płotki, lecz trudno jo dostać, ponieważ niektóre miejsca są aż do 30 sążni głębokie według relacyi z miejsca zasiągniętych Ki Fr. Okonin, 1. Kętrz. Okoniny, niem. Gross Okonin, król. nadleśnictwo, pow. kościerski. Znaczna część boru leży w pow. starogardzkim, st. poczt. , tel. i kol. Frankifeld, 7 klm. odl, par. kat. Stara Kiszewa 1 4 mili odl. , ew. Nowe Polaszki. W 1868 r. 1 dm, 5 ew. , 1 kat. Tutejszy okrąg urz. stanu cywil, miał w 1880 r. 814 dusz. Do nadleśnictwa należą leśnictwa Bartlewko, Grzybno i Okonin; obszar wynosi 5025 77 ha i to 174, 14 roli or. i ogr. , 7, 63 łąk, 4637, 33 boru, 193, 13 nieuż. , 13 54 wody; część w pow. starogardzkim leżąca obejmuje 3158, 51 ha. 2. O, wś włośc. , niem. Klein Okonin, tamże, zawiera 4 gburskie posiadł. obejmujące 308 09 mr. W 1868 r. 5 dm. , 74 mk. kat. 3. O. , dok. Okenin, Okonino, Okunin, 1341 Ockeney, 1445 Okkeney, wś, pow. grudziądzki, st. poczt. Mełno, par. ew. Radzyn; posiada kościół par. kat. , szkołę kat. W 1868 r. 121 bud. , 57 dm. , 514 mk. , 424 kat. , 90 ew. Tutejszy okrąg urz. st. cywil, miał 1880 r. 1146 dusz. Kościół p. w. ś. Kosmy i Damiana zbudowany został przez Krzyżaków w 1325 r. , przy kościele jest bractwo trzeźwości, założone w 1855 r. W skład par. wchodzą Okonin, Grabowiec, Nicwałd, M. Lniska, Pokrzywno, Engelsfelde, Węgrowo, Skarszewy, Marusza i Nowy Młyn, Stary Dwór, Kobylanka, Pastwisko i Gacz. Par. należy do dek. radzyńskiego. W 1866 r. obejmował 7, 36 dusz, w 1885 r. 865 dusz. O. leży nad bitym traktem z Grudziądza do Radzyna. Pierwszy przywilej wystawił mistrz ziemski Konrad v. Thierberg, a w 1325 odnowił go chełmiński komtur ziemski Otto v. Lutterberg, nadając wsi 48 włók. Proboszcz dostał 4 włóki, tyleż sołtys, któremu została nadana i karczma. Granice Frankenhayn t. j. Gruta, dobra Kunela t. j. Melno, Plemięta i droga ze Skępska Scampen. O. należał wtedy do komturstwa pokrzywińskiego, którego księgi czynszowe z r. 1414 wymieniają tu 43 włók czynszowych. Wizytator Strzesz pisze 1667 r. , że tutejszy murowany kościół w wojnie szwedzkiej został znacznie uszkodzony od ognia. Starosta Działyński dat wszystko własnym kosztem naprawić. Rola proboszczowska obejmowała 5 włók. Księdza nie było wówczas, lecz proboszcz z Gruty zawiadował parafią. Włościanie parafii byli zobowiązani dawać od każdej osiadłej włóki 1 korzec żyta i tyleż owsa. Do parafii należały wówczas Okunin, Węgrowo, Skaszewo, Gać i Niewałd; w tych 4ch ostatnich wsiach siedzieli niemieccy Olędrzy; dalej Grabowiec, wś spustoszona; tylko młyny istniały w Maruszczce i Nowej wsi; wreszcie Małe Lniska. Dawniej istniał tu i szpital. Do parafii liczo no też kaplicę zamkową w Pokrzywnic ob. Strzesz, str. 447 449. Według innej wizytacyi z 1743 r. było w par. przeszło 1000 in nowierców. Pomimo to wykazuje lustracya z 1765 r. we wsi tutejszej same polskie na zwiska; włók w dzierżawę wydanych było tu wtedy 30 1 2 z których do zamku płacono 1220 flor. czynszu rocznie. W 1829 r. wydał rząd wś tutejszą 23 czynszownikom na własność; obszar obejmował 30 włók i 22 mr. , czynsz zaś 427 tal. i 15 sbr. ; później r. 1855 i 1858 został ów czynsz zamieniony na amortyzującą się rentę. Ki. Fr. Okoninek, kol. do Starych Sumin należąca, pow. tucholski, st. p. i par. kat. Pol. Cekcyn, ew. Tuchola, szkoła Nowe Suminy. W 1860 r. 5 dm. , 35 mk. katol. Osada ta leży nad je ziorem tejże nazwy. Kś. Fr. Okoniny Polskie, 1. niem. Poln. Okonin, wś, pow. tucholski, st. p. , okr. urz. stanu cywil. i par. kat. Sliwice 1 1 2 mili odl. , ew. Tuchola, szk. Rosochatka; 613, 31 mr. obszaru. W 1868 r. 36 bud. , 24 dm. , 137 kat. , 4 ew. O. leżą nad długiem jeziorem tejże nazwy, na pograniczu pow. tucholskiego i świeckiego. 2. O. Niemięckie, niem. Deutsh Okonin, 2 dobra ryc. i majątek prywatny, pow. świecki, st. kol. Pol. Cekcyn, st. p. i par. kat. Śliwice, par. ew. Osie, szkoła Mokliska, okr, urz. st. cywil. Łążek. Posiadłości te leżą po drugiej stronie Okonińskiego jeziora. Za czasów Rzpltej należały O. do sstwa świeckiego. Według taryfy na symplę z r. 1717 płaciły 1 gr. 9 den. Cod. Belnensis, str, 89. 3. O. , ob. Okonin. Kś. Fr. Okońsk, w dok. Kukolska Wola i Okno, na karcie Chrzanowskiego Okońskie, wś cerkiewna, pow. łucki, u źródeł bezim. rzki pod Komarowem uchodzącej od lew. brzegu do Styru, przy drodze z Kołków do Karasina, na wschód od Czartoryska, o 3 mile od Kołków. Położenie jej zupełnie poleskie w lesie, piasku i błocie. Przy wsi tej, w nizinie otoczonej dokoła wzgórzami, z pokładem kredowym, znajduje się źródło zwane Oko al. Okno, otoczone wałem ziemnym. Woda w źródle wznosi się o kilka stóp po nad poziom okolicznej łąki, co budząc podziw miejscowej ludności dało powód do przesadzonych wieści o sile i obfitości źródła i jego cudownych własnościach. Rzączyński wspominając o tej osobliwości Polesia, mówi, iż źródło to zowie pospólstwo Bezodnia, t. j. bez dna Lacus ad ecclesiam ruthenicam Oknicensem spectatur parvus rotundus, profundissimus, ideoque vulgo Bezodnia vocatus, id est fundum non habens, ex illo profuit rivus, lapidem molaram circumagens, etc. Ob. Kraszewski Wspomnienia Wołynia, Polesia i Litwy, str. 55 i Niemcewicza Podróże historyczne, str. 293. Por. Pamiętnik Okonin Okonin Okoninek Okoniny Okońsk