wody mr. 669, lasu mr. 1400, zarośli mr. 100, w osadach czynszowych mr. 25. nieuż. mr. 159; bud. mur. 20, z drz. 47; płodozmian 4. 8 i 9Polowy. W skład tych dóbr wchodziły poprzednio wsie Oborki os. 10, z gr. mr, 102; Cieciszew os. 26, z gr. mr. 304; Ciszyca os. 10, z gr. mr. 116; Kliczyn os. 4, z gr. mr. 34 Chabdzinek os. 7, z gr. mr. 78; Opacz os. 23, z gr. mr. 322; Borki os. 5, z gr. mr. 39; Chabdzin ob. 10, z gr. mr. 131; Czernidła os. 14, z gr. mr. 191; wś Łęg os. 24, z gr. mr. 234; Jeziorna os. 5, z gr. mr. 35; Piaski os. 12, z gr. mr. 91; Kopyty os. 7, z gr. mr. 65; Gassy os. 10, z gr. mr. 233; wś Koło os. 8, z gr. mr. 71; Słomczyn os. 13, z gr. mr. 91; Kępa Oborska os. 13, z gr. mr. 209. 2. O. , kol. , pow. sochaczewski, gm. Iłów, par. ew. Iłów. Ma 74 mk. , 232 mr. W 1827 r. było 7 dm. , 93 mk. 3. O. , wś, pow. nieszawski, gm. Ruszkowo, par. Broniszewo, ma 50 mk. , 204 mr. 4. O. , wś, kol. i dobra nad rz. Prosną, pow. słupecki, gm. i par. Szymanowice, odl. 33 w. od Słupcy, na granicy pow. pleszewskiego. Druga część wsi O. leży na lew. brz. Prosny, po za granicą. Wś i kol. ma 99 dm. i 903 mk. Dobra O. składały się w 1880 r, z folw. o. i Wronów, wsi O. , Wronów i kol. o. , rozl. mr. 1144 fol. O. gr. or. i ogr. mr. 321, łąk mr, 19, lasu mr. 243, nieuż. mr. 327, razem mr. 910; bud. mur. 3, z drz. 7; płodozmian 5 i 7polowy. Fol. Wronów gr. or. i ogr. mr. 171, łąk mr. 46, past. mr. 9, nieuż. mr. 8, razem mr. 234; bud. mur. 1, z drz. 5, płodozmian 9polowy. Wś O. os. 3, z gr. mr. 5; wś Wronów os. 11, z gr. mr. 8; kol. O. os. 99, z gr. mr. 1079. 5. O. , wś, pow. lipnowski, gm. Dobrzejewice, par. kat. Dobrzejewice, ew. Ossówka, odl. 35 w. od Lipna. Do wsi tej należą Wrotynia, Lipowiec, Opolnica. Gruntów włośc. 510 mr. , w tej liczbie 495 ornych, 28 dm. , 214 mk. , 106 męż. i 108 kob. Ewang. dom modlitwy i ewang. szkoła elementarna. W osadzie O. znajduje się straż graniczna, której dwa kordony mieszczą się we wsiach Gniewkowo i Opolnica. 6. O. Rządowe i Poduchowne, wś włośc, pow. rypiński, gm. Sokołowo, par. Ruże, odl. o 19 w. od Rypina. Posiada klasztor karmelitów i szkołę począt. ogólną, 38 dm. , 207 mk. , 523 mr. gruntu użytecznego, 20 mr. nieuż. Według regestr. pobor. ziemi dobrzyńskiej z 1564 r. wś Obory, w par. Chojno, należała do Alberta Łochockiego. Na łanach kmiecych siedzieli wtedy Albert Kressolowicz, Olk, Szwiethek, Jan Domzal, Albert Mazur, Laurentius Laskowic, był też molendinator i hortulani. Płacili wszyscy 4 flor. 10 gr. Pawiński, Wielkop. , I, 291. Na początku XVII w. posiadaczem jest Łukasz z Murzynowa Rudzewski, który w 1605 r. zakłada tu klasztor karmelitów obserwantów i nic mając sukcesorów, im całą wieś zapisuje. Pożar niszczy w 1617 r. pierwotny drewniany klasztor, lecz pozostała po fundatorze wdowa Anna z Galewskich, dożywotniczka na O. , dopomogła do odbudowania klasztoru, przy którym stała mała kapliczka. Objąwszy po jej śmierci wieś, zakonnicy rozpoczęli w 1627 r. budowę kościoła, który ukończono 1649 r. W sto lat później wzniesiono w 1749 r. nowy klasztor. Kościół, dotąd istniejący, wznosi się na górze, w malowniczem położeniu. Do koła po wzgórzach stoją kapliczki i figury, u stóp góry w wąwozie płynie rzka Ruziec. Liczne odpusty ściągają do kościoła ludność z odległych okolic. Znajduje się tu obraz M. B. Bolesnej, słynący z cudów. W 1789 r. , za gospodarstwa karmelitów, było w O. wysiewu 32 kor. żyta, 4 kor. pszenicy; czynsz wynosił 179 złp. z młynem. Obory 1. wś nad Prosną, pow. pleszewski, leży na prawym brzegu Prosny, naprzeciw Łęgu, między Niniowem i Rudą, przy trakcie z Chocza do Pyzdr. Należała przed r. 1793 do par. żegocińskiej. Lib. Ben. Łaskiego nie wymienia jej; regestra pobor. z r. 1580 Pawiński, Wielk. I, 134 wykazują O. z jedną zagrodą Piotra Łęskiego, a takież regestra z r. 1618 dwie połowy łanu kmiecego z 3 rybitwami, z których jedna należała do Jana Łęskiego, a druga wspólnie do tegoż Łęskiego i do Swiętosława Gniazdowskiego, dziedziców wspomnionego Łęgu. 2. O. , wś nieistniejąca obecnie, własność niegdyś klasztoru lędzkiego, graniczyła prawdopodobnie z Rzgowom i Świątnikami, na wschód od Zagórowa, sądząc z odnośnych dokumentów z r. 1145 i 1261 Rzgowo cum Sanctuariis et Stabulariis. E. Cal. Obory, niem. Oborry, dok. Yserlo, Eislo, Ober, t. j. Zrzeszło czyli Obory ob. Kętrz, , O ludn. pol. , str. 79, dobra ryc. , pow. chełmiński, st. p. , tel. i kol. Gorzuchowo, 5 klm. odl. , okr. urz. stanu cywil. i szkoła kat. Linowiec, par. kat. Wabcz pół mili odl, par. ew. W. Lunawy. Obszaru 629, 02 ha roli or. i ogr. , 4, 69 łąk, 25 92 past. , 8, 19 nieuż. , 13, 89 wody; czysty dochód z gruntu 7247 mrk. W 1868 r. 165 mk. , 147 kat. , 18 ew, , 17 bud. , 9 dm. W 1667 r. posiadali te dobra Oborscy ob. Wizyt. Strzesza, str. 966, r. 1706 zaś były tu dwa działy Dulski płacił masznego 1 korzec żyta i tyleż owsa, tyleż dawano z drugiej części ob. Wizyt. Potockiego, str. 235. W 1856 r. był właśc A. Trembecki. Kś. Fr. Oborzyn, dok. Oborsino, os. , w r. 1338 pod Siedlcem i Brzeziom, na wschód od Kostrzyna, w pow. średzkim, dziś nie istnieje. Oborzyska, niwy we wsch. stronie Kniaziołuki, pow. doliński. Oborzysko, także Obrzysko i Oborzyska, niem. AllOborzysk i NeuOborzysk, wś paraf. ,

Obory

Oborzyn

Oborzyska

Oborzysko