Horodysławic, w pow. bóbreckim, wznies. 271 mt. Okruhły wierch Okrągły, szczyt lesisty w płn. rozgałęzieniach Magóry spiskiej, w obr. gm. Ostumi, w hr. spiskiem, pow. magórzański, pod 49 18 5 płn. sz. g. , a 37 53 8 wsch. dłg. g. F. , nad źródłami pot. Bystrego, dopływu Kacwińskiej rzeki. Na grzbiecie po lana śródleśna z zabudowaniami halnymi; wznies. 1033 mt. Br. G. Okrusznowo, zaśc. rząd. , pow. święciański, w 4 okr. pol. , o 87 w. od Święcian, 1 dm. , 5 mk. prawosł, Okrzeja al. Okrzejka, u Długosza Okrzeya, rzka, poczyna się w pow. łukowskim pod Wo lą Okrzejską, płynie w kierunku połud. zacho dnim pod Okrzeją, wchodzi w pow. garwoliński, płynie pod Żabianką, Koszycami, Życzynem, Oronnem, Maciejowicami i pod wsią Prze wóz wpada z praw. brzegu do Wisły. Długa przeszło 40 wiorst. Pod Koszycami przyjmuje z praw. brzegu Korytkę, a poniżej Oronna z tegoż brzegu strumień płynący dwoma ra mionami od Krępy i Sobolewa. Pod Maciejo wicami zbudowany na tej rzeczce most żelazny dla kolei nadwiślańskiej. J Bliz. Okrzeja, wś, dawniej mtko, i dobra nad rz. Okrzejką, pow. łukowski, gm. Gułów, par. Okrzeja, odl. 28 w. od Łukowa; posiada kościół par. murowany, szkołę początkową ogólną, dom schronienia dla starców i kalek, gorzelnią, dwa wiatraki, 156 dm. , 1006 mk. Dobra O. składały się w 1855 r. z fol. Okrzejska Wola wsi Okrzeja, lit. A. i B. i Okrzejska Wola. Rozl. mr. 4779 gr. or. i ogr. mr. 1448, łąk mr. 288, pastw mr. 220, lasu mr. 2732, nieuż. mr. 91; bud. mur. 5, z drzewa 38; płodozmian 8 i 11 polowy; las urządzony. Wś O. lit. A. os. 92, z gr. mr. 1415; lit. B. os. 77, z gr. mr. 976; wś Okrzejska Wola os. 44, z gr. mr. 451. O. par. , dek. łukowski, dawn. stężycki, 3154 dusz. Jestto starożytna osada, jak o tem świadczą okopy podobno z epoki wojen szwedzkich i prastare grodzisko przedhistoryczne, leżące o kilka staj od samej osady; zajmuje ono wyniosłość przeszło sześciomorgową, oblaną wodami, dzisiaj uprawną. O. było miastem już w drugiej połowie XV w. , jak świadczy o tem akt erekcyi kościoła z r. 1469, , in oppido dicto Okrzeya. Stanowiła wtedy własność Macieja Grotha, podkomorzego ziemi lubelskiej. Z dokumentów, przechowanych w archiwum domowem Cieciszowskich, widzimy, że w XVI w. i na początku XVII w. osada ta była własnością Samborzeckich. Z akt ziemsk. stężyckich dowiadujemy się, że w 1563 i 65 r. dziedzicem O. był Mikołąj Samborzecki, poseł lubelski I, 1; I, 71. W 1566 jest dziedzicem O. i Okrzejewskiej Woli Paweł, syn Mikołaja. Następnie należała do Leśniowolskich. Według regest. pobor. z 1664 r. Ak. grodz. steż. 22 do 208 O. , miasto pow. stężyckiego, składało się z części królewskiej, na której było 59 mk. , i z części ssty czerskiego, liczącej 80 mk. Na probostwie było 6 dusz. Część królewska należała do starostwa Ryki, miała 6 dm. , płaciła 7 flor. , część starosty czerskiego miała 9 dm. i dawała podymnego 4 fl. 15 gr. Lustracya z 1653 r. podaje miasteczka połowica przez J. W. niegdy Jerzego Ossolińskiego, kanc. w. k. , od panów Samborzeckich kupiona, potym per commutationem anni 1633 za wieś Śmierdzinę, w wojew. sondom. , do dzierżawy Ryczkiej przyłączona. Druga zaś medietas tegosz miasteczka jure hereditario sukcesorom J, W. Leśniowolskiego, wwdy podlas. , należy. Czynsz dają z domów goły mieszczanie po zł. 10. Wolne palenie i szynkowanie gorzałki dla zapomożenia tego miasteczka zubożałego pozwalamy; od banie na rok dawać będą po fl. 1 gr. 18. Po wojnie szwedzkiej lustr, z 1663 r. donosi medietas miasteczka spectat J. M. P. Firlejów. In medietate K. J. M. łanów wymierzonych niemasz. Mieszczanie póki Kozacy miastabyły niespaliły, płacili annuatim fl. 400. Teraz nie masz domów jeno siedm. Lustr. z 1765 r. podaje Na stronie król. domów circiter 18; dają ogółem z domów i łanów zł. 291. Po wygaśnięciu Leśniowolskich w linii męzkiej, dostała się O. Janowi i Jędrzejowi Firlejom, urodzonym z Leśniowolskiej, a gdy i ci zmarli w młodych leciech bezdzietnie, wzięli dobra w r. 1683 dwaj Rostworowscy i siostra ich Katarzyna, żona Kazimierza Cieciszowskiego, starosty mielnickiego. Odtąd drogą układów rodzinnych O. z przynależytościami stała się własnością Cieciszowskich, i z wyjątkiem części należącej do dóbr królewskich, pozostała w posiadaniu tej rodziny aż do naszych czasów. Kościół fundowany w r. 1469 przez Grotha, był pierwotnie drewniany i skąpo uposażony. Fundator dal tylko drzewo na budowle plebańskie, dwie łąki, starą sadzawkę, oraz prawo połowu ryb w innych sadzawkach, wszakże tylko siecią mniejszą czyli włóczkiem. Według wizytacyi bisk. Radziwiłła z końca XVI w. Bukowski Hist. Reform. I, 681, kościół tutejszy zostawał zdawna w ręku różnowierców. Paweł Samborzecki powrócił go katolikom i zapisał 200 zł. dla kościoła. Wdowa po nim, choć heretyczka, zobowiązała się wypłacić tę sumę, byle użyto ją na naprawę kościoła i przysłano godnego proboszcza. Kościół zgorzał w 1726 r. i odtąd przez lat kilkadziesiąt nabożeństwo parafialne odprawiano w tymczasowej kaplicy. Dopiero Adam Cieciszowski, pisarz w. kor. , zostawszy w r. 1781 dziedzicem O. , począł się krzątać około wzniesienia kościoła. Zamiar jego wykonała wdowa po nim, Teressa z Lelewelów, ciotka histo

Okruhły wierch

Okruhły

Okrusznowo

Okrzeja