Zapolyą. Na prośbę jego przyrzekł Jarosz Łaski wyjednać pomoc u Turków. Łaski popierany u dworu sułtana Solimana przez Wenecyą i Francyą, czynności swoje, rozpoczęte 22 grudnia 1527 r. , dnia 29 lutego 1528 r. pomyślnie ukończył. Turcy przyrzekli wspierać Jana Zapolyę przeciw Ferdynandowi. Węgry ustąpił mu sułtan jako kraj zdobyty. Tymczasem atoli Jan Zapolya zebrawszy wojsko z Węgrów i polskich żołnierzy, dnia 6 marca zwiódł u brzegów Cisy bitwę z Niemcami, na czele których

Niedzica