Orszulin al. Urszulin, fol. do Knapów należący, pow. mielecki, na mapie Kummersberga sek. 1 Urszułów. Leży w nadwiślańskiej nizinie 162 mt. , na płn. wsch. od Knapów. Na zach. ma rozległe podmokłe łąki, na płn. zaś niewielki las, który go dzieli od fol. Józefowa. Orszyca al. Orszanka, rzeka w gub. mohylewskiej, prawy dopływ Dniepru, wypływa z jez. Orzechy Oriechy, w pow. orszańskim, w pobliżu źródeł Łuczesy, lewego dopł. Dźwiny i wpada do Dniepru pod Orszą. Znajduje się na niej most pod linię dr. żel. mosk. brzeskiej. Orszymowo, podobno pierwotnie Ojrzymowo, wś i fol. , pow. płocki, gm. Święcice, par. Orszymowo, odl. o 33 w. od Płocka, ma ko ściół paraf. mur. , szkołę początkową ogólną, karczmę, 22 dm. , 239 mk. , 417 mr. obszaru. Fol. o. rozl. mr. 382 gr. or. i ogr. mr. 354, łąk mr. 17, past. mr. 1, nieuż. mr. 10; bud. mur. 1, z drzewa 3; płodozmian 5 i 11polowy. Jestto starożytna osada, położona w bagnistej nizinie. Istniał tu zdawna gród, którego po zostałością jest istniejący dotąd pod wsią ko piec dość regularnego kształtu, z zaklęsłym wierzchołkiem. Wspominają dzieje o zamku w o. , który w 1288 r. Trojnet, ks. żmudzki, zdobył i spalił. Według Święcickiego Opis Mazowsza posiadało O. niegdyś zamek, lecz go przed trzystu laty Mendog, król litewski, zburzył i zrównał z ziemią. Wiemy z doku mentów, iż O. w 1474 r. należało do kasztela nii wyszogrodzkiej. Data erekcyi kościoła i parafii nieznana. Poprzedni spalił się w 1779 r. Obecny wzniesiony w 1825 r. Stoi on na wzgórzu śród błot, zapewne w miejsce dawne go grodu. Por. W. Gawarecki Pamiętnik Płocki t. I. O. par. , dek. płocki dawniej wyszogrodzki, 3423 dusz. Br. Ch. Ortasów al. Ortassów w dok. , dziś Artasów, wś, pow. żółkiewski. Nazwa w dok. z XVI w. ob. Arch. Bernar. we Lwowie, C. t. 29, str. 303 i C. t. 32, str. 3738. Lu. Bz. Ortatowa, węg. Ortato, wś, hr. szaryskie Węg. , kościół paraf. gr. kat. , piękne łąki, lasy, 323 mk. Ortel 1. Królewski, wś i fol. A i B nad rz. Zielawą, pow. bielski, gm. Kościeniewicze, par. rz. kat. , Łomazy, wsch. obrz. Ortel, odl. od Biały 14 w. , posiada cerkiew drewnianą niewiadomej erekcyi, istniejącą już w 1680 r. i szkołę początkową, 104 dm. , 736 mk. W 1827 r. było tu 66 dm. , 265 mk. Była to wś rządowa, dawna królewszczyzna, należąca do starostwa Łomazy. Mieszkało tu kilkanaście rodzin Tatarów, . którym w nagrodę służby wojskowej dano tu folwarczki. Główną część ludności stanowią wieśniacy Rusini. Wś urządzona kolonialnie, ciągnie się 4 wiorsty wzdłuż drogi wysadzonej drzewami. Fol. lit. A rozl. w 1873 r. mr. 523 gr. or. i ogr. mr. 332, łąk mr. 118, past. mr. 62, nieuż. mr, 11; bud. mur. 1, z drzewa 12. Wś O. Królewski lit. A os. 12, z gr. mr. 267. Fol. O. lit. B rozl. mr, 216 gr. or. i ogr. mr, 155, łąk mr. 34, past. mr. 15, lasu mr. 2, nieuż. mr. 10; bud. z drz. 14. Wś O. Królewski lit. B C D os. 6, z gr. mr. 61. 2. O. Książęcy al. Radziwiłowski, fol. i wś, pow. bielski, gm. Sidorki, par. obrz. wsch, Ortel Książęcy, odl. o 1 w. od O. Królewskiego w stronie płn. zach. , po za rzeką Zielawą, na której są trzy mosty; ma cerkiew drewnianą pounicką, 10 dm. , 147 mk. , ziemi 1132 mr. W 1827 r. było tu 3 dm. , 29 mk. Cerkiew i parafia erekcyi niewiadomej, lecz 1626 r. przez dziedziców wsi Kulikowskich ponowionej. Ortelsburg niem. , ob. Szczytno. Ortowice, niem. Ortomitz, wś nad rz. Birawką, pow. kozielski, par. kat. Koźle Stare, szkoła katol. w miejscu. Młyn wodny, smolarnia, papiernia. W 1842 r. 74 dm. , 728 mk. 38 ewang. . Do O. należą Stara Kuźnia i Korzanek. Kuźnica żelazna. Otyńce, rus. Ortynyczi, wś, pow. Sambor ski, 21 klm. na płd, wsch. od Sambora, 4 klm. na płd. zach. od sądu pow. i urz. poczt. w Łą ce, 6 klm. od st. kol. Dublany. Na płn. zach. leżą Tatary, na płd. wsch. Łąka, na w8ch. Do rożów, na płd. Byków, na zach. Prusy. Wieś leży w dorzeczu Dniestru za pośrednictwem Bystrzycy, wchodzącej od zach. z Prus, a pły nącej na wschód do Dorożowa. W dolinie rze ki leżą zabudowania, zbliżone bardziej do gra nicy zachodniej. Na płn. od nich pastwisko Zagumienne Wzdłuż granicy południowej idzie kolej naddniestrzańska. O. tworzą jedne gminę katastralną z Bykowem. W 1880 r. było 376 mk. w gminie, 7 na obsz. dwor. 2 rz. kat. . Par. rz. kat. w Dublanach, gr. kat. w Bykowie. We wsi cerkiew i szkoła filialna. D. 26 listopada 1538 r. potwierdza Zygmunt I akt naznaczonych przez niego komisarzy, któ rym oznajmują, iż na podstawie poprzednich dekretów królewskich wymierzyli cztery dworzyszcza we wsi królewskiej Ortynice i tako we szlachcie tam osiadłej jako dziedziczne przyznali, resztę zaś wsi starostwu Sambor skiemu oddali Dodatek mies. do Gaz. Lwow. , 1872, t. I, str. 163. Lu. Dz. Ortysza al. Artysza, strumień, wspominany w dokum, i przywilejach Lwowa t. V, 503. Orunia, właściwie Orania, 1710 Oruń, niem. Ohra, dok. Dy Ore, w narzeczu ludowem Die Aur, pewnie największa wś w Prusach zachodnich, pow. gdański, między Orania, Motławą i Radunią, o 4 klm. na płd. od Gdańska. Ciągnie się od Szotlandu aż do ś. Wojciecha. Należą do tej wsi różne wybud. i kolonie, mianowicie Hoppenkrug, Nobiskrug, Krams, Nonnenhof, Niederfeld, Orunia nad Motławą, Orunia nad Starą Radunią, Orunia nad szosą, Orszulin Orszulin Orszanka Orszymowo Ortasów Ortatowa Ortel Ortelsburg Ortowice Ortysza Orunia