Przed 25 laty rozpoczęto tu uprawę świerka. Pod względem geologicznym zasługuje na uwagę kaolin, czyli porcelanka pośledniejszego gatunku, znajdujący się tu w większej ilości. Jest on ciemno zabarwiony, lecz bieleje pod działaniem ognia. Na pokładach kaolinu olejowskiego polega byt 4 fabryk naczvń fajansowych i kamiennych Steingut w Lubyczy, Potyliczu, Siedliskach i Glińsku. W r. 1880 było 1285 mk. w gm. , 328 na obrz. dwor. , między nimi 607 obrz. rz. kat. , 964 gr. kat. , 41 wyzn. mojżesz. Umiejących czytać było 341. Par. rz. kat. w miejscu, dek. złoczowski, archidyec. lwowska. Parafią tę, a raczej kapolanią, założył i uposażył w r. 1758 Stefan Błędowski, regimentarz. W r. 1848 powiększył fundusz Michał hr Starzeński i zbudował kościół pod wezw. św. Michała Archanioła, konsekracya odbyła się w r. 1864. Kościół wznosi się w płd. wsch. stronie na wzgórzu. Naprzeciw drzwi kościelnych wkopany jest w ziemię krzyż kamienny, z ruskim nieczytelnym napisem, pochodzący podobno z XVII w. I gt; o par. należą Bercmowce, Białokiernica, Bzowica, Harbuzów, Hukałowco, Łopuszany, Manajów i Moniłówka. Par. gr. kat. w miejscu, dek. Zborowski. Należy do niej Białokiernica. We wsi są dwie cerkwie murowana pod wezw. św. Mikołaja, i mniejsza drewniana. Jest tu szkoła etat. jednokl. , założona w r. 1858, z językiem wykładowym polskim i ruskim. Do szkoły należy ogród obejmujący 28, 77 ha. , w którym założono szkółkę drzew owocowych i pasiekę. W r. 1884 chodziło 114 dzieci na 260 obowiązanych do nauki szkolnej. W szkole tej zaprowadzono kurs rolniczy dla starszej młodzieży. Według obliczeń z r. 1880 było w gm. 188 koni, 351 sztuk bydła, 2, 500 owiec, 158 sztuk trzody chlewnej, a we dworze 100 koni, 206 sztuk bydła, 1448 owiec, 34 sztuk trzody chlewnej. Sieją tu przeważnie żyto i pszenicę; dwór uprawia także chmiel na przestrzeni 2 5 morga. Włościanie zaczynają naśladować wzorowe gospodarstwo dworskie, przechodzą zwolna do gospodarstwa płodozmiennego, a niektórzy używają lepszych narzędzi rolniczych. Sadownictwo podupadło w ostatnich czasach. Pomyślnie natomiast rozwija się pszczelnictwo. Na uwagę zasługuje pasieka leśna, t. zw. Bałaszówka, znajdująca się w płn. stronie wsi. Wspominana jest ona w dawnych dokumentach za czasów dziedzictwa Sobieskich, a obecnie należy do największych w państwie olejowskiem. Z zakładów przemysłowych znajdują się w O. olejarnia, wapniarka i młyn przy stawku, utworzonym przez Łopuszankę. Dawniej istniała tu fabryka fajansów, ale podupadła. Z rzemieślników jest po kilku kowali, stelmachów, szewców, mularzy i tkaczy. Ci ostatni wyrabiają piękne i trwałe werety kolorowe. Gmi na posiada kasę pożyczkową z kapitałem 404 zł. w. a. Właściciel O. Kazimierz hr. Wodzicki, znany ornitolog, otacza szczególniejszą opicką zwierzynę leśną, a niemniej ptactwo błotne i polne, dla utrzymania kuropatw i przepiórek pozakładał remizy, t. j. miejsca okopane wśród pól, zarosłe małcmi krzakami. Każdego roku w jesieni łowią siecią po 150 par przepiórek i 50 par kuropatw, które w oso bnym budynku bywają karmione przez całą zimę, a z wiosną rozwożone na pola do remiz. Według podań miejscowych był O. niegdyś miasteczkiem. W płn. stronie wsi leżą grunta orne, zwano Na sklepach, na których od kryto ślady piwnic sklepionych. W stronie wsch. , na wyniosłem wzgórzu, na t. zw. Slepakowcj górze, znajduje się okop, według po dania ślad dawnego zamku. O. należał dawniej do dóbr Sobieskiego, a w okolicy tutejszej po lował Jan III na wiosnę r. 1682 w czasie ob jazdu dóbr swoich ob. Listy Jana Sobieskie go do żony Maryi Kazimiery, wyd. Helcel, Kraków, 1860, str. 341. Lu. Dz. Olejowa 1. Królewska al. Korolówka, wś, pow. horodeński, nad. pot. bez nazwiska, do pływem Dniestru. Granice; od wsch. Dubki, Siemakowce, od zach. Czortowiec i Harasymów, półn. Semenówka i Olchowiec, od południa Olejowa Korniów, którą tylko potok dzieli od O. Obszar pos. wiek. 278, włośc. 767 mr. ; ludn. rz. kat. 126, pow. Czernelica o 10 klm. , gr. kat. 611, par. w miejscu, z fil. Olejowa Szlachecka czyli Korniów 312, Raszków 501 gr. kat. , dek. Horodenka. Szkoła etat o 1 naucz. Właść. pos. wiek. Władysław i Leokadya Wiolowiejscy. 2. O. Szlachecka al. Korniótów, wś, pow. horodeński, oddzielona tylko potokiem od O. Królewskiej, graniczy na płd. z Raszkowem i Tyszkowcami. Obszar dwor. 927, włośc. 1566 mr. Właśc. pos. więk. Feliks Bogdanowicz. Olejowe pole, ob. Iłowe pole. Olek. os. , pow. wieluński, gm. Galewice, par. Cieszęcin, odl. od Wielunia w. 29; 1 dm. , 5 mk. Olek 1. niem. Ollek os. , karcz. i folw. do Żurozyna, pow. szubiński, o 4 klm. na półn. zachód od Rynarzowa, par. Samoklęski, st. poczt. w Rynarzewie; 3 dm. i 21 mk. 2. O. , 08. młyn. nad rz. Ołoboczką, pow. odolanowski, o 7 klm. na wschód od Ostrowa, par. Wysock; 1 dm. , 10 mk. rz. katol. W nowszych Skorowidzach rządowych nie wykazany. E. C. Olek, fol. i młyn wodny nad rz. Pratwa, należy do Omiechowa, pow. kluczboraki. Olekowce, w spisie urzęd. gminy prawdopodobnie Oleszkowce wś włośc. , pow. lidzki, w 4 okr. pol. , gm. Wasiliszki, okr. wiejski

Olejowa

Olejowa