Fizyograficzny, I 129. Co do przeszłości dziejowej wsi por, Arch. J. Z. R. , cz. VI, t. 1 346, 428, 435437. J Krz. Okop 1. uroczysko około sioła Żorniszcze, w pow. łuckim, wspomniane w Arch. J. Z. R. , cz. VI, t. 2 129. 2. O. , ob. Książęcin, pow. Ostrogski. Okop 1. fol. na obsz. Błażowa w pow. samborskim. 2. O. , niwy w płd. stronie Sawczyna w pow. sokalskim. 3. O. ob Okopy. Okop, pow. poznański, o 12 klm. na płn. zach. od Poznania, par. w Kiekrzu, st. p. Złotniki, 1 dym, 7 mk. Należy do Złotnik. Okopa, karczma przy drodze z Politanek do Łozowej, paw. jampolski, okr. pol. i st. p. Dżuryn, gm. Czerniejowce, par. kat. Szarogród, gr. Politanki. Okopiec, pow. miechowski, gm. i par. Pałecznica. Okopiszcze, przedmieście mta Łucka. Ob. Arch. J. Z. R. , cz. VI, t. 1 256 158. Okopiszki, zaśc. szl. nad rzką Żałosie, pow. wileński, w 1 okr. pol. , o 18 1 2 w. od Wilna, 1 dm. , 10 mk. katol. Okopska Wólka, wś, pow. chełmski, gm. Świerze. Okopy L wś włośc, pow. gostyński, gm. Dobrzyków, par, ewang. Gombin, ma 36 mk. , 29 mr, 2. O. , wś, pow. chełmski, gm, i par. Świerze. Leży tuż pod Dorohuskiem. st. dr. żel. nadwiślańskiej. W 1827 r. było tu 25 dm. , 163 mk. 3. O. , wyspa na stawie we wsi Łańcuchów, pow. chełmski; ob. Łańcuchów. 4. O. , pow. pułtuski, gm. i par. Zatory. Okopy 1. fol. , pow. ropczycki, leży w międzyrzeczu utworzonem przez Pstrągowe, potok płynący z pod góry Wielopolskiej 449 mt. w kierunku płd. wsch. do Wisłoka, i jego do pływy Strachotnik i Podbrzezie z pot. Granicami. Miejscowość jest podgórska i lesista 358 mt. . Wś Pstrągowa, do której fol. ten należy, była oddawna podzielona na pięć części, tworzących osobne korpusy tabularne a O. były własnością rodziny Łada Łazowskich. W 1846 r. wymordowano rodzinę właścicieli, tak, że został tylko syn, przebywający w gimnazyum w Rzeszowie. Z tego powodu nie przebywał on nigdy później w O. W 1874 sprzedał on ten folwark około 200 mr. izraelitom za 14, 000 zł. w. a. Mieszka tu około 17 izraelitów. 2. O. , fol. i karcz. wo wsi Podbereźce, pow. brodzki. 3. O. , grupa domów w Plichowie, pow. brzeżański. 4 O. , fol. w Hrehorowie, pow. buczacki. 5. O. , część Kro wicy Hołodowskiej, pow. cieszanowski i wzgórze tej nazwy 249 mt. . 6. O. , fol. i gorzelnia w Magiero wie, pow. Rawa Ruska. ślady sypanych wałów i gruzy murów świadczą, że nazwę tę niepróżno nadano tej miejscowości. 7. O. al. Ruda Okopska, wś, pow. rawski, 16 klm. na płd. wsch. od Rawy Ruskiej, 5 klm. od urzędu poczt. w Magierowie. Zajmuje ona część obszaru objętego zbiorową nazwą Rudy Magierowskiej, w skład którego wchodzą prócz niej Ławryków, Pogorzeliska i Zamek. W skład Okopów wchodzą przysiołki Gerusy, Kryli, Kłymki al. Klimki, Łapczaki, Newiniaki, Mulary, Smaluchy i osada Smuhuhy. Na płd. leżą Magierów i Horodzów, na wsch. Ławryków, na płn. i zach. Ruda Magierowska. Płd. część wsi niżej położona od płn. i moczarzysta. Wody zabiera mała struga, płynąca na wsch. i wpadająca za obrębem wsi do Białej al. Bieleńskiej, ob. , dopływu Raty. O roli ornej i t. p. ob. Ruda Magierowska. W r. 1880 było 329 mk. w gm. , miedzy nimi kilku obrz. rz. kat. Par. rz. kat. w Magierowie, gr. kat, w Rudzic Lasowoj. 8. O. , fol. na obsz. dwor. Ostrowa w pow. rudeckim. 9. O. al. Dwór w Okopach, dwór na obsz. dwor. Perespy w pow. sokalskim. 10. O. , część Bratkowiec w pow. tłumackim. li. O. al. Okop, grupa domów w Zborowie, w pow. złoczowskim, na płd. wsch. od zabudowań, nad pot. Hrebelką. Mac. Lu. Dz. Okopy z Kozaczówką, zwane toż Okopy św. Trójcy, wś, pow. borszczowski, loży przy ujściu Zbrucza do Dniestru, na granicy gub. podolskiej i Mołdawii, od. 3 mile od Kamieńca Podolskiego. Zbrucz oddziela tę wś od gubernii podolskiej ze strony północ, od Mołdawii ze wschod. , od płd. Dniestr, od zach. Boryszkowce; i Bielowce, w samym wschodnim cyplu przy ujściu Zbrucza do Dniestru leży przysiołek a właściwie tylko komora celna Kozaczówka. Obszar dwor. 338, włośc. 396 mr. , ludn. rzym. kat. 16, par. Mielnica, gr. kat, 315, par. Boryszkowce; kasa pożycz. gm. z kap. 221 złr. Sąd pow. Mielnica, st. poczt. i tel. w miejscu. W Kozaczówce jest urząd cłowy II klasy, który miał znaczenie dopóki tędy przeprowadzano znaczne stada wołów z Podola i Mołdawii. Początkiem osady była warownia, którą Jan III dla łatwiejszego odzyskania Kamieńca z rąk tureckich i obserwacyi ruchów nieprzyjaciela tu założył. Stanisław Jabłonowski, hetman w. kor. , upatrzywszy między dwoma rzek ramionami sposobne miejsce, począł je umacniać 1692 r. Przez sześć tygodni sypało całe wojsko wały i szańce, mimo ciągłych przeszkód od Turków. Przy końcu października ukończoną została warownia, którą nazwano Okop Góry ś. Trójcy; komendantem mianowany Michał Brandt, pułkownik arkabuzyerów, regimentarzem zaś nad załogą pułk. Jakób Kalinowski, cześnik halicki; obaj dali dzielności swej dowody, codziennie bowiem trapiąc podjazdy nieprzyjacielskie, niemało jeńców zabierali. Za chwalebnie dokonano dzieło hetmana oświadczyła Okop Okop Okopa Okopiec Okopiszcze Okopiszki Okopska Okopy