brzegu rz. Stuhny położony, był tem samem już po za obrębem oderwanego kraju; tymcza sem w następnym czasie gubernatorowie ki jowscy zepchnęli byli linję granicy natural nej daleko w środek kraju, przekroczywszy takową ostrym i głębokim klinem aż po rz. Nastaszkę ob. na karcie Rizzi Zanoniego klin ów z napisem mniemana granica Rosyi po dług traktatu 1686 r. . Oczywiście że w ten sposób i o. odpadł a Tarnowscy utracili dzie dzictwo. Odtąd, tak w 1728 jak 1748 i 1774 szlachta wwdztwa kijowskiego, w instrukcyach dawanych posłom, bezustannie zaleca, aby się dopominali na sejmach o uregulowanie grani cy i zwrot o. Tarnowskim Archiw Jugo Za pad. Rossii, t. III, część 3, str. 407. Wszy stko to jednak było bez skutku, bo chociaż w 1783 r. , w skutek ustalenia granicy przez osobną komisyą, o wiele nieprawnie zagarnię ty obszar aż do rz. Nastaszki został ściśnięty, jednakże O. , z małym skrawkiem na prawem dorzeczu Stuhny, pozostał w obrębie Rosyi ob. Andryjewskij, Istoricz. materyały, Kijów 1883, zeszyt 4, str. 51. . Szwaczka, głośny herszt buntu 1768 r. , był rodem z O. Raptul. Stan. Kruszelnickiego, rkpsm. O. w ogóle po zyskał nader złą sławę. Obuchowscy ludzie zastępowali po drogach, tak że te stawały się groźnemi dla podróżujących. R. 1787, kiedy Szczęsny Potocki jechał na spotkanie Kata rzyny II do Kijowa, Obuchowcy kasę jego podróżną na Krasnej górce koło Wety napadli i zrabowali. Pamięć o tym pochopie ludności O. do rozboju przechowała się nawet w ludowem przysłowiu Sochrani Boże mir, od Makijowskich hir, od Obuchowskoho luda, od Wasylkowskoho suda. Cesarz Paweł I je dną połowę o. oddał komendantom fortecy kijowskiej, drugą gener. Berdiajewowi. W sta rych dokumentach przechowały się nazwy niektórych uroczyszcz na obszarze O. jak wał dołhij, wał perechrestny, wał żmijowy, mogiła Płoska, kurhan Kondratowy, mogiła Odynoczka, mogiła Czortowa, horodok, uro czysko Murul u wierzchowiny rzeki Kra snej, Szpicyn futor, dolina Hołowaniowa, do lina Sojcza, las Kuchmistrowski, puszcza Derewenna. Edward Rulokowski Obuchów 1. wś, pow. mohylowski gub. podolskiej, gm. i par, kat. Kopajgród, poczta Szarogród, przy drodze z Berlatki do Struso wej, ma 96 osad, 554 mk. , 672 dziesziemi włośc, 785 dz. dworskiej; cerkiew drew. pod w. św. Paraski, uposaż. 34 dz. Ziemia częścią czarna, częścią glinkowata i kamienista; znaj duje się glina garncarska. Dziedzictwo niegyś Dzierżków, później Szujskich, dziś Sulatyckich. 2. O, , przysiołek nad rz. Sawranką, pow. olhopolski, par. Czeczelnik, ma 21 osad. Dr. M. Obuchowce, w narz. ludowym Abuchoucy, fol. , pow. słucki, w okr. pol. starobińskim, par. katol. Słuck, 2 w. na płn. od Słucka, w glebie wybornej. A. Jel, Obuchowicie, fol. nad rz. Ptyczą, pow. bobrujski, w 3 okr. pol. hłuskim, par. kat. Hłusk, o 4 w. na płn. od mka Hłaska; miejscowość poleska, obfitująca w łąki i rybę; grunta lekkie; młyn. A. Jel. Obuchowicze, wś nad rzką Murawą, dopł. Bołotni, pow. radomyski, o 8 w. na płn. zach. od mka Jwankowa, ma wraz z należącą do niej wsią Staniszówką 1690 mk. W 1783 r. było w O. wraz z przysiołkami 984 mk. 0. należały niegdyś do dóbr Iwanków, Stanisława Koniecpolskiego, hetmana w. koronnego ob. t. III 314. W końcu zeszłego wieku O. , ze wsiami Staniszówką, Termachami i Mojsiejkami. była własnością podczaszego lit. Filipa Olizara. Następnie O. i Staniszówką przeszły na własność hetmana Ksawerego Branickiego, wnukowi którego, również Ksaweremu, dobra te, z siołem Kolencami i wsiami Leonówką i Szpilami, zostały w 1848 r. skonfiskowane. We wsi znajduje się cerkiew par. , wzniesiona około 1700 r. , przebudowana w 1755 r. a od nowiona i rozszerzona w 1822 r. i uposażona 90 dz. ziemi. Do par. praw. należą wsie Termachówka i Mojsiejki. Ob. Arch. J. Z. R. cz. III, t. 2 673; t. 3 525; cz. VI, t. , dodatki 155, 319 i 320. O znajdującem się w pobliżu O. horodyszczu, t. z. Zinczynem horodyszczu, ob. Iwanków t. III 315 1. J. Krz. Obuchowizna, wś, nad rz. Kolniczanką, pow. augustowski, gm. Kolnica, par. Augustów, odl. od Augustowa 8 w. , ma 12 dm. , 103 mk. W 1827 r. było 4 dm. , 25 mk. Obuchówka 1. fol. , pow. dzisieński, w 2 okr. pol. , gm. i okr. wiejski Jody, parafia Ikaźń, niegdyś attynenoya Aleksandrynowa, własność Do wnarów, po 1864 r. Kotlińskiego, dziś Józefa Sorula. 2. O. , dwie osady karcz. , tamże, o 8l w. od Dzisny, jedna z nich ma 1 dm. i 5 mk. katol. , druga zaś 1 dm. i 9 mk, starowierów. Obuchówka, wś, pow, berdyczowski, nad strumieniem nazwanym Głęboki jar, na płd. zach od Berdyczowa, o 3 w. od wsi Markusze par. praw. , ma 272 mk, 252 prawosł. i 20 kat. i 610 dz. ziemi. Połowa wsi należy do Pruszyńskich, druga w części do Wolańekiej dawniej Tekli Rogozińskiej, w części zaś do Paszutów i Paszkowskiej. We wsi jest cerkiew fil. drewniana pod w. św. Jana, do 1839 r. parafialna, niewiadomej erekcyi, odnowiona w 1858 r. Należy do niej 34 dzies. ziemi. O cerkwi tej znajduje się wzmianka w dekre tach konsystorza unickiego pod d. 22 października 1743 r. J. Krz, Obuchowka Wielka, sioło, i O. Mała, wś, Obuchów Obuchów Obuchowc Obuchowicie Obuchowicze Obuchowizna Obuchówka Obuchowka