święcony w 4 lata później pod tyt. Niepokalanego poczęcia N. M. Panny, św. Stanisława, św. Katarzyny i św. Jadwigi. Te dwa kościoły istniały jeszcze w r. 1640; nabożeństwo przeniesiono do nowego; było w nim 5 ołtarzy, a bractwo Anioła stróża zaprowadzonem zostało w r. 1658. Założyciel nowego kościoła uposażył także szpital dla 7 ubogich. Obecnie par. O. ma 877 dusz. W 1505 r. należało O. częściowo do Jana Gajewskiego i Wojciecha Oporowskiego, od których je nabył Wojciech Pierwosiecki. W 1507 r. posiadał tam jeszcze pewną część Feliks Oporowski; r. 1536 przeszło O. w ręce Sebastyana śmigielskiego, który je puścił w zastaw Andrzejowi Kurchowskiemu. W 1580 r. są właścicielami częściowymi Mikołaj Śmigielski i Stanisław z Wierzbna Rydzyński; około r. 1793 nabył Lubonię z Oporowem, Oporówkiem i Grabowcem Wojciech Morawski od Korduli z Gorzeńskich Turniny, stolnikowej kaliskiej; O. należało wówczas do pow. kościańskiego wojew. poznańskiego. Wieś O. ma 21 dm. z 165 mk. i tworzy okr. wiejski z Kałowem, osadą o 2 dm. z 13 mk. W ogóle jest w okręgu 171 katol. i 7 prot. Dominium O. ma 10 dm. i 160 mk. ; obszaru, wraz z fol. Oporówko i Grabowiec i leśnictwem Nadolnik, ma 1198, 46 ha 82719 roli, 33, 33 łąk, 43, 97 pastw. , 255, 07 lasu, 38, 90 nieużyt. ; czyst. doch. grunt. 16, 469 mrk. ; cegielnia, chów bydła szwajcarskiego i owiec negretti; właścicielką jest Róża Morawska. W skład okręgu domin. wchodzi fol. Grabowiec z 4 dm. i 61 mk. Ogólna liczba mieszkańców składa się 220 katol. i jednego protestanta. 2. O. , niem. Opporowo, wś, dominium i okr. domin. , pow. szamotulski, między Ostrorogiem i Wronkami, par. Ostroróg, poczta i st. dr. żel. Wronki, o 5 klm. Wieś stanowi odrębną gminę z 6 dm. i 62 mk. , 33 katol. i 29 prot. Domin. ma 15 dm. i 278 mk. , obszaru, łącznie z fol. Bobulczyn i Zapust, 759, 84 ha; t. j. 679, 75 roli, 58, 16 łąk, 1, 12 pastw. i 20, 81 nieużyt. ; cz. doch. grunt. 11967 mrk. , gorzelnia, cegielnia, chów bydła. Między r. 1544 i 1582 było O. własnością Oporowskich h. Abdank, według regestr. pob. z 1580 r. wś miała 4 łany, 6 zagród, 1 komor. i 1 łan pusty Pawiński, Wielkop. , t. I, 23; około 1793 r. Adama Kwileckiego, a obecnie Mieczysława hr. Kwileckiego. Tutejsza owczarnia cienkowełnistych owiec, założona w 1863 r. , otrzymała na wystawie wiedeńskiej pierwszy medal za postęp. W skład okręgu domin. wchodzi Bobulczyn z 7 dm. i 113 mk. ; cały okręg liczy 391 mk. , 385 kat. i 6 prot. Wykopaliska tutejsze znajdują się w zbiorach poznańskiego Tow. Prz. Nauk. 3. O. , niem. Opporowo, fol. domin. , pow. szubiński, na praw. brzegu Noteci, o 3 klm. na płn. zachód od Łabiszyna, należy do klucza łabiszyńskiego, par. i poczta w Łabiszynie, st. dr. żel. w Chmielnikach o 16 klm. ; obszaru 427, 30 ha, t. j. 335, 63 roli, 43, 49 łąk, 9, 35 pastw 19, 89 lasu, 17, 88 nieużyt. i 1, 06 wody, W r 1330 sprzedają Lewna, Przecława i Świętosława O. komesowi Świętosławowi, bratu Macieja, kiskupa włocławskiego. Według regestr, pobor. z 1583 r. O. miało 1 łan sołtysi i 8 1 2 łanów kmiecych Pawiński, Wielkop I, 258. Przed 1793 r. należało O. do pow. bydgoskiego. E. Cal. Oporzec al. Opór, rus. Oporec, wś, pow. stryjski, 72 klm. na płd. zach. od Stryja, 36 klm. od sądu pow. w Skolem, urząd poczt. w miejscu. Na płn. zach. , płn. i płn. wsch, leży Ławoczne, na wsch. Chanczowanie, płd. część obszaru wciska się rozwartym klinem w królestwo węgierskie. Wś leży w dorzeczu Dniestru, za pośrednictwem Oporu. Płynie on przez płn. część obszaru, zrazu od zach. na wsch. a potem na płn. wsch. do Ławocznego i przyjmuje w obrębie wsi liczne dopływy, zwłaszcza z praw. brz. , z których najznaczniejszy pot. Podolinczy, powstający na płd. , na granicy, a płynący na płn, i zasilony licznymi małymi strugami. Na granicy węgierskiej wznoszą się na płd. zach. Jawornik Wielki do 1123 mt. znak triang, Horbok do 1061 mt. . Wysoki Tin do 1014 mt. , a na płd. wsch. Beskid do 901 mt. na płd. , 939 mt. na płn. Na płn. od Wysokiego Tinu wznosi się Kiczera do 998 mt. , a dalej na płn. lesiste wzgórze Pisarówki. W stronie wschod. leży na granicy las Strachowiec. Zabudowania wiejskie rozłożyły się w dolinie Oporu i pot. Podolinczy. Własn. więk. hr. Kinsky ego ma roli or. 10, łąk i ogr. 6, pastw. 3, lasu 719; wł. mn. roli or. 1681, łąk i ogr. 310, pastw. 4971, lasu 92 mr. Gleba mokra i przeważnie kamienista, klimat ostry. Już w drugiej połowie września nastają przymrozki. Pola zasiewa się po większej części owsem, a w części jęczmieniem. Oziminy tu nie znają. Jare żyto udaje się słabo, a jara pszenica dojrzewa tylko wyjątkowo w gorące lata. W r. 1880 było 610 mk. w gminie, między nimi 7 obrz. rzym. kat. Ludność należy do górskiego rodu Tucholców. Par. rzym. kat. w Skolem, gr. kat. w miejscu, dek, skolski, archidyec. lwowska. We wsi jest cerkiew pod wezw. św. Michała. Wystawiła ją gromada swym kosztem, z miękiego drzewa w r. 1842. Jest tu także szkoła etat. jednokl. Dokumentem wydanym w Ostrogu w 1591 r. dnia 30 sierpnia, pozwała Konstantyn ks. Ostrogski, woj. kijowski, marszałek ziemi wołyńskiej, starosta włodzimierski, pan na Tarnawce, Rożnowie, Tuchlej i t. d. , założyć wieś Opór. Oryginał tego dokumentu znajduje się w bibliotece kapituły

Oporzec

Oporzec