wkrótce nic nie sprawiwszy i rozeszli się pod O. Gdy jednak rycerze niedaleko ztąd pod jeziorem Wobei dziś Ublik natrafili na ślady nieprzyjaciela, połączyli się znów, a wkrótce pokazali się pod O. Kiejstut i Olgierd z 500 zbrojnych ludzi. Po zaciętej walce Litwini zostali pobici, a Kiejstuta wziął nawet Kranichfeld do niewoli i odstawił do Malborka. Bardzo długo jeszcze potem nosił bród po drodze z O. do Orzysza nazwę Kynstottenbrast Kiejstutowy bród. Kiejstut zdołał uciec z więzienia, wyruszył natychmiast na czele licznego wojska przeciw zakonowi i zburzył zamek jańsborski i O. , z wyjątkiem jednej wieży, w której rycerze szczęśliwie napady jego odparli. Jeszcze raz pomiędzy 1375 i 1379 r. zdobył Kiejstut O. i zburzył do szczętu zamek, który też, prawdopodobnie z powodu bliskości Jańsborku i Ryna, już nie został odbudowany. Pomiędzy ludem okolicznym zachowało się podanie o sławnym rycerzu, który tu miał swoją rezydencyą, przez nieprzyjaciela jednak został wypędzony. W 1484 r. otrzymał Maciej Wężowski 10 włók pomiędzy dwoma jeziorami nad strugą Wężowską dzisiejsze Wężewo, niedaleko od O. W 1503 r. znajdujemy w O. kościół, a w 1513 r. księdza Jerzego. Po reformacyi pierwszy duchowny wymieniony w 1541 r. Wśród wsi leży góra Grodzisko, gdzie znaleziono w 1733 r. cały pancerz żelazny, dużo strzał, grotów, gwoździ i t. d. , a w późniejszych czasach cegły, węgle, obrączki żelazne, haczyki, podkowy, zawiasy od drzwi i t. d. Niedaleko zaś od wsi leży góra Terkło, tuż nad brzegiem jeziora tegoż nazwiska; okrągła ta góra jest bardzo spadzista i była otoczona rowem i wałem. Na szczycie znajdował się okrągły dół, prawdopodobnie studnia. J. K. Sem. Okczyn, wś, pow. bielski, gub. siedlecka, gm. Kostomłoty, par, Kodeń. Posiada szkołę początkową ogólną, ma 73 dm. , 478 mk. , ziemi 2226 mr. W 1827 r. było tu 64 dm. , 366 mk. Okęcie 1 fol. , pow. warszawski, gm. Pruszków, par. Służewo. Leży na lewo od drogi bitej warsz. radomskiej, o 6 w. od Warszawy, ma 81 mk. , piękne gospodarstwo, wzorowa obora. W 1877 r. 5 dm. , 83 mk. Dobra Okęcie składały się w 1878 r. z folw. 0. , Raków i Marcinówka, wsi i kol. Raków. Rozl. dominialna mr. 1186 gr, or. i ogr. mr. 1035, łąk mr. 114, nieuż. mr. 29; bud. mur. 14, z drzewa 11. Wś Raków os. 21, z gr. mr. 67; kol. Raków os. 15, z gr. mr. 160. 2. O. , pust. , pow. wieluński, gm. Galewice, par. Cieszęcin, odl. od Wielunia 24 w. , ma 3 dm. , 9 mk. Okiersk, dobra i os. młyn, pow. tucholski, par. ew. Tuchola, kat. Polski Cekcyn odl. 1 milę, tamże st. poczt. i kol. żel, okr. urz. stanu cywilu. Woziwoda, szkoła w miejscu; 118954 mr, obszaru. W 1868 r. 18 bud. , 4 dm. , 42 mk. , 12 kat. , 30 ew. O. leży nad jez. tejże nazwy; do par. Cekcyn należał już w 1649 r. , jak donosi wizyt. Gniewosza. Według taryfy z r. 1648, gdzie uchwalono pobór podwójny, z akcyą potrójną, płacił tutejszy młynarz od 2 kół 4 flor. ob. Roczn. T. Przyj. N. w Pozn. , str. 185. Według lustr. z r. 1664 płacił młyn okierski, zaliczony podówczas do polnych młynów sstwa tucholskiego, 68 flor. i 18 gr. czynszu, młynarz był zobowiązany po jednym tygodniu koleją razem z innymi strzedz barci i zwierza w Ciechocińskiej puszczy. W 1648 r. wystawia Albrecht Stanisław Radziwiłł przywilej dla Wawrzyńca Czarta i jego spadkobierców, ponieważ osada tutejsza przez wojnę pruską została spustoszona, nadając mu do uprawy pole pod Zelke, oprócz tego niektóre pola w puszczy tucholskiej do wykarczowania. Za to będzie dawał rocznie 50 korcy żyta i 1 tuczoną świnię. Dan w Tucholi. Później zostały granice O. przez Tomasza Osowickiego, sstę cekcyńskiego rewiru bartniczego, i przez Macieja Łukaszewicza, ławnika, na rozkaz starościny tucholskiej nowo oznaczone, już to przez nacięcie drzew, już przez wyryte na nich krzyże. Te granice są Kiełpiński most przy Gołąbku, Trzebczyńska droga, Koryta, Łosiny, Kowalowe błoto, dalej szła granica przez jez. do Małego ostrowu ob. Zapiski ks, Kujota w Pelplinie. Kś. Fr. Okińczyce, w narz. ludowem Akińczycy, nie gdyś osada szlachty Okińczyców, pow. miński, w 3 okr. pol. kojdanowskim, gm, Sierżeń, o 4 w. na płn. od mka NowyŚwierżeń, przy go ścińcu z Odcedy, ma 9 osad; miejscowość ró wna, z glebą lekką. A. Jel. Oklejna, góra i potok pod miastem Myślenice, ma 677 mt. wznies. ; ob. Uklejna. Okleśna, w dok. Ocleśna, rzeczka, między Kwaczałą a Porębą, w pow. chrzanowskim, wspomniana między r. 1350 a 1358 ob. Kod. dypl. kat. krak. , I, 262, jest dzisiejszym Regulickim potokiem ob. . Br. G. Okleśna, wś, pow. chrzanowski, par. Poręba Żegota, ma 539 mk. 1880 r. . Szem. dyec. krak. z r. 1884 podaje 739 mk. Pos. więk. . Art. hr. Potockiego, ma 26 mr. roli, 55 mr. łąk i 374 mr. lasu; pos. mn. 322 mr. roli, 32 mr. łąk, 84 mr. past. i 1 mr. lasu. Wś zabudowała się w dolinie nadwiślańskiej, po obu stronach Regulickiego potoku, aż po jego ujście do Wisły z lewego brzegu. Po obu stronach podnosi się nieznacznie teren, z 231 mt. , w stronę zachodnią na 251 mt. , a we wschodnią na 317 mt. Odl. od Alwerni w linii powietrznej 4, 5 klm. , drogą zaś na Poręby 7, 6 klm. Kod. dypl. Bartoszewicza wymienia w dokum. z 1228 r. rzekę Oklesną str. 15. Mac. Okliny, wś, pow. suwalski, gm. i par. Wi

Okczyn

Okczyn

Okęcie

Okiersk

Okińczyce