czerwca Stanisław August powracając z podróży do Kaniowa, w towarzystwie Dłuskiego, podkomorzego lubelskiego, i Popiela, kasztela na sandomierskiego, przybył do O. , należącego wtedy do Wybranowskiogo, skarbnika lubel skiego, gdzie wstąpił do domku umyślnie na przyjęcie dostojnego gościa zbudowanego, po nieważ dwór byt nieco opodal. Tam podzięko wawszy gospodarstwu za przygotowanie dla siebie śniadanie, a mianowicie za dobre utrzy manie dróg, kontynuował swą podróż przy biciu z armat Naruszewicz Dyaryusz podró ży. Miejsce to, gdzie stał ów domek umyśl nie zbudowany, dotąd ukazują miejscowi, wśród dębów rosnących na podgórzu. W 1656 r. Rakoczy, ks. siedmiogrodzki, spiesząc z za Wisły dla połączenia się z Karolom Gustawem, oczekującym na niego pod Urzędowem i Kraśnikiem, pod wsią O. ujrzał pierwsze zastępy szwedzkie, wysłane na jego spotkanie i połą czeni najezdnicy, aby uświęcić tryumf dnia tego, zrabowali do szczętu dworzec ówczes nych właścicieli i puścili z dymem cały fol wark. Głębokie i dobrze zachowane piwnice, pozostałe dotąd, wskazują miejsce gdzie stał ów dworzec zniszczony. R. Pr z. Olbięcka Wólka, wś włośc, pow. janowski, gm. Trzydnik, par. Dzierzkowice. Wchodziła w skład dóbr Olbięciu. Olbiącki Majdan, ob. Dąbrowa I, 922. Olbierzowice, w dok. Olbyerzowice, wieś włośc, pow. sandomierski, gm. Górki, par. Olbierzowice, odl. od Sandomierza 24 w. Posiada kościół par. drewniany, szkołę początkową ogólną, dom dla ubogich, 31 dm. , 150 mk. , ziemi 248 mr. W 1827 r. było tu 16 dm. , 74 rak. Według Lib. Ben. Długosza istniał tu już w połowie XV w. kościół par. drewniany pod wez. ś. Wawrzyńca. Dziedzicem wsi był Marcin Szitko Olbyerz. Były tu łany kmiece, zagrodnicy, karczmy i łany folwarczne, dające dziesięcinę miejscowemu plebanowi, który posiadał też role orne i dwie łąki. Według wizytacyi biskupa Jerzego Radziwiłła w końcu XVI w. kolatorem był Zbigniew Ossoliński, kaszt. żarnowski. Pleban niewymieniony. Do 1631 r. kościół zostaje w ręku różnowierców aryanów, następnie oddany wraz z parafią w administracyą dominikanom w Klimontowie, właścicielom samej wsi. Olbierzowice par. , dek. sandomierski dawniej pokrzywnicki, 3010 dusz. Olbina, wś, pow. krobski, o 7 klm. od Dupina, par. Golejewko, st. poczt. Pakosław, st. dr. żel. Rawicz o 14 klm. Ma 10 dm. , 70 mk. katol. Należała około 1793 r. do Antouiego Bronikowskiego. Olbinka, u Długosza Olbynka Lib. Ben. I, 539 i 572, wś w par. Nowy Sącz. Należała w XV w. do Gietki Wielopolskiego h. Starykoń. Był tu łan szlachecki, karczma i zagro dy; dziesięcina szła dla wikaryuszów sądec kich. Obecnie nie istnieje. Mac. Olbit, al. Olbito, Olbity jezioro w pow. siebieskim, długie do 31 2 a szerokie do 3 wiorst największa głębokość dochodzi do 5 saź. Brzegi ma błotniste, dno ilaste. Dokoła jeziora znajdują się błotne łąki, dostarczające w suche lata w wielkiej obfitości siana. Na zachodniej stronie jeziora znajdują się okrągłe wzgórza. Od południa wypływa niewielki strumień, uchodzący do rzeki Niszczy. Należy do dóbr Rykowo, Żebrowskich. Olbrachcice 1. w dok. Olbrachczyce, wś i fol. , pow. noworadomski, gm. i par. Dąbrowa. Wś ma 27 mk. , 288 mk. , ziemi 556 mr. ; fol. 4 dm. , 96 rak. , 706 mr. Według Lib. Ben. Łask. I, 515 dziesięcina z O. szła w połowie dla parafii w Dąbrowie, w połowic dla kano nii i prebendy gnieźnieńskiej, ale tylko z nie których ról. Innych, opłat niedawano, bo mie szkała tu sama szlachta quia nobiles in eisdem villis resident. Według regestr, pobor, z 1552 r. mieszkali tu Rogaczowski, który miał kol. , Bielska miała 1 kol. oraz Andrzej i Albert Bielscy po 3 kol. W 1553 r. wyka zano tu w ogóle 4 łany Pawiński Wielkop. , II, 278. 2. O, wś i fol. , pow. jędrzejow ski, gm. Nawarzyce, par. Piotrkowice. W 1239 r. Grzymisława, ks. sandomierska, potwierdza dokument sprzedaży wsi Olbrachcice przez Pakosława, wojow, sandomierskiego, Teodorykowi, opatowi Jędrzej o wnkiego klasztoru, za 37 grzywien. Ów Pakosław otrzymał tę wś po siostrze, która dostała ją od własnego mę ża. W spisie wsi klasztornych, uwolnionych przywilejem Bolesława Wstydliwego 1256 r. od daniny stan zwanej, wymieniono wieś Albrech. 3. O. lit. A i B, fol, pow. puł tuski, gm. Gzowo, par. Pułtusk, odl. 4 w. od Pułtuska. W 1827 r. było tu 11 dm. , 56 mk. Fol O. lit. A. rozl mr. 251 gr. or. i ogr. mr. 161, łąk mr. 3, past. mr. 2, lasu mr. 81, nieuż, mr. 4; budowli z drzewa 8; las nieurządzony. Fol. O. lit. B, rozl w 1885 r. mr. 247 gr. or. i ogr. mr. 158, łąk mr. 3, lasu mr. 83, nieuż. mr. 4; bud. z drzewa 5, mur. 1; las nieurzą dzony; cegielnia. Br. Ch Olbraehcice, niem. Ulbersdorfj wś kościelna, dom. i okr, wiejski, pow. wschowski, o 4 klm. od Wschowy, st. poczt, w Świdnicy Dolnej Niederzedlitz, st. dr. żel Wschowa. Ma 34 dm. , 195 mk. Okr. wiejski z Łęgnowem ma 49 dm. , 275 mk. 27 kat. i 248 prot. . Dominium wraz z folw. Łęgnowo ma 6 dm. i 73 mk. ; obszaru 34574 ha, t. j. 247 70 roli, 58 74łąk, 054 pastw. , 3571 lasu, 2, 84 nieuż, i 0, 21 wody; czysty dochód grunt. 3890 mrk. ; chów bydła i nabiał. O. należały w r. 1566 do Dłuskich. Było wtedy 3 łany, 3 zagrodn. , 8 osad,

Olbiecka Wólka

Olbięcka

Olbiącki

Olbierzowice

Olbina

Olbinka

Olbit

Olbrachcice

Olbraehcice