123, łąk mr. 36, past. mr. 9, nieuż. mr. 16, razem mr. 184; bud. z drz. 7; las nieurządzony. Oprócz powyższej rozległości w r. 1884 od dóbr O. odłączono fol. Wymysłów, rozl. mr. 361 i os. młyn. Soszyn, rozl. mr. 38. Wś O. os. 16, z gr. mr. 347; wś Wilcza Wola os. 12, z grun. mr. 269. Br. Ch. Omięciny, wś, pow. płoński, gm. Szumlin, par. Joniec, odl. o 14 w. od Płońska, ma 10 dm. , 155 mk. Fol. i wś O. rozl. mr 607 gr. or. i ogr. mr. 371, łąk mr. 12, past. mr. 8, wody mr. 2, lasu mr. 203, zarośli mr. 1, nieuż. mr. 9; bud. mur. 1, z drz. 15; las nieurządzony; cegielnia. Wś O. os. 9, z gr. mr. 10. Br, Ch. Omięciny, niem. Charlottenhuette, huta szklana, pow. ostrzeszowski, o 5 klm. na płn. zach. od Ostrzeszowa, par. , poczta i st. dr. żel. Ostrzeszów, okr. domin. w Olszynie. Ma 12 dm. i 74 mk. W r. 1845 stanowiły O. i Charlottenhuette odrębne jeszcze osady. Omirowka Homerówka, ob. Olchowczyk. Omity, ob. Onut al. Onuty. Omneha, szczyt lesisty w Karpatach wsch. , w dziale dukielskoskolskim, wznosi się w płn. wsch. stronie wsi Koziowy, w pow. stryjskim, pod 48 57 21 płn. szer. g. a 45 5 wsch. dłg. g. F. , do wysokości 1068 m. npm. Las po płn. zach. stronie zowie się Zełene Zielony, w nim szczyt 976 mt. wysoki. Stoki płn. zach. opadają nader stromo do doliny rzeki Orawy; od płd. zach. płynie pot. Bacheński, a od płn. Chominiec na płn. zach. do Orawy, a Kobylec na płd. wsch. do Oporu. Ob. Kreminny, Kobylec, Koziowa; por. też Omucha, Omniszewka, rzeczka w pow. borysowskim, pierwszy lewy dopł. Wilii, zaczyna się w okolicy wsi Omniszewo i tu ma młyn; płynie lasami w kierunku płn. zach. około wsi Zasowie, Horełe, Brazinowszczyzna, Łonwa, Zadorje; dalej, zasiliwszy się z pr. strony bezimienną rzką, płynie około fol. Wilejki, wsi Gamówki, Mociejewo, Juryłowo i o 1 w. poniżej Drogomicz uchodzi do Wilii naprzeciw fol. Milcza. Dług. 17 w. Na wiosnę spławiają po niej drzewo do Wilii z lasów okolicznych. Omniszewo al. Omniszew, wś i dobra nad rzką Omniszewką, pow. borysowski, przy gościńcu wiodącym z Łohojska, przez Pleszczenice, Okołowo, do mka Dokszyc, w 2 okr. pol. łohojskim, par. kat. okołowska. Do 1866 r. był tu kościół filialny, fundacyi Józefa Marcelego Korsaka i matki jego Anieli z Bajkowskich z 1795 r. , z kaplicą w Hropieniach. Świątynia z drzewa pobudowana, posiadała zapis fundatorów w ilości 111 rubli i rocznego zsepu czyli annuaty na rzecz księdza 10 beczek zboża. Zapis ten przeszedł w 1844 r. do skarbu a duchowny otrzymał pensyą. Parafią, posiadającą 1662 wiernych, zaliczono wtedy do 5 klasy, a później zamieniono na filią, od 1866 r. zaś pozostało tylko miano kaplicy cmentar nej, do kościoła okołowskiego należącej. O. był niegdyś własnością Zenowiczów, później Abramowiczów. W 1618 r. Michał Abramo wicz, wwoda smoleński, sprzedaje O. Janowi Burbie, miecznikowi żmujdzkiemn; w 1683 r. w drodze kupna O. staje się własnością Ale ksandra Białozora, chorążego litew. , za 160000 złp. W 1686 r. Białozor Krzysztof zapisuje O. testamentem bratu swemu. W 1725 r. Mateusz Piotr i Anna z Ogińskich Białozorowie, starostowie kiernowscy, puszczają O. w za staw Karolowi Bajkowskiemu, podczaszemu mścisławskiemu. Ksiądz Adam Białozor, ka nonik wileński, w 1750 r. odprzedaje O. Mar celemu i Joannie z Korsaków Bajkowskim. Później O. był we władaniu Korsaków a od tych w 1ej połowie XIX stulecia prze szedł do rodziny polskiej Felkerzambów i do tychczas pozostaje w ich posiadaniu. Za pod daństwa dominium O. składały 2 folwarki, 2 wsi zamieszkałych przez 389 włościan płci męs. podług spisów rewizyi 1834 r. . Wieś ma 8 osad pełnonadziałowych; dobra, wraz z fol. Czupry, 3099 dzies. Dwa młyny i propinacya dają około 300 rubli. Miejscowość wzgórkowata, lesista, ku północy pochylona, grunta mierne. A. Jel. Omnówka, zaśc. pryw. , pow. dzisieński, w 1 okr. pol. , o 14 w. od Dzisny, 2 dm. , 8 mk. Omole, fol. , pow. maryampolski, gm. Aleksota, par. Godlewo, odl. od Maryampola 47 w. , 1 dm, 7 mk. W 1827 r. było 4 dm. , 31 mk. Omole żmujdzkie Amola, dwór pryw. nad rzką Omołą, pow. szawelski, o 13 w. od Szawel a 2 w. od mka Kroże. W 1859 r. był tu 1 dm, 17 mk, gorzelnia i wiatrak; gleba urodzajna. St. dr. żel. lipaworomeńskiej, między Kurszanami o 11 w. a Szawlami o 13 w. , o 61 w. od st. Możejki a 33 w. od Eadziwiliszek. Omoszadło, miejscowość w Prusach wschodnich. Jan V. Helmstadt, wójt piski, nadał Stanisławowi Danowskiemu i jego przyjaciołom Janowi i Wojtkowi r. 1479 ostrów Omoszadło, o którem dziś nie wiemy, gdzie leżał. Omowża u W. Pola, właściwie Embach estoń. Emma Jöggi i Unna Jöggi, zwana też Ambeką, rzeka w gub. inflanckiej, bierze początek w okr. dorpackim pod nazwą Małego al. Górnego Embachu, odgranicza okr. dorpacki od parnawskiego i pod tak zwanym Długim Mostem, na drodze z Dorpatu do Pelina, oraz górą Woro wpada do jez. Wirzjaerw, którego jest najważniejszym dopływem. Powstaje ona z połączenia kilku rzeczek w okr. dorpackim, mianowicie z t. z. Strumienia macierzystego Mutterquelle, wypływającego w par. Odenpae i przchodzącego przez jez. Rebbasti i Rusa; rzeczki Korwa, wypływającej z jez. Tobbra Omięciny Omięciny Omirowka Omity Omneha Omniszewka Omniszewo Omnówka Omole Omoszadło Omowża