Opy dowań wiejskich na praw. brzegu Wisłoku, na wzgórzu 335 mt. , w obrębie wsi Zaborowa, pow. rzeszowski. Na Kummersberga mapie Galicyi sekcya 19 i w Topographisches PostLexicon Wien, 1881 czytamy Opuszka, na spec. mapie mon. austr. węg. zone 6, col. 25 znajdujemy właściwą nazwę Łopuszka. Br. G. Opypy, wś i fol. , pow. błoński, gm. Młochów, par. Brwinów. Leży na północwschód od Grodziska, st. dr. żel. warsz. wied. , odl. 13 j w. od Błonia, ma 141 mk. W 1827 r. było tu 17 dm. , 156 mk. Fol. O. z wsiami Opypy. Nowa Wieś i Polesie, rozl. mr. 638 gr. or. i ogr. mr. 416, łąk mr. 50, pastw. mr. 55, lasu mr. 102, nieużyt. mr. 15; bud. mur. 2, z drzewa 9; las nieurządzony. Wś O. os. 13, z gr. mr. 44, wś Nowa Wieś os. 19, z gr. mr. 358, wś Polesie os. 12, z gr. mr. 206. Br. Oh. Orabniki, wś, pow. prużański, przy drodze z Pruźany do W. Sioła. Oracika al. Oratzika, grupa zabudowań w obr. gm. Czokanestie, pow. kimpoluński. Oracze 1. niem. Hinterdorf, 1378 r. Hintderdorf, wś, pow. prądnicki, par. kat. Głogowa Górna. W 1842 r. 62 dm. , 447 mk. katol. 2. O. , niem. Oratsche, wś, pow. prądnicki, par. kat. Nowe Strzelce. W 1842 r. 52 dra. , 548 mk. katol. Młyn wodny. 3. O. , przedmieście Krapkowic, pow. opolski. 4. O. , niem. Oratsche, wś, pow. toszyckogliwicki, par. Toszek. W 1842 r. 31 dm. , 160 mk. katol. Łomy wapienia. Do O. należy os. Brzezina. Oracie, wś na Mazurach, pow. łecki, st. poczt. Ełk, tworzy jedną całość ze wsią Żmujdziny Żamejty. J. K. S. Oraczew 1. w dok. Oraczewo, wś, fol. , pow. łęczycki, gm. i par. Witonia, odl. od Łęczycy 7 w. , ma 16 dm. , 287 mk. W XVI w. Łask. , Lib. Ben, II, 488 łany folwarczne dawały dziesięcinę kościołowi w Witoni, kmiece zaś kustodyi przy kolegiacie w Łęczycy. Według regestr. pobor. z 1576 r. wś O. była własnością Jana Szamowskiego, kaszt. brzezińskiego, miała 3 1 3 łanów, 5 zagrd. 1 karczmę, 1 rzem. i 10 kolon. Pawiński, Wielkop. II, 86. Obecnie fol. O. rozl. mr. 491 gr. or. i ogr. mr. 424, łąk mr. 35, pastw. mr. 9, nieuż. mr, 23; bud. mur. 12, z drzewa 2; płodozmian 4 polowy. Wś O. os. 28, z gr. mr. 94. 2. O. , w dok. Oraczow, wś i os. kś. przy błotach Okoń, Bączywe, Przypusta, Staw, pow. sieradzki, gm. Wróblew, par. Oharłupia Wielka, odl. od Sieradza 12 w. Kol. ma 77 dm. , 540 mk. ; os. leś. 1 dm. Według Lib. Ben. Łask była to wś arcybiskupia, w której sołtysi ze swych łanów dawali w miejsce dziesięciny po 18 gr. kościołowi paraf. w Charłupi a kmiecie plebanowi meszne i kolędę po korcu owsa i żyta z łanu, zaś na stół arcybiskupi daniny zbożowe maldratae. Według regestr. pobor. z 1511 1518 r. wś O. miała 7 łanów Pawiński Wielkop. II, 220. Br. Ch. Oradówka, wś nad Udyczem Hadyczem dopł. Bohu, pow. humański, okr. pol. i par. Humań, gmina Oradówka, 149 dm. , 827 mk. prawosł. , 22 kat, 36 żydów; 2213 dzies. ziemi. Cerkiew par. drewniana pod w. św. Dymitra, wzniesiona w 1754 r. St. poczt. między Humaniem o 18 w. a Krasnopółką o 20 w. . Była tu kap. kat par. Humań, Własność Zapolskich i Gośniewskiego. Oraków, grupa domów w Jabłonicy Ruskiej, pow. dobromilski. Oraliszki 1. zaśc. , pow. wileński, w 3 okr. pol. , gm. Giedrojcie, okr. wiejski Dubinki, o 18 w. od gminy a 26 w. od Wilna, 1 dm. , 4 mk, katol. 2 duszo rewiz. ; należy do dóbr Dubinki, hr. Tyszkiewicza. 2. O. , fol. szl. , tamże, o 25 wiorst od Wilna, 1 dm. , 7 mk. katol. 3. O. , zaśc. szl. nad jez. Gołosze, pow. wileński, w 3 okr. pol. , o 52 w. od Wilna, 1 dm. , 9 mk. katol. Oran, O. horod, ob. Orane, Oran, al. Urań, folw. na obsz. dwor. Balic, pow. mościski. Orańce, wś, pow. wołkowyski, okr. pol. rosski, o 18 w. od Rosi, o 12 od Wołkowyska a 75 od Grodna. Jest tu zarząd gminy wilczukowskiej. Orane, wś na lew. wyniosłym brzegu. Teterowa, pow. radomyski, o 120 w. od Radomyśla a 80 w. od Kijowa, pomiędzy Przyborskiem o 7 w. a Hornostajpolem o 10 w. , dawniej w włości zoryńskiej, ma 600 mk. pł. ob. W 1783 r. było w par. orańskiej 840 dusz. Cerkiew paraf. drewniana pod w. św. Jana Bohosłowa, wzniesiona około 1720 r. Wś ta założona została po 1540 r. przez osadczego Chomca, z ręki Iwana Hornostaja, podskarbiego w. ks, lit. , dzierżawcy dóbr Kozarowicze, i od orania na karczunkach obrazowo Oranem nazwana ob. Kozarowicze, t. IV 538. O dawności osady świadczy wysoka mogiła w pobliżu wsi, niezwykłego kształtu podłużnego, oraz horodyszcze, o 2 w. niżej z biegiem rzeki od dzisiejszej wsi, mające 30 saż. długości a 20 szerokości, otoczone głębokim rowem, łączącym się z 2 stron z Teterowem. Podług podania grodek ten służył niegdyś za warowny zamek istniejącego niegdyś mta Oranu, i był zburzony przez Tatarów. Obecnie w tem miejscu rośnie młodociany las, rowy zaś są w części zasypane ziemią; znajdują się jednak tutaj cegły i monety miedziane. Niedawno znaleziono tu ostrogi srebrne z żelaznemi kółkami. Do 795 r. O. wraz ze wszystkiemi wsiami stanowiącemi parafię orańską, należało do dóbr metropolitalnych. W wizyt. J. B. Kamieńskiego, komisarza generalnego dóbr metrop. ukraińskich i poleskich, z 1757 r. czytamy Czynię wia

Opypy

Opy

Opypy

Orabniki

Oracika

Oracze

Oracie

Oraczew

Oradówka

Oraków

Oraliszki

Oran

Orańce

Orane