cą Złotą, stacya kolei żelaznej, poczt, i tele graf. ; obejmuje a samo miasto, 108 dm. , 1036 mk. 510 męz. , 526 kob. , między nimi 973 kat. , 33 prot. , 30 żyd. , 992 Niemców; b wś przedmieście 182 dm. , 1409 mk. 693 m. , 716 k. , między nimi 1380 kat. , 17 prot. , 12 żyd. , 1344 Niemców; c osadę Oberszar ob. 10 dm. , 37 mk. 23 m. , 14 k, , między nimi 28 kat. , 9 prot. , 37 Niemców; d osadę Bi schofwaide 10 dm. , 67 mk. 32 m. , 35 k. , wszyscy kat. i Niemcy; razem liczy 310 dm. , 2549 mk. 1258 m. , 1291 k. , 2448 kat. , 59 prot. , 42 żyd. , 2439 Niemców Wykaz statys. centr. Komisyi, Wiedeń 1885. Obwód sąd. albrechcicki obejmuje następujące gminy Le nartów Geppersdorf, Goczałkowice Gotschdorf, Heindorf, Hinczyce Heiazendorf, Golszowice Hillersdorf, Hirszperk Hirschberg, Komorę Kammer, Kuczberk Kreuzberg, Kutelberg, Długą Wieś Langendorf, Długą Wodę Langwasser, Nowąwieś Neudoerfel, Rudzików Reigelsdorf, Opawicę Tropplowitz, Walsztain Wallstein, 2151 dm. , 13919 mk. 6672 m. , 7241 k. , między nimi 9240 kat. , 4624 prot. , 49 żyd. ; Niemców 13519 1880 r. O hist. wiadom. patrz Peter Das Herzog tum Schlesien, Wien, 77 80. 2 Älbrechcke Wielkie, wś, w pow. opawskim, obw. sąd. bielowieckim, 242 dm. , 1361 mk. 644 m. , 717 k. , 1351 kat. , 10 żyd. , Niemców 1357 1880 r. . Szkoła ludowa. 3 Albrechdce Leśne, wieś, w pow. opawskim, obw. sąd. witkowskim, z osadami Rosohatzer Muehle, Olbersdorfermuehle, Mostek, Bukowina, Bleszka, liczy 73 dm. , 402 mk. 185 m. , 217 k. , kat. wszyscy; Niemców 386, Czechoszl, 9. Kościół par. sta rożytny p. w. Nawiedzenia N. P. M. Szkoła ludowa 3klas. męska; prywatna szkoła ludo wa 3klas. żeń. Do par. należą Rudzików Stary i Nowy. Wraz z O. par. obejmuje 3517 kat. , 25 prot. , 42 żyd. Szemat. duch. dyec. wrocławskiej z 1885 r. . Br. G. Olbia, starożytna osada grecka, znajdowała się na lew. brz. limanu Bohu, w pow. odeskim gub. chersońskiej. Dotąd są jeszcze jej ślady w miejscowości znanej pod nazwą Stomogił, w pobliżu którego znajduje się wś Ilinskoje al. Parutyno ob. Cherson, t. I, str. 572. Olbientka, rzoczka, ob. Janów t. III, 417. Olbięcin, w dok. Olbięczyn, wś i fol. , pow. janowski, gm. Trzydnik, par. Dzierzkowice, odl. 7 w. od Kraśnika, 28 w. od Janowa, 17 w. od Wisly. Posiada gorzelnią, młyn wodny, pokłady kamienia wapiennego. W 1827 r. było tu 61 dm. , 292 mk. Leży śród wyżyny wznoszącej się średnio do 600 stóp npm. i falującej się w pasmo wzgórz wapiennych, zwanych górami Olbięckiemi. Przez 0. przechodzi droga bita z Kraśnika do Rachowa nad Wisłą, która od Kraśnika zstępując ze szczytu wzgó rza znacznej wyniosłości i wijąc się wężyko wato po nad kotliną, w której część wsi O. jest zabudowaną, odsłania piękny widok. W tejże kotlinie z pod gór biją liczne źródła, które dają początek rzeczce zwanej Tuczyn, która płynąc z O. przez Liśnik Mały i Wielki, dalej przez Gościeradów, Mniszek, pod Kosinem wpada do Sanny a z nią do Wisły pod Janiszowem. Siła bijących źródeł jest tak znaczną, że obficie zasilają stawy i sadzawki urządzone dla hodowli ryb przez właściciela dóbr o. Też źródła wody o niskiej temperaturze, podały myśl urządzenia hodowli pstrągów. Wody te przepływając przez stawy dworskie, przy ujściu do rzeki, w koryto uregulowana i sprostowane, nie dalej jak o kilkaset kroków od źródeł, obracają już młyn dworski. Wzgórze przeciwległe, na którem stoi dwór dziedzica, od strony wsi Liśnik Mały, porosłe pięknemi dębami. Dwór otoczony przez obszerny i starannie utrzymywany ogród. Gospodarstwo rolne urządzone wzorowo przez obecnego właściciela Tadeusza Kowalskiego, znanego agronoma, który nabywszy ten majątek w stanie zupełnego opustoszenia, pracą swą i kierunkiem racyonalnym doprowadził do stanu kwitnącego. Dobra O. lit. A B składały się w 1884 r. z fol. O. i Dąbrowa, wsi O. , Dąbrowa, Dębniak al. Dębowiec i Wólka Olbięcka, rozl mr. 1522 fol. O. gr. or. i ogr. mr. 703, łąk mr. 43, lasu mr. 281, wody mr. 4, nieuż. mr. 30, razem mr. 1061; bud. mur. 7, z drzewa 20; płodozmian 15polowy. Fol. Dąbrowa gr, or. i ogr. mr. 284, past. mr. 11, lasu mr. 152, nieuż. mr. 14, razem mr. 461; bud. mur. 2, z drzewa 5; płodozmian 17polowy; las w części urządzony w kolei 40letniej. Ws O. ma os. 41, z gr. mr 656; wś Dąbrowa os. 40, z gr. mr. 379; wś Dębniak al. Dębowiec os. 10, z gr. mr. 166; wś Wólka Olbięcka os. 10, z gr. mr. 166. Do dóbr tych należała przyległ. Góry, na znacznej wysokości położona, która w większej części odprzedaną została drobnym właścicielom. Założyli oni na eoj przestrzeni kolonie zwano obecnie Kowalin i fol. Leonówka. Pozostała część gruntów dworskich wcieloną została do głównego folwarku. Kaplica dworska, zbudowana w ogrodzie w XVIII w. , przy której do 1860 r. stale byt utrzymywanym zakonnik kapucyn z konwentu lubelskiego. O. jest starożytną osadą, wspomnianą w Paprockim jako gniazdo Olbięokich h. Janina. W XVII i XVIII w. byl własnością Wybranowskich, mających w Kraśniku swe groby rodzinne. W początku XIX w. przeszedł do Kaczkowskich, później do Gintowtów, wreszcie od Romana Okulicza Kozaryna, który te dobra nabył na licytacyi po Gintowtach, odkupił za 52, 000 rs, obecny właściciel W r. 1787 d. 7

Olbia

Olbia

Olbientka

Olbięcin