skiej i licząca 1, 903 wiernych, rozciąga się na dwie gubernie orenburską i ufińską. W Ufie znajduje się kaplica drewniana, O. połączony jest z siecią dróg żel. ros. za pośrednictwem t. n. dr. żel orenburskiej, długiej 508 w. i łączącej się z dr. żel. morszańskosyzrańską na st. Batraki. Ważniejsze stacye tej drogi, poczynając od o. , są NowoSiergiejewskaja, Soroczynskaja, Buzułuk, Maryczewka, Samara i Bezenczuk. Orenburski powiat ma na przestrzeni 326655 w. kw. w tem ziemi uprawnej 1124205, łąk 234424, lasów 666307 dzies. , 253, 323 mk. , trudniących się rolnictwem. Powierzchnia górzysta i stepowa, grunt w części gliniasty, w części zaś czarnoziem żyzny; zraszają rz. Sakmara, Ika i dopł. Biełoj. Orenburską gubernia, graniczy na płn. z gub. permską na wsch. z tobolską, na płd, i płd. wsch. z ziemią Kirgizów orenburskich, na zach. z gub. astrachańską, samarską i ufińską. Zajmuje przestrzeni 168155 w. kw. i ma 900547 mk. , po większej części Baszkirów i Kirgizów, trudniących się głównie rolnictwem i hodowlą bydła a drugorzędnie górnictwem. Podług kalendarza Hurlanda w 1879 r. było w gub. 880 żydów. Pasmo gór uralskich dzieli gub. na dwie części zachodnią i zauralską, które ze względu na kierunek rzek przez nie płynących, należą pierwsze do zlewiska m. Kaspijskiego, drugie zaś Lodowatego. Powierzchnia jest przeważnie górzysta. Od głównego pasma gór Uralskich oddziela się na zachód szereg wyniosłości, Ogólnym Syrtem Obszczyj Syrtj zwany. Liczne rzeki, przerzynające gubernią, dadzą się odnieść do trzech dorzeczy na zachodzie rz. Białej Biełaja, dopływu Kamy, w środku Uralu i Jaiku, na wschodzie zaś Toboli. Jezior małych jest bardzo znaczna liczba około 1500, woda w nich po większej części jest słona i gorzka. Północna część gubernii, głównie miejscowości górzyste, jest pokryta lasami, południowe zaś części są bezleśne. Lasy w ogóle zajmują 13 ogólnej przestrzeni. Drzewa owocowe rosną tu z trudnością, stąd ogrody należą do rzeczy zbytkowych. Grunt z niewielkiemi wyjątkami przedstawia w ogóle stepy piaszczyste, zdatne więcej do hodowli bydła, jakkolwiek zboże wszelkiego rodzaju rośnie obficie, a ogrodowizny, oprócz części północnej, dobrze się udają. Skład geognostyczny rozmaity, przeważają głównie utwory krystaliczne, formacye zaś są sylurska, dewońska, węglowa, permska, jurajska, kredowa i trzeciorzędna. Z rzeczy kopalnych znajdują się między innemi żelazo, miedź, złoto, siarka, węgiel kamienny, tudzież w wielkiej ilości sól kuchenna. Klimat w ogóle stały; upały jednak i mrozy do znacznej dochodzą wysokości, bo do 30 i więcej stopni R. O przemyśle nie ma dokładnych danych. Handel znaczny, mianowicie surowemi płodami i zbożem z Azyą, skórami, łojem i szerścią do Rosyi W 1862 r. oceniono wywóz na 2600000 rs. , przywóz zaś na 3800000 rs. Miejscowość zdawna zajmowali koczujący Kirgizi i inne na rody stepowe azyatyckie. Baszkirzy przyjęli poddaństwo rosyjskie w 1557 r. , częste wszak że zaburzenia i grabieże przez nich popełniane oraz napady Kirgizów, skłoniły rząd do pobu dowania warownej linii pogranicznej, którą wznosili głównie Kiryłow, Tatiszczew i Nieplujew w latach 1730 do 60 i później. Gubernia ustanowiona w 1744 r. , rozdzieloną zosta ła w 1865 r. na dwie ufińską i orenburską. Obecnie gub. orenburską pod względem administracyjnym dzieli się na 5 powiatów oren burski, Czelabiński, orski, troicki i wierchnieuralski. Opis Czeremszańskiego Opisanie orenb. gub. 1859 r. . Okręg wojenny oren burski obejmuje gub. orenburską i ufińską; okręgi obłasti uralski i turgajski i ziemię Kirgizów Bukiejewskie Hordy, w ogóle 1, 123, 929 w. kw. J. Krz. Orendin, potok, dopływ Jabłonki, w pow. turczańskim. Ob. Jabłonka III, 343. Orenice, w dok. Orynyce i Orynycze major. , wś i fol. nad rz. Moszczenicą Maliną, w pobliżu jej ujścia do Bzury, pow. łęczycki, gm. Piątek, par. Oszkowice, odl. od Łęczycy 21 w. Wś ma 12 dm. , 164 mk. , fol. 5 dm. , 63 mk. Według Lib. Ben. Łask. II, 423 ludność dawała dziesięcinę plebanowi w Gieczu, swemu zaś tylko kolędę. Według regestrów pobor, z 1576 r. siedziała tu drobna szlachta Mikołaj Pasek 1 łan, Jakób Rogaski l 1 2 łana, 1 łan pusty, 2 ogrod. , Kasper Wolski 1 2 łana pust. , Mateusz Oryński 1 1 2 łana, 2 ogrod. , 1 łan karczemny, 1 2 łanu pust. , Wawrzyniec Oryński al. Biesiekierski 1 łan, 2 ogrod. , Jan, Mikołaj i Bartłomiej Oryńscy 1 łan, 2 ogrod. , karczma, Pawiński, Wielkop. II, 101, 102. Obecnie fol. O. rozl. w 1882 r. mr. 1037 gr. or. i ogr. mr. 607, łąk mr. 232, pastw. mr. 155, nieużyt. mr. 43; bud. mur. 4, z drzewa 8; pokłady torfu. Wś 0. os. 28, z gr. mr. 120. Br. Ch dreny, mylnie podane VII, 249 w opisie Nowogrodu Wołyńskiego za Orepy ob. . Orepy, wś, pow. nowogradwołyński, gm. kijaniecka, mają 225 dusz włośc, ziemi włośc. 739 dzies. , ziemi dworskiej 399 dzies. Kap. katol. par. zwiahelskiej. Na polach Orepowskich kilka jest kurhanów z czasów wojen kozackich, przy rozkopywaniu jednego z nich przed kilku laty znaleziono półmiski z cyny angielskiej z literami J, X. L. Jerzy ks. Lu bomirski. O. należały do dóbr zwiahelskich Lubomirskich, od tych przeszły na Uwarowych. Sprzedane Wolskim, następnie Łapiń skim, do których dziś należą. L. R.

Orendin

Orendin

Orenice

Orepy