wdzięczność Rzplita, bez uiszczenia jednak nagrody za pracę i znaczne nakłady. August II upoważniając przywilejem 4 czerwca 1700 r. Marcina Kątskiego, wdę kijow. , gen. artyl. , do zamienienia twierdzy czyli szańca na miasto, pod nazwiskiem Św. Trójcy, obdarza mieszkańców prawem magd. , stanowi magistrat, targi tygodniowe i 2 jarmarki do roku, uwalnia rz. kat. i greckiej wiary wyznawców od opłaty szosu, pogłównego, podymnego, czopowego, szelążnego, drogowego, tudzież od hiberny, przechodów, stacyi i wszelkich exakcyi żołnierskich na lat 10. Lustracje przez hetmanów za rządów Augusta III czynione świadczą iż ciągle w Okopach św. Trójcy utrzymywano załogę, a wały działami osadzone były; uchwała sejmu 1764 r. przeznaczyła pewną ilość pieniędzy na potrzeby i opatrzenie warowni, która za Stanisława Augusta ob. Dykcyon. Echarda była odbudowaną i zaopatrzoną w załogę, Kazimierz Pułaski na czele garstki konfederatów zajął O. 1770 r. , a lubo oblężony, częste czynił wycieczki. Po 1773 r. uprzątnął rząd austryacki znaczną część wałów, pozostałe zaś rozciągają się w różnym kierunku. Dotąd przechowały się obronne wały, otaczające tę osadę, a w nich dwie fortyfikacyjne bramy. Bramy te bardzo już nadwerężone, odrestaurowano kosztem krajowym między rokiem 1870 a 1874, a niszczenie wału zostało przez urząd powiatowy surowo zakazane. Są tu ruiny małego kościołka, pamiętnego obroną kilku konfederatów, którzy w nim się zamknąwszy, poddać się Rossyanom nie chcieli i śmierć w gruzach znaleźli. Kościołek ten dotąd oczekuje dobroczynnej ręki, któraby go podźwignęła z ruiny. Lu. Dz. Okopy, część wsi Mołodii, w pow. czerniowieckim, nad granicą z gminą Ostrycą. Ob. Molodia. Br. G. Okorsk Wielki i Mały, dwie wsie nad rz. Sierną u W. Pola i na karcie Chrzanowskiego Stawem, pow. łucki, na pograniczu pow. włodzimierskiego, na zach. od mczka Torczyna. W O. Wielkim jest kaplica kat. par. Torczyn. O przeszłości dziejowej znajdujemy wzmianki w Pamiat. Kij. Arch. Kom. , t. IV, cz. 2 80, 84, 106, 110 i 118; oraz w Arch. J. Z. R. cz. II, t. 1 6; cz. III, t. 2 488, 492. J. Krz. Okowaniec, góra w obrębie gra. Łukowicy, pow. limanowski, od wsi na płn. zach. , nad źródlanymi potokami Łukowicy, dopływu Słomki, pod 49 38 płn. sz. g. a 38 6 28 wsch. dłg. g. F. , zajmuje wschodni kraniec górskiego grzbietu, ciągnącego się od zach. ku wsch. , i poczynającego się nad źródłami potoków Stopnickiego, Zbłudzkiego i Jastrzębskiego szczytem Cichoniem 929 mt. , miejsce znaku triang. . Na stokach płn. wsch. i wsch. O. legły rozrzucone chaty Roztoki, części wsi Słownik geograficzny Tom VII Zeszyt 78. Łukowicy. Wznies. 807 mt. npm. szt. gen. . Ob. Ostra. Br. G. Okowita, wś, pow. wileński, w 1 okr. pol. , gm. i okr. wiejski Niemenczyn, o 6 1 2 w. od gminy a 38 w. od Wilna, 4 dm. , 26 mk. kat. 14 dusz rew. ; należy do dóbr Czarny Dwór, Parczewskich. Okowizna, niem. Numeiten, majątek na Mazurach, pow. węgoborski, 40 mk. 1860, st. poczt. Węgobork. W 1559 r. nadał ks. Olbracht Klemensowi, komornikowi, 3 włóki, a 1565 r. Kacprowi z Węgoborka 4 włóki. Dziś jeszcze majątek obejmuje 7 włók. O. była po kolei w posiadaniu Czerniewskich, Łosiów, Zagórskich; w 1716 r. posiadał ją Aleksander z Wybranowa Chlebowski. Por. Kosaki. Okra, rzeka w pow. rohaczewskim gub. mohylewskiej, lewy dopływ Dniepru, do którego uchodzi o kilka wiorst poniżej miasteczka Strzeszyna. Okra 1, łot. Okra, wś, pow. dyneburski, w 3 okr. polic, gm. Kapino, par. Birżagol; w 1863 r. 223 dusz rew. Kościół fil. par. birżagolskiej, zbudowany w 1819 r. przez Kon stantego Oskierkę. O. w XVII w. posiadali Januszewiczowie. W 1729 r. przechodzi do Hylzenów, którzy ją w krótkim czasie znowu odstępują Januszewiczom. Od tych ostatnich w drugiej połowie XVIII w. dostała się O. Oskierkom, dziedziczącym już dawniej dobra Musza, stanowiące dziś attynencyą Hieronimowa. Dziś O. należy do Moniki Oskierczyny. 2. O. , Nowa, łot. Jaun O. , wś, tamże, wła sność Tizenholda. Należała niegdyś do Starej O. i dzieliła jej losy. J. Krz, Okradziejówka, grupa zabudowań w obr. gm. Balina, w pow. chrzanowskim, w przysiołku Kradziejówce mylnie Krudziejówka, Ob. Balin. Br. G. Okradzionów, wś, fol. i os. fabr. nad Białą Przemszą, pow. będziński, gm. Łosień, par. Sławków. Leży na prawo od drogi ze Sławkowa do Siewierza, posiada kopalnie galmanu i rudy ołowianej i zakłady żelazne. Jeden wielki piec wzniesiony w 1836, drugi w 1840 r. Produkcya dochodziła do 15, 000 rs. Wś ma 89 dra. , 672 mk. , ziemi włość. 1032 mr. ; fol. 3 dm. i 236 mr. Przy wsi jest os. leśna i 1528 mr. lasu rządowego i os. karcz. rząd. z 4 mr. ziemi. Os. fabr. nosi nazwę Ustronie. W 1827 r. było tu 59 dm. , 265 mk. Okradzionowskie Rudy, kol. , pow. będziński, gra. Łosień, par. Sławków, mają 6 dra. , 41 mk. , 79 mr. ziemi włośc. Okrajnik, wś, pow. żywiecki, przy gościńcu z Żywca do Suchy, u stóp Scieszkowego gronia 779 mt. , na wznies. 465 mt. Od płn. otacza wieś lesiste pasmo wzgórz, ku płd. zaś równina spadająca ku dolinie Koszarawy. Wś należy do par. rz. kat. w Rychwałdzie, urz. 28 Okopy Okopy Okorsk Okowaniec Okowita Okowizna Okra Okradziejówka Okradzionów Okradzionowskie Okrajnik