cybisk. halickiego obrz. łac. ob. Album powszechne, Lwów 1860, zesz. I, str. 21. W pałacu tutejszym umarł d. 25 paździor. 1780 r. arcyb. Sierakowski a d. 15 stycznia r. 1812 arcybisk. Kicki. Zwłoki przewieziono d. 19 stycznia do Lwowa, do kościoła oo. bernardynów, a po odprawionych nabożeństwach odwieziono napowrót do O. i złożono w tamtej szym kościele. Par. gr. kat. także w miejscu, dek, szczerzecki. Do tej par. należą Bartatów i Basiówka. We wsi jest cerkiew p. wez. ś. Dymitra i szkoła etat. 1klas. O. był dawniej królewszczyzną. Wykaz dóbr arcybisk, lwowskich podany w t. V, str. 529. W r. 1456 zastawił go Kazimierz Jagiellończyk wraz z innemi miejscowościami Piotrowi Szamotulskiemu, kasztel. poznańskiemu, w długu 1300 grzywien i 1650 złot. węgier. , które u niego był zaciągnął na zapłatę wyprawy do Prus A. G. Z. , t. II, str. 151. W r. 1465 pozwala Kazimierz Grzegorzowi z Sanoka, arcybisk. lwowskiemu, wykupić na własną korzyść wieś królewską O. z rąk Piotra z Szamotuł za zwrotem temuż sum, za które wieś tę w zastawie trzymał A. G. Z. , t. II, str. 183. Tegoż roku poświadczają Piotr z Branic, sędzia, i Jan z Wysokiego, podsędek, ziemscy lwowscy, że Piotr z Szamotuł odebrał od Grzegorza z Sanoka, arcyb. lwowskiego, 300 grzywien, jako część wykupu za O. ib. , str. 186, a nieco później w tymże roku poświadczają Stanisław z Chódcza, woj. ruski, ssta kamieniecki i halicki, Piotr z Bronic, sędzia, i Jan z Wysokiego, podsędek ziemscy lwowscy, jako komisarze królewscy, że Grzegorz z Sanoka spłacił Piotrowi z Szamotuł 600 grzywien zwykłej monety i odebrał od niego w zastawie w tej sumie trzymaną wieś królewską O. ib. , str. 187. W r. 1466 poświadczają Piotr z Branic i Jan z Wysokiego toż samo ib. , str. 191. Przy tej sposobności oznaczono granice O. Poczynały się one od lasu Wierzchowiska nad rzeką Szkło aż do Podłubskiej lub Podburskiej grobli; od tej do glinnych dołów aż do rzeczki Rudki, a tą rzeczką idąc aż do miejscowości Trymdemby i do grobli Hiobowskiej, ztamtąd rzeczką Warsownicą do lasu Porudzieńskiego, od tego lasu do rzeczki Studenice aż do Glinnej góry koło młyna Starzyckiego i tak idąc kołem aż do początku lasu szczekielskiego. Nazwy powyżej przytoczone, wyłącznie polskie, świadczą, że ludność tej okolicy była już w owym czasie przeważnie polska ob. Ziemia lwowska za rządów polskich w XIV i XV w. p. A. hr. Stadnickiego, Bib. Ossol, t. III, 1863, str. 48. W r. 1431 nadał Władysław Jagiełło na własność kapitule metropolitalnej 40 łanów ziemi w Dąbrowic i w lasach pomiędzy wsiami z jednej strony Skniłowem, Obroczynem i Stawczanami, z drugiej Hodowicą aż do drogi wiodącej do Szczerca A. G. Z. , III, str. 201, W r. 1458 po świadczają Jan z Wysokiego, podsędek Rusi generalny, i Stanisław Stachira ze Srok, jako pustkę między wsiami Skniłowem, O. i Stawczanami, a wsiami Hodowice i Sokolniki od dali w posiadanie kanonikom lwowskim A G. Z. , IV, str. 165. Lu. Dz. Obrót, polana w obr. gm. Szarego, w pow. żywieckim, w płd. zach. stronie. Br. G. Obrótki, zaśc. nad bezim. dopł. Usy, pow. miński, w 3 okr. pol. kojdanowskim, par; kat. Kojdanów, własność wspólna szlachty Olech nowiczów i Miezinów, ma przeszło 7 włók ob szaru, w glebie dobrej; miejscowość małoleśna, wzgórzysta. A. Jel, Obrotów, ras. Oborotiw, część Witkowa Starego i młyny nad rzką Buszków, pow. kamionecki. Obroty, niem. Obrotten, majątek w pow. rybackim, st. poczt. St. Lorenz. W 1436 r. 0. , Posłowo, Karczewo i Alekswangen posiadał szlachcic polski Hanko Alekswangen. Obrów, kol. , 08. , pow. wieluński, gm. Kiełczygłów, par Rząśnia, odl od Wielunia 33 w. ; kol. ma 11 dm. , 424 mk. ; os. 1 dm, 3 mk. Obrów al Obrowo 1. wś i dobra na odludnym zach. krańcu pow. pińskiego, w 1 okr. pol łohiszyńskim, gm. świętowolska; wś ma 48 osad pełnonadziałowych i 186 mk. ; cerkiew pounicka z 1757 r. , fundacyi benedyktynów staro trockich, posiada z dawnych zapisów 2 włóki gruntu, około 400 parafian; dobra, nadane niegdyś przez w. ks, Witolda benedyktynom klasztoru starotrockiego, dziś własność Koźlaninowa, mają 4030 dzies. Cała nizinna okolica O. wiele zyskała w ostatnich latach w skutek dokonanej tu kanalizacyi w kierunku Jasiołdy. 2. O. , wś i fol, pow. piński, w 2 okr. pol, ma 164 mk. i 2140 dz. ziemi, własność Pusłowskich, A. Jel. Ks. M. Obrowek, wś, pow. piński, w 2 okr. pol lubieszowskim, gm. Brodnica, ma 9 osad peł nonadziałowych, 27 mk. , ziemi 429 dz. ; wła sność Horniczów. Grunta lekkie, miejsco wość poleska. Ks. M. Obrowiec, wś fol nad rz. Huczwą, pow. hrubieszowski, gm. i par. Moniatycze, odl 3 w. od Hrubieszowa. Posiada szkołę począt. ogólną, młyn wodny, browar. Czy Johannes de Obrowiecz, zawierający w 1329 r. polubowną ugodę z opatem cystersów w Szczyrzycu o wieś Sciborzyce pow. olkuski, był dziedzicem tego jedynego dziś Obrowca Kod. Małop. , 214, trudno rozstrzygnąć. Dobra 0. składały się w 1885 r. z fol O. i Wincentówka, wsi O. , rozl mr. 1336 gr. or. i ogr. mr. 510 łąk mr. 315, past. mr. 28, lasu mr. 453, nieuż. mr. 30; bud. mur. 2, z drz. 24. Las nieurządzony. Wś O. os. 41, z gr. mr. 383. Obrót Obrót Obrotów Obroty Obrów Obrowek Obrowiec