jem od bisk. płockich z dnia 23 lutego 1761 r. W 1819 r. znajdujemy na 19 osad. czyn szowych 24 gospodarzy, wysiewających razem 67 korcy ozim. i 47 jarz. płacących czynszu 898 złp, 16 gr. i 54 złp. 6 gr. hyberny; nadto niektórzy z posiadanych przez siebie łąk płacili 116 złp. 26 gr. czynszu; 7 chałupników, arendarz, w ogóle 131 mk. ; 20 koni, 40 woł. , 24 krów, 2 jałow. , 45 świń, 36 owiec. W 1827 r. 33 dm. , 180 mk. W 1855 r. urządzono wś kolonialnie; na 818 morg. nie licząc 49 mr. 236 pręt. łąk nad Bugiem, utworzono 34 osad rolnych po 19 20 morg, , 18 ogrodniczych po 1 11 2 morg jedna 12 morg. , strzelecka 15 morg. , smolarnię 161 2 morg. , karczemną i ko walską. Czynsz przed upływem lat wolnych oznaczono na 187 rs. 99 kop, ; po ich upływie na 236 rs. 45 1 2 kop. z grunt. , 34 rs. 60 1 3 kop. z łąk, 18 rs. 21 kop. od komorników i 541 2 kop. od kowala, W 1819 r. wś utrzymy wała swoim kosztem nauczyciela, Znajduje się tu mogiła zwana Litwok, w miejscu gdzie zo stał zabity w 1326 r. Dawid, zięć Giedymi na, pustoszyciel Mazowsza. Zabił go niejaki Andrzej mazur. Lu. Krz, Ochwat al. O. Zadienie, jezioro w pow. ostaszkowskim gub. twerskiej, długie 161 2 w szerokie do 12 w. , głęb. do 11 sążni; pełno na niem wysp. Brzegi i wyspy pokryte iglastym lasem. Przez jez. O. przepływa rz. Dźwina niedaleko od swych źródeł, po wyjściu z jeziorka Dźwiniec, tuż zanim leżącego. Od ujścia z jez. O. Dźwina staje się większą rzeką. Podług Siemionowa dodatek Zadienię nieznany jest w ustach ludu. Jezioro O. leży o 12 w. od źródła Wołgi, Ochwatka, zaśc. , pow. dzisieński, w 1 okr. pol. , gm. , okr. wiejski i dobra Łużki, o 4 w. od gminy a 40 w. od Dzisny, 2 dm. , 19 mk. 5 dusz rewiz. . Ochyjowce, wś, pow. krzemieniecki, na mocy tranzakoyi kolbuszowskiej darowana w 1753 r. przez Sanguszkę, ostatniego ordynata ostrogskiego, Sobieszczańskiemu, Ociąż, w dok. Oczyasch, niem. Ocionz, mylnie Ochanszcza zwana, wś. kośc, i domin, , pow, odolanowöki. Leży między Ostrowem i Kaliszem, st. poczt. Skalmierzyce o 3 klm. , st, dr. żel. w Ostrowie o 10 klm. Około r. 1403 Wojciech Jastrzębiec, bisk. pozn. , ustanawiając w kościele poznańskim mansyonarzy, przoznaczył im, między innemi, dziesięciny z O, W 1418 r, pisał się Jerzy, syn Dzierżysława z Ociąża. Za czasów arcyb. Łaskiego O. był rozdzielony na 3 części Mikołaja Karskiego, Jana Pruszaka, Stanisława i Miltołaja Kwiatkowskich. Liber Benef. II, 51 wspomina o dwóch kmieciach w O. Regestra poborowe z r. 1579 wymieniają dziedzica Bartłomieja Karskiego, a regestra z r. 1620 Adama MieSlownik geograficzny Tom VII Zeszyt 77, lęckiego. W drugiej połowie XVI w. należał o. do Lutomirskich. W ostatnich czasach do Morawskich, obecnie do hr. Tyszkiewicza. Pod O. znajdują się niezbadane dotąd okopy. Przed r. 1845 podzielono O. na 2 odrębne części, a następnie na 2 okręgi dominialne. Okręg I ma 9 dm. i 183 mk, 178 katol, i 7 prot. , w skład jego wchodzą Ociąż I z fol. Baby, Morawia i Zakrzewki. Okręg II ma 13 dm. i 258 mk. , z których 250 katol. i 8 protest. Dominium O. ma gorzelnią parową i obszaru 1349 ha, z czyst. doch, grunt. 10515 mrk. O. par. , dek. ołobockiego, dawniej archidyakonatu kalis kiego, składała się za czasów Łaskiego z Ocią ża i Kwiatkowa. Między r. 1578 i 1620 należał do niej nieistniejący dziś folwark Oswaldowo, własność Bartłomieja Karskiego, a obe cnie przybyły fol. Zakrzewki i Krzyżaki. Ko ściół paraf. pod tyt. Narodzenia N. Panny Maryi, z drzewa, istniał tu już w XV w. ; od budował go r, 1698 Andrzej Cichawski, ple ban miejscowy, wspólnie z Lutomirskim, dzie dzicem; po pożarze w r, 1785 stanął nowy kościół, również drewniany, kosztem patrona i parafian. Parafia miała w 1873 r. 1034 dusz. E. Cal. Ociążek, os. , niegdyś o 21 3 łanach kmie cych z młynem, prawdopodobnie na Ołoboczco, w par. pogrzybowskiej, leżała w okolicy Raszkowa i Ostrowa pow. odolanowski. Regestra poborowe z r. 1579 wymieniają przy O. Wojciecha Biegańskiego, a regestra z roku 1618 Jana Pacynowskiego. E. Cal. Ocice, w dok. Oczicze, nieistniejąca dziś osada, w XVI w. leżała w par. Nowe pow, kutnoski. Według regestrów pobor. , z 1576 r. posiadał w niej Tomasz Krzesiński 1 łan, i różni Ociccy po pół i po ćwierci łanu. Ocice, w dok. Oczyce u Długosza Oczicze i Ochycze wś, pow. tarnobrzeski, par. rz. kat. Miechocin, leży w równinie nadwiślańskiej 183 mt. wznies. , po wschodniej stronie gościńca z Tarnobrzegu do Mielca, a na półn. wschód od Machowa, od którego ją niewielki las oddziela. Często uważają O. za przystołek Machowa, jest tu tylko 297 mk, , 286 rz. kat, i 11 izrael Przez wieś prowadzi droga z Mieohooina na Majdan do Kolbuszowy. Z dyplomu Bolesława Wstydliwego, potwierdzającego w dniu 21 marca 1277 r. Kod. małop. , 110, XCIII uwolnienie poddanych cystersów w Koprzywnicy, dowiadujemy się, że ją klasztorowi nadał Pakosław starszy, podług Długosza Lib. Ben, III, 387 h. Habdank cum clausura. Miała ona w XV w. tylko dwa łany kmiece, dwie karczmy i zagrody a dochód z dziesięcin szacowany na sześć grzywien pobierał proboszcz w Skotnikach. Napad litewski dokonany, per Jagiellonem ducem, zniszczył ją tak bardzo, że grunta opuszczono za24

Ochwant

Ochwat

Ochwatka

Ochyjowce

Ociąż

Ociążek

Ocice